Σελίδα:Apollonii Rhodii Argonautica (1900).djvu/136

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

ἱεμένη, καὶ τοῖα μετὰ δμωῇσιν ἔειπεν· 890
«Ὦ φίλαι, ἦ μέγα δή τι παρήλιτον, οὐδ’ ἐνόησα
μὴ ἴμεν ἀλλοδαποῖσι μετ’ ἀνδράσιν, οἵ τ’ ἐπὶ γαῖαν
ἡμετέρην στρωφῶσιν. ἀμηχανίῃ βεβόληται
πᾶσα πόλις· τὸ καὶ οὔτις ἀνήλυθε δεῦρο γυναικῶν
τάων, αἳ τὸ πάροιθεν ἐπημάτιαι ἀγέρονται. 895
ἀλλ’ ἐπεὶ οὖν ἱκόμεσθα, καὶ οὔ νύ τις ἄλλος ἔπεισιν,
εἰ δ’ ἄγε μολπῇ θυμὸν ἀφειδείως κορέσωμεν
μειλιχίῃ, τὰ δὲ καλὰ τερείνης ἄνθεα ποίης
λεξάμεναι τότ’ ἔπειτ’ αὐτὴν ἀπονισσόμεθ’ ὥρην.
καὶ δέ κε σὺν πολέεσσιν ὀνείασιν οἴκαδ’ ἵκοισθε 900
ἤματι τῷ, εἴ μοι συναρέσσετε τήνδε μενοινήν.
Ἄργος γάρ μ’ ἐπέεσσι παρατρέπει, ὧς δὲ καὶ αὐτὴ
Χαλκιόπη· τὰ δὲ σῖγα νόῳ ἔχετ’ εἰσαΐουσαι
ἐξ ἐμέθεν, μὴ πατρὸς ἐς οὔατα μῦθος ἵκηται.
τὸν ξεῖνόν με κέλονται, ὅτις περὶ βουσὶν ὑπέστη, 905
δῶρ’ ἀποδεξαμένην ὀλοῶν ῥύσασθαι ἀέθλων.
αὐτὰρ ἐγὼ τὸν μῦθον ἐπῄνεον, ἠδὲ καὶ αὐτὸν
κέκλομαι εἰς ὠπὴν ἑτάρων ἄπο μοῦνον ἱκέσθαι,
ὄφρα τὰ μὲν δασόμεσθα μετὰ σφίσιν, εἴ κεν ὀπάσσῃ
δῶρα φέρων, τῷ δ’ αὖτε κακώτερον ἄλλο πόρωμεν 910
φάρμακον. ἀλλ’ ἀπονόσφι πέλεσθέ μοι, εὖτ’ ἂν ἵκηται.»
Ὧς ηὔδα· πάσῃσι δ’ ἐπίκλοπος ἥνδανε μῆτις.
αὐτίκα δ’ Αἰσονίδην ἑτάρων ἄπο μοῦνον ἐρύσσας
Ἄργος, ὅτ’ ἤδη τήνδε κασιγνήτων ἐσάκουσεν
ἠερίην Ἑκάτης ἱερὸν μετὰ νηὸν ἰοῦσαν, 915
ἦγε διὲκ πεδίου· ἅμα δέ σφισιν εἵπετο Μόψος
Ἀμπυκίδης, ἐσθλὸς μὲν ἐπιπροφανέντας ἐνισπεῖν
οἰωνούς, ἐσθλὸς δὲ σὺν εὖ φράσσασθαι ἰοῦσιν.
Ἔνθ’ οὔπω τις τοῖος ἐπὶ προτέρων γένετ’ ἀνδρῶν,
οὔθ’ ὅσοι ἐξ αὐτοῖο Διὸς γένος, οὔθ’ ὅσοι ἄλλων 920

 892 μὴ ἴμεν] μήνιμ’ Merkel 903 τὰ δὲ Brunck: τάδε vulg. 909 μετὰ Stephanus: κατὰ codd. 918 σὺν εὖ φράσσασθαι Vatt. tres, Paris. unus: συνευφράσσασθαι vulg.