πλαζόμενοι κατὰ πόντον ὑπέρβια ἔργ’ ἐκάμεσθε.
οἰοπόλοι δ’ εἰμὲν χθόνιαι θεαὶ αὐδήεσσαι,
ἡρῷσσαι, Λιβύης τιμήοροι ἠδὲ θύγατρες.
ἀλλ’ ἄνα· μηδ’ ἔτι τοῖον ὀιζύων ἀκάχησο·
ἄνστησον δ’ ἑτάρους. εὖτ’ ἂν δέ τοι Ἀμφιτρίτη 1325
ἅρμα Ποσειδάωνος ἐύτροχον αὐτίκα λύσῃ,
δή ῥα τότε σφετέρῃ ἀπὸ μητέρι τίνετ’ ἀμοιβὴν
ὧν ἔκαμεν δηρὸν κατὰ νηδύος ὔμμε φέρουσα·
καί κεν ἔτ’ ἠγαθέην ἐς Ἀχαιίδα νοστήσαιτε.»
Ὧς ἄρ’ ἔφαν, καὶ ἄφαντοι ἵν’ ἔσταθεν, ἔνθ’ ἄρα ταίγε 1330
φθογγῇ ὁμοῦ ἐγένοντο παρασχεδόν. αὐτὰρ Ἰήσων
παπτήνας ἀν’ ἄρ’ ἕζετ’ ἐπὶ χθονός, ὧδέ τ’ ἔειπεν·
«Ἵλατ’ ἐρημονόμοι κυδραὶ θεαί· ἀμφὶ δὲ νόστῳ
οὔτι μαλ’ ἀντικρὺ νοέω φάτιν. ἦ μὲν ἑταίρους
εἰς ἓν ἀγειράμενος μυθήσομαι, εἴ νύ τι τέκμωρ 1335
δήωμεν κομιδῆς· πολέων δέ τε μῆτις ἀρείων.»
Ἦ, καὶ ἀναΐξας ἑτάρους ἐπὶ μακρὸν ἀύτει,
αὐσταλέος κονίῃσι, λέων ὥς, ὅς ῥά τ’ ἀν’ ὕλην
σύννομον ἣν μεθέπων ὠρύεται· αἱ δὲ βαρείῃ
φθογγῇ ὑποτρομέουσιν ἀν’ οὔρεα τηλόθι βῆσσαι· 1340
δείματι δ’ ἄγραυλοί τε βόες μέγα πεφρίκασιν
βουπελάται τε βοῶν· τοῖς δ’ οὔ νύ τι γῆρυς ἐτύχθη
ῥιγεδανὴ ἑτάροιο φίλους ἐπικεκλομένοιο.
ἀγχοῦ δ’ ἠγερέθοντο κατηφέες· αὐτὰρ ὁ τούσγε
ἀχνυμένους ὅρμοιο πέλας μίγα θηλυτέρῃσιν 1345
ἱδρύσας, μυθεῖτο πιφαυσκόμενος τὰ ἕκαστα·
«Κλῦτε, φίλοι· τρεῖς γάρ μοι ἀνιάζοντι θεάων,
στέρφεσιν αἰγείοις ἐζωσμέναι ἐξ ὑπάτοιο
αὐχένος ἀμφί τε νῶτα καὶ ἰξύας, ἠύτε κοῦραι,
ἔσταν ὑπὲρ κεφαλῆς μάλ’ ἐπισχεδόν· ἂν δ’ ἐκάλυψαν 1350
πέπλον ἐρυσσάμεναι κούφῃ χερί, καὶ μ’ ἐκέλοντο
1324 μηδ’ ἔτι G Pariss. duo: μηδέ τι vulg.1336 δήωμεν G vulg.: δήιωμεν L: δήοιμεν Brunck1339 βαρείῃ Wellauer: βαρεῖαι L Pariss. quattuor: βαρείᾳ vulg.
