στέλλοντο κατὰ τὰ ἔτη 1911—1913 εἰς τὴν Ἀλσατίαν–Λωρραίνην καὶ τὴν Γαλλίαν, ὡς ὁ μέσος οὗτος θέλει προέλθῃ ἐκ πάσης πληροφορίας καὶ ἐπισήμων στατιστικῶν ἐγγράφων.
Οὐδεμία ἀπαγόρευσις ἡ περιορισμὸς θὰ ἐπιβληθῇ εἰς τὴν κυκλοφορία» τοῦ Γαλλικοῦ νομίσματος ἐν τῇ περιοχῇ τοῦ Λεκανοπεδίου τῆς Σάαρ.
Τὸ Γαλλικὸν Κράτος θὰ ἔχῃ τὸ δικαίωμα νὰ ποιῆται χρῆσιν τοῦ Γαλλικοῦ νομίσματος διὰ πάσας τὰς ἀγορὰς αὑτοῦ ἢ πληρωμὰς καὶ διὰ πάντα τὰ σχετικὰ πρὸς τὴν ἐκμετάλλευσιν τῶν ὀρυχείων ἢ τῶν ἐξαρτήσεων αὐτῶν συμβόλαια.
Ἡ Κυβερνῶσα Ἐπιτροπὴ δύναται νὰ λύση πᾶν ζήτημα εἰς ὃ θὰ παρεῖχεν ἀφορμὴν ἡ ἑρμηνεία τῶν προηγουμένων διατάξεων.
Ἡ Γαλλία καὶ ἡ Γερμανία ἀναγνωρίζουσιν ὅτι πᾶσα ἀμφισβήτησις, προϋποθέτουσα ἀντιγνωμίαν ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τῶν εἰρημένων διατάξεων, θὰ ὑποβάλληται ὡσαύτως εἰς τὴν Κυβερνῶσαν Ἐπιτροπήν, ἧς ἡ κατὰ πλειονοψηφίαν ἐκδιδομένη ἀπόφασις ἔσεται ὑποχρεωτικὴ δι’ ἀμφοτέρας τὰς χώρας.
Μετὰ παρέλευσιν προθεσμίας δεκαπέντε ἐτῶν, ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἰσχύος τῆς παρούσης Συνθήκης, οἱ κάτοικοι τοῦ Λεκανοπεδίου τῆς Σάαρ θὰ κληθῶσι νὰ καταστήσωσι γνωστὴν τὴν θέλησιν αὐτῶν, ὡς ἕπεται:
Κατὰ κοινότητα ἢ διαμέρισμα ἐνεργηθήσεται ψηφοφορία ἐπὶ τῶν ἑξῆς τριῶν ἐκδοχῶν: α′) διατήρησις τοῦ διὰ τῆς παρούσης Συνθήκης καὶ τοῦ παρόντος Πρωτοκόλλου καθορισθέντος καθεστῶτος· — β′): ἕνωσις μετὰ τῆς Γαλλίας· — γ′) ἕνωσις μετὰ τῆς Γερμανίας.
Πᾶς τις, ἀδιακρίτως φύλου, ἔχων, κατὰ τὸν χρόνον τῆς ψηφοφορίας, ἡλικίαν ἄνω τῶν εἴκοσιν ἐτῶν, κατοικῶν δ’ ἐν τῇ περιοχῇ κατὰ τὸν χρόνον τῆς ὑπογραφῆς τῆς Συνθήκης, θὰ ἔχῃ δικαίωμα ψήφου.
Οἱ λοιποὶ κανόνες, αἱ λεπτομέρειαι καὶ ὁ χρόνος τοῦ ψηφίσματος θὰ ὁρισθῶσιν ὑπὸ τοῦ Συμβουλίου τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν, κατὰ τρόπον ἐξασφαλίζοντα τὴν ἐλευθερίαν, μυστικότητα καὶ γνησιότητα τῆς ψηφοφορίας.
Ἡ Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν, ὑπ’ ὄφιν λαμβάνουσα τὸν ἐκφρασθέντα διὰ τοῦ λαϊκοῦ ψηφίσματος πόθον, θ’ ἀποφασίσῃ περὶ τῆς κυριαρχίας ὑφ’ ἣν θὰ ὑπαχθῇ ἡ περιοχή:
α′) Ἐὰν ἡ Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν ἤθελεν ἀποφασίσῃ τὴν ἐπὶ τοῦ ὅλου ἢ μέρους τῆς περιοχῆς διατήρησιν τοῦ καθορισθέντος διὰ τῆς παρούσης Συνθήκης καὶ τοῦ παρόντος Παραρτήματος καθεστῶτος, ἡ Γερμανία ὑποχρεοῦται ἀπὸ τοῦδε νὰ παραιτηθῇ τῶν κυριαρχικῶν αὑτῆς δικαιωμάτων ὑπὲρ τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν καθ’ ὃν τρόπον ἡ τελευταία αὕτη κρίνει ἀναγκαῖον. Εἰς τὴν Κοινωνίαν τῶν Ἐθνῶν ἀνήκει νὰ λάβῃ τὰ κατάλληλα μέτρα πρὸς προσαρμογὴν τοῦ ὁριστικῶς ἐγκαθιδρυθέντος καθεστῶτος εἰς τὰ διαρκῆ συμφέροντα τῆς περιοχῆς καὶ τὸ γενικὸν συμφέρον.
β′) Ἐὰν ἡ Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν ἤθελεν ἀποφασίσῃ τὴν μετὰ τῆς Γαλλίας ἕνωσιν τοῦ ὅλου ἢ μέρους τῆς περιοχῆς, ἡ Γερμανία ὑποχρεοῦται ἀπὸ τοῦδε νὰ ἐκχωρήσῃ εἰς τὴν Γαλλίαν, εἰς ἐκτέλεσιν ἀκριβῆ τῆς ἀποφάσεως τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν, ἅπαντα τὰ δικαιώματα αὐτῆς καὶ τίτλους ἐπὶ τοῦ εἰδικῶς καθορισθησομένου ἐδάφους ὑπὸ τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν.
γ′) Ἐὰν ἡ Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν ἤθελεν ἀποφασίσῃ τὴν μετὰ τῆς Γερμανίας ἕνωσιν τοῦ ὅλου ἢ μέρους τῆς περιο-
