ἰσχύος τῆς παρούσης Συνθήκης, ὅπως καθορίσῃ ἐπιτοπίως, λαμβάνουσα ὑπ’ ὄψιν τὴν οἰκονομικὴν κατάστασιν καὶ τὰ μέσα συγκοινωνίας, τὴν νέαν μεθοριακὴν γραμμὴν μεταξὺ τοῦ Βελγίου καὶ τῆς Γερμανίας.
Αἱ ἀποφάσεις θὰ λαμβάνονται κατὰ πλειονοψηφίαν καὶ θὰ ὦσιν ὑποχρεωτικαὶ διὰ τὰ ἐνδιαφερόμενα Μέρη.
Εὐθύς ὡς ἡ μεταβίβασις τῆς ἐπὶ τῶν ὡς ἄνω ἀναφερομένων ἐδαφῶν κυριαρχίας καταστῇ ὁριστική, ἡ Βελγικὴ Ἰθαγένεια θέλει ὁριστικῶς κτηθῇ, αὐτοδικαίως καὶ ἀποβαλλομένης τῆς Γερμανικῆς Ἰθαγενείας ὑπὸ τῶν ἐγκατεστημένων ἐν ταῖς περιοχαῖς ταύταις Γερμανῶν ὑπηκόων.
Ἐν πάσῃ περιπτώσει, οἱ Γερμανοὶ ὑπήκοοι, οἵτινες εἶχον τυχὸν ἐγκατασταθῇ εἰς τὰ ἐδάφη ταῦτα μετὰ τὴν 1ην Αὐγούστου 1914, δὲν δύνανται ν’ ἀποκτήσωσι τὴν Βελγικὴν Ἰθαγένειαν ἄνευ ἀδείας τῆς Βελγικῆς Κυβερνήσεως,
Κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν δύο ἐτῶν, ἅτινα θὰ ἐπακολουθήσωσι τὴν ὁριστικὴν μεταβίβασιν τῆς κυριαρχίας ἐπὶ τῶν δυνάμει τῆς παρούσης Συνθήκης δεδομένων εἰς τὸ Βέλγιον χωρῶν, οἱ Γερμανοὶ ὑπήκοοι, οἱ ἔχοντες ἡλικίαν ἄνω τῶν 18 ἐτῶν καὶ ἐγκατεστημένοι εἰς τὰς χώρας ταύτας, θὰ ἔχωσι τὸ δικαίωμα ἐπιλογῆς ὑπὲρ τῆς Γερμανικῆς Ἰθαγενείας.
Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ συζύγου συνεπάγεται τὴν τῆς συζύγου, ἡ δ’ ἐπιλογὴ τῶν γονέων τὴν τῶν τέκνων ἡλικίας κάτω τῶν 18 ἐτῶν.
Οἱ ἀσκήσαντες τὸ ὡς ἄνω προβλεπόμενον δικαίωμα ἐπιλογῆς ὑποχρεοῦνται ἐντὸς τῶν δώδεκα μετέπειτα μηνῶν νὰ μετοικήσωσιν εἰς Γερμανίαν.
Θὰ ὦσιν ἐλεύθεροι νὰ διατηρήσωσι τὴν ἣν κέκτηνται ἀκίνητον περιουσίαν εἰς τὰ ὑπὸ τοῦ Βελγίου κτηθέντα ἐδάφη· δύνανται ν’ ἀποκομίσωσι τὴν πάσης φύσεως κινητὴν αὑτῶν περιουσίαν· οὐδὲν δὲ εἰσαγωγικὸν ἢ ἐξαγωