Σελίδα:Apollonii Rhodii Argonautica (1900).djvu/108

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

ἄνδιχα πορφύρουσαι ἐνὶ σφίσιν· αὐτίκα δ’ Ἥρη
τοῖον μητιόωσα παροιτέρη ἔκφατο μῦθον·
«Δεῦρ’ ἴομεν μετὰ Κύπριν· ἐπιπλόμεναι δέ μιν ἄμφω 25
παιδὶ ἑῷ εἰπεῖν ὀτρύνομεν, αἴ κε πίθηται
κούρην Αἰήτεω πολυφάρμακον οἷσι βέλεσσιν
θέλξαι ὀιστεύσας ἐπ’ Ἰήσονι. τὸν δ’ ἂν ὀίω
κείνης ἐννεσίῃσιν ἐς Ἑλλάδα κῶας ἀνάξειν.»
 Ὧς ἄρ’ ἔφη· πυκινὴ δὲ συνεύαδε μῆτις Ἀθήνῃ, 30
καί μιν ἔπειτ’ ἐξαῦτις ἀμείβετο μειλιχίοισιν·
«Ἥρη, νήιδα μέν με πατὴρ τέκε τοῖο βολάων,
οὐδέ τινα χρειὼ θελκτήριον οἶδα πόθοιο.
εἰ δέ σοι αὐτῇ μῦθος ἐφανδάνει, ἦ τ’ ἂν ἔγωγε
ἑσποίμην· σὺ δέ κεν φαίης ἔπος ἀντιόωσα.» 35
Ἦ, καὶ ἀναΐξασαι ἐπὶ μέγα δῶμα νέοντο
Κύπριδος, ὅ ῥά τέ οἱ δεῖμεν πόσις ἀμφιγυήεις,
ὁππότε μιν τὰ πρῶτα παραὶ Διὸς ἦγεν ἄκοιτιν.
ἕρκεα δ’ εἰσελθοῦσαι ὑπ’ αἰθούσῃ θαλάμοιο
ἔσταν, ἵν’ ἐντύνεσκε θεὰ λέχος Ἡφαίστοιο. 40
ἀλλ’ ὁ μὲν ἐς χαλκεῶνα καὶ ἄκμονας ἦρι βεβήκει,
νήσοιο πλαγκτῆς εὐρὺν μυχόν, ᾧ ἔνι πάντα
δαίδαλα χάλκευεν ῥιπῇ πυρός· ἡ δ’ ἄρα μούνη
ἧστο δόμῳ δινωτὸν ἀνὰ θρόνον, ἄντα θυράων.
λευκοῖσιν δ’ ἑκάτερθε κόμας ἐπιειμένη ὤμοις 45
κόσμει χρυσείῃ διὰ κερκίδι, μέλλε δὲ μακροὺς
πλέξασθαι πλοκάμους· τὰς δὲ προπάροιθεν ἰδοῦσα
ἔσχεθεν, εἴσω τέ σφ’ ἐκάλει, καὶ ἀπὸ θρόνου ὦρτο,
εἷσέ τ’ ἐνὶ κλισμοῖσιν· ἀτὰρ μετέπειτα καὶ αὐτὴ
ἵζανεν, ἀψήκτους δὲ χεροῖν ἀνεδήσατο χαίτας. 50
τοῖα δὲ μειδιόωσα προσέννεπεν αἱμυλίοισιν·
«Ἠθεῖαι, τίς δεῦρο νόος χρειω τε κομίζει
δηναιὰς αὔτως; τί δ’ ἱκάνετον, οὔτι πάρος γε
λίην φοιτίζουσαι, ἐπεὶ περίεστε θεάων;»
 Τὴν δ’ Ἥρη τοίοισιν ἀμειβομένη προσέειπεν·55