Σελίδα:Apollonii Rhodii Argonautica (1900).djvu/130

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

νειόθι θ’ ἀμφοτέρῃσι περίσχετο γούνατα χερσίν,
σὺν δὲ κάρη κόλποις περικάββαλεν. ἔνθ’ ἐλεεινὸν
ἄμφω ἐπ’ ἀλλήλῃσι θέσαν γόον· ὦρτο δ’ ἰωὴ
λεπταλέη διὰ δώματ’ ὀδυρομένων ἀχέεσσιν.
τὴν δὲ πάρος Μήδεια προσέννεπεν ἀσχαλόωσα· 710
«Δαιμονίη, τί νύ τοι ῥέξω ἄκος, οἷ’ ἀγορεύεις,
ἀράς τε στυγερὰς καὶ Ἐρινύας; αἰ γὰρ ὄφελλεν
ἔμπεδον εἶναι ἐπ’ ἄμμι τεοὺς υἱῆας ἔρυσθαι.
ἴστω Κόλχων ὅρκος ὑπέρβιος ὅντιν’ ὀμόσσαι
αὐτὴ ἐποτρύνεις, μέγας Οὐρανός, ἥ θ’ ὑπένερθεν 715
Γαῖα, θεῶν μήτηρ, ὅσσον σθένος ἐστὶν ἐμεῖο,
μή σ’ ἐπιδευήσεσθαι, ἀνυστά περ ἀντιόωσαν.»
Φῆ ἄρα· Χαλκιόπη δ’ ἠμείβετο τοῖσδ’ ἐπέεσσιν·
«Οὐκ ἂν δὴ ξείνῳ τλαίης χατέοντι καὶ αὐτῷ
ἢ δόλον, ἤ τινα μῆτιν ἐπιφράσσασθαι ἀέθλου, 720
παίδων εἵνεκ’ ἐμεῖο; καὶ ἐκ κείνοιο δ’ ἱκάνει
Ἄργος, ἐποτρύνων με τεῆς πειρῆσαι ἀρωγῆς·
μεσσηγὺς μὲν τόνγε δόμῳ λίπον ἐνθάδ’ ἰοῦσα.»
Ὧς φάτο· τῇ δ’ ἔντοσθεν ἀνέπτατο χάρματι θυμός,
φοινίχθη δ’ ἄμυδις καλὸν χρόα, κὰδ δέ μιν ἀχλὺς 725
εἷλεν ἰαινομένην, τοῖον δ’ ἐπὶ μῦθον ἔειπεν·
«Χαλκιόπη, ὡς ὔμμι φίλον τερπνόν τε τέτυκται,
ὧς ἔρξω. μὴ γάρ μοι ἐν ὀφθαλμοῖσι φαείνοι
ἠώς, μηδέ με δηρὸν ἔτι ζώουσαν ἴδοιο,
εἴ γέ τι σῆς ψυχῆς προφερέστερον, ἠέ τι παίδων 730
σῶν θείην, οἳ δή μοι ἀδελφειοὶ γεγάασιν,
κηδεμόνες τε φίλοι καὶ ὁμήλικες. ὧς δὲ καὶ αὐτὴ
φημὶ κασιγνήτη τε σέθεν κούρη τε πέλεσθαι,
ἶσον ἐπεὶ κείνοις με τεῷ ἐπαείραο μαζῷ
νηπυτίην, ὡς αἰὲν ἐγώ ποτε μητρὸς ἄκουον. 735
ἀλλ’ ἴθι, κεῦθε δ’ ἐμὴν σιγῇ χάριν, ὄφρα τοκῆας

 715 ἥ θ’ Valckenaer: ἠδ’ L G: ἡ δ’ vulg. 723 δόμῳ Paris. unus: δόμων G L 16: δόμον vulg. 730 γέ τι Merckel: κέ τι Wellauer: ἔτι vulg.