«Μηκέτι νῦν ἀκταῖς Τυρσηνίσιν ἧσθε μένοντες,
ἠῶθεν δὲ θοῆς πρυμνήσια λύετε νηός,
Ἥρῃ πειθόμενοι ἐπαρηγόνι. τῆς γὰρ ἐφετμῇς
πασσυδίῃ κοῦραι Νηρηίδες ἀντιόωσιν,
νῆα διὲκ πέτρας, αἵ τε Πλαγκταὶ καλέονται, 860
ῥυσόμεναι. κείνη γὰρ ἐναίσιμος ὔμμι κέλευθος.
ἀλλὰ σὺ μή τῳ ἐμὸν δείξῃς δέμας, εὖτ’ ἂν ἴδηαι
ἀντομένην σὺν τῇσι· νόῳ δ’ ἔχε, μή με χολώσῃς
πλεῖον ἔτ’, ἢ τὸ πάροιθεν ἀπηλεγέως ἐχόλωσας.»
Ἦ, καὶ ἔπειτ’ ἀίδηλος ἐδύσατο βένθεα πόντου· 865
τὸν δ’ ἄχος αἰνὸν ἔτυψεν, ἐπεὶ πάρος οὐκέτ’ ἰοῦσαν
ἔδρακεν, ἐξότε πρῶτα λίπεν θάλαμόν τε καὶ εὐνὴν
χωσαμένη Ἀχιλῆος ἀγαυοῦ νηπιάχοντος.
ἡ μὲν γὰρ βροτέας αἰεὶ περὶ σάρκας ἔδαιεν
νύκτα διὰ μέσσην φλογμῷ πυρός· ἤματα δ’ αὖτε 870
ἀμβροσίῃ χρίεσκε τέρεν δέμας, ὄφρα πέλοιτο
ἀθάνατος, καί οἱ στυγερὸν χροῒ γῆρας ἀλάλκοι.
αὐτὰρ ὅγ’ ἐξ εὐνῆς ἀνεπάλμενος εἰσενόησεν
παῖδα φίλον σπαίροντα διὰ φλογός· ἧκε δ’ ἀυτὴν
σμερδαλέην ἐσιδών, μέγα νήπιος· ἡ δ’ ἀίουσα 875
τὸν μὲν ἄρ’ ἁρπάγδην χαμάδις βάλε κεκληγῶτα,
αὐτὴ δὲ πνοιῇ ἰκέλη δέμας, ἠύτ’ ὄνειρος,
βῆ ῥ’ ἴμεν ἐκ μεγάροιο θοῶς, καὶ ἐσήλατο πόντον
χωσαμένη· μετὰ δ’ οὔτι παλίσσυτος ἵκετ’ ὀπίσσω.
τῶ μιν ἀμηχανίη δῆσεν φρένας· ἀλλὰ καὶ ἔμπης 880
πᾶσαν ἐφημοσύνην Θέτιδος μετέειπεν ἑταίροις.
οἱ δ’ ἄρα μεσσηγὺς λῆξαν καὶ ἔπαυσαν ἀέθλους
ἐσσυμένως, δόρπον τε χαμεύνας τ’ ἀμφεπένοντο,
τῇς ἔνι δαισάμενοι νύκτ’ ἄεσαν, ὡς τὸ πάροιθεν.
Ἦμος δ’ ἄκρον ἔβαλλε φαεσφόρος οὐρανὸν Ἠώς, 885
δὴ τότε λαιψηροῖο κατηλυσίῃ ζεφύροιο
873 ὅτ’ L Gἀνεσπάλμενος G: ἀνεπάλμενος Wellauer880 μὲν L Pariss. quattuor
