Ἡ ὑποκατάστασις αὕτη δὲν θὰ παράσχῃ ἀφορμὴν ὅπως ἐπιβαρυνθῇ τὸ Γαλλικὸν Κράτος δι’ οὐδεμιᾶς πληρωμῆς.
Οἱ παραμεθόριοι σταθμοὶ θὰ ὁρισθῶσι δι’ ὑστέρας συμφωνίας, ἐκ τῶν προτέρων ὁριζομένου ὅτι ἐπὶ τῆς μεθορίου τοῦ Ρήνου οὗτοι θὰ κεῖνται εἰς τὴν δεξιὰν ὄχθην.
Συμφώνως πρὸς τὰς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 268 τοῦ 1ου Κεφαλαίου τοῦ Τμήματος Α′ τοῦ Ι′ Μέρους (Οἰκονομικοὶ Ὅροι) τῆς παρούσης Συνθήκης, τὰ φυσικὰ ἢ βιομηχανικὰ προϊόντα, τὰ καταγόμενα καὶ προερχόμενα ἐκ τῶν ἐν τῷ ἄρθρῳ 51 ἀναφερομένων χωρῶν, ἐπὶ πέντε ἔτη ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἰσχύος τῆς παρούσης συνήκης, θὰ γίνωνται δεκτὰ ἐλεύθερα παντὸς τελωνιακοῦ δικαιώματος κατὰ τὴν εἰσαγωγὴν αὑτῶν εἰς τὸ Τελωνιακὸν Γερμανικὸν ἔδαφος.
Ἡ Γαλλικὴ Κυβέρνησις ἐπιφυλάσσεται, ὅπως, διὰ διατάγματος γνωστοποιουμένου πρὸς τὴν Γερμανικὴν Κυβέρνησιν, ὁρίζῃ ἕκαστον ἔτος τὴν φύσιν καὶ τὴν ποσότητα τῶν προϊόντων, ἅτινα θὰ ἀπολαύωσι τῆς ἀτελείας ταύτης.
Αἱ ποσότητες ἑκάστου προϊόντος, αἵτινες οὕτω θ’ ἀποστέλλωνται ἐτησίως εἰς Γερμανίαν, δὲν θὰ ὑπερβαίνωσι τὸν μέσον ἐτήσιον ὅρον τῶν ἀποσταλεισῶν ποσοτήτων κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἐτῶν 1911 ἕως 1913.
Ἡ Γερμανικὴ Κυβέρνησις, ἐκτὸς τούτου καὶ κατὰ τὴν ὡς ἄνω περίοδον τῶν πέντε ἐτῶν, ὑποχρεοῦται νὰ ἀφήσῃ ὅπως ἐλευθέρως ἐξάγωνται ἐκ Γερμανίας καὶ ἐπανεισάγωνται εἰς Γερμανίαν, ἀπηλλαγμένα πάντων τῶν τελωνιακῶν δικαιωμάτων ἢ ἄλλων βαρῶν, περιλαμβανομένων καὶ τῶν ἐσωτερικῶν τελῶν, τὰ νήματα, ὑφάσματα, καὶ ἄλλαι ὕλαι ἢ προϊόντα ὑφαντά, πάσης φύσεως καὶ εἰς πᾶσαν κατάστασιν, εἰσαχθέντα ἐκ Γερμανίας εἰς τὰς ἐν τῷ ἄρθρῳ 51 ἀναφερομένας χώρας, ἵνα ὑποστῶσιν ἐν αὐταῖς οἱανδήποτε ἐργασίαν τελειώσεως, οἷον λεύκανσιν, βαφήν, τύπωσιν, στίλβωσιν, κατασκευὴν γάζης, σύγκλωσιν ἢ προπαρασκευήν.
