Σελίδα:Apollonii Rhodii Argonautica (1900).djvu/209

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΩΝ Δ

ὕδωρ αἰθομένοισιν ἐπιλλείβοντας ἴδοντο
Μηδείης δμωαὶ Φαιηκίδες, οὐκέτ’ ἔπειτα
ἴσχειν ἐν στήθεσσι γέλω σθένον, οἷα θαμειὰς
αἰὲν ἐν Ἀλκινόοιο βοοκτασίας ὁρόωσαι.
τὰς δ’ αἰσχροῖς ἥρωες ἐπεστοβέεσκον ἔπεσσιν 1725
χλεύῃ γηθόσυνοι· γλυκερὴ δ’ ἀνεδαίετο τοῖσιν
κερτομίη καὶ νεῖκος ἐπεσβόλον. ἐκ δέ νυ κείνης
μολπῆς ἡρώων νήσῳ ἔνι τοῖα γυναῖκες
ἀνδράσι δηριόωνται, ὅτ’ Ἀπόλλωνα θυηλαῖς
Αἰγλήτην Ἀνάφης τιμήορον ἱλάσκωνται. 1730
Ἀλλ’ ὅτε δὴ κἀκεῖθεν ὑπεύδια πείσματ’ ἔλυσαν,
μνήσατ’ ἔπειτ’ Εὔφημος ὀνείρατος ἐννυχίοιο,
ἁζόμενος Μαίης υἷα κλυτόν. εἴσατο γάρ οἱ
δαιμονίη βῶλαξ ἐπιμάστιος ᾧ ἐν ἀγοστῷ
ἄρδεσθαι λευκῇσιν ὑπαὶ λιβάδεσσι γάλακτος, 1735
ἐκ δὲ γυνὴ βώλοιο πέλειν ὀλίγης περ ἐούσης
παρθενικῇ ἰκέλη· μίχθη δέ οἱ ἐν φιλότητι
ἄσχετον ἱμερθείς· ὀλοφύρετο δ’ ἠύτε κούρην
ζευξάμενος, τήν τ’ αὐτὸς ἑῷ ἀτίταλλε γάλακτι·
ἡ δέ ἑ μειλιχίοισι παρηγορέεσκ’ ἐπέεσσιν· 1740
«Τρίτωνος γένος εἰμί, τεῶν τροφός, ὦ φίλε, παίδων,
οὐ κούρη· Τρίτων γὰρ ἐμοὶ Λιβύη τε τοκῆες.
ἀλλά με Νηρῆος παρακάτθεο παρθενικῇσιν
ἂμ πέλαγος ναίειν Ἀνάφης σχεδόν· εἶμι δ’ ἐς αὐγὰς
ἠελίου μετόπισθε, τεοῖς νεπόδεσσιν ἑτοίμη.» 1745
Τῶν ἄρ’ ἐπὶ μνῆστιν κραδίη βάλεν, ἔκ τ’ ὀνόμηνεν
Αἰσονίδῃ· ὁ δ’ ἔπειτα θεοπροπίας Ἑκάτοιο
θυμῷ πεμπάζων ἀνενείκατο φώνησέν τε·
«Ὦ πέπον, ἦ μέγα δή σε καὶ ἀγλαὸν ἔμμορε κῦδος.
βώλακα γὰρ τεύξουσι θεοὶ πόντονδε βαλόντι 1750

 1723 ἰσχέμεν Rzach 1725 ἐπεστοβέεσκον L ex corr., G: ἐπεστομέεσκον Vatt. duo, Pariss. duo: ἐπιστοβέεσκον Paris. unus 1730 ἱλάσκωνται L Vatt.: ἱλάσκονται G vulg. 1738 κούρη Pariss. tres 1739 τήντ’ Merkel: τὴν δ’ L vulg.: τὴν G Pariss. quattuor 1743 παρακάτθεο ed. Flor. et coniecerat Pierson: παρακάτθεο codd. 1746 τῶν Merkel: τῷ δ’ codd. κραδίη G Vatt. duo 1749 πέπον G: πόποι vulg.