Ἐπὶ περίοδον δέκα ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἰσχύος τῆς παρούσης Συνθήκης, τὰ κεντρικὰ ἐργοστάσια, ἠλεκτρικῆς δυνάμεως, τὰ κείμενα ἐν Γερμανικῷ ἐδάφει καὶ ἅτινα παρεῖχον ἠλεκτρικὴν δύναμιν εἰς τὰς ἐν τῷ ἄρθρῳ 51 ἀναφερομένας χώρας ἢ εἰς πᾶσαν ἄλλην ἐγκατάστασιν, ἡ ἐκμετάλλευσις τῆς ὁποίας περιέρχεται ὁριστικῶς ἢ προσωρινῶς ἐκ τῆς Γερμανίας εἰς τὴν Γαλλίαν, ὑποχρεοῦνται νὰ ἐξακολουθήσωσι τὴν παροχὴν ταύτην μέχρι συμπληρώσεως τῆς καταναλώσεως τῆς ἀνταποκρινομένης εἰς τὰς τρεχούσας συμφωνίας καὶ συμβόλαια τῇ 11ῃ Νοεμβρίου 1918.
Ἡ παροχὴ αὕτη γενήσεται κατὰ τὰ ἐν ἰσχύϊ συμβόλαια καὶ εἰς τιμήν, ἥτις δὲν δύναται νὰ ᾗ ἀνωτέρα τῆς καταβαλλομένης εἰς τὰ εἰρημένα ἐργοστάσια ὑπὸ τῶν Γερμανῶν ὑπηκόων.
Ἐξυπακούεται ὅτι ἡ Γαλλικὴ Κυβέρνησις, τηρεῖ τὸ δικαίωμα νὰ ἀπαγορεύσῃ ἐν τῷ μέλλοντι πᾶσαν νέαν Γερμανικὴν συμμετοχὴν εἰς τὰς ἐν τῷ ἄρθρῳ 51 ἀναφερομένας χώρας:
1) Ἐν τῇ διαχειρίσει ἢ ἐκμεταλλεύσει τῶν δημοσίων κτημάτων καὶ τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν, ὡς σιδηρόδρομοι πλωταὶ ὁδοί, διανομαὶ ὕδατος, ἀερίου, ἠλεκτρικῆς δυνάμεως καὶ ἄλλων.
2) Ἐν τῇ κυριότητι τῶν ὀρυχείων καὶ πάσης φύσεως λατομείων καὶ εἰς τὰς συναφεῖς ἐκμεταλλεύσεις.
3) Εἰς τὰ µεταλλουργικὰ τέλος καταστήματα καὶ ὅταν ἀκόμη ἡ ἐκμετάλλευσις τούτων δὲν ἤθελεν εἶναι συναφὴς πρὸς ἐκμετάλλευσιν ὀρυχείου τινός.
Ἡ Γερμανία ὅσον ἀφορᾷ τὰς ἐν τῷ ἄρθρῳ 51 ἀναφερομένας χώρας, παραιτεῖται δι’ ἑαυτὴν καὶ τοὺς ὑπηκόους της νὰ ἐπικαλεσθῇ ἀπὸ τῆς 11ης Νοεμβρίου 1918 τὰς διατάξεις τοῦ Νόμου τῆς 25ης Μαΐου 1910, αἵτινες ἀφορῶσι τὴν ἐμπορίαν τῶν ἁλάτων ποτάσης, καὶ γενικῶς πάσας τὰς διατάξεις τὰς προβλεπούσας τὴν ἀνάμιξιν τῶν Γερμανικῶν ὀργανώσεων ἐν τῇ ἐκμεταλλεύσει τῶν ὀρυχείων ποτάσης. Παραιτεῖται ἐπίσης δι’ ἑαυτὴν καὶ τοὺς ὑπηκόους της τῶν δικαιωμάτων τῶν ἀπορρεόντων ἐκ πάσης συνεννοήσεως, διατάξεων ἢ νόμου, ὑπαρχόντων τυχὸν ὑπὲρ αὐτῆς ὡς πρὸς ἄλλα προϊόντα τῶν εἰρημένων χωρῶν.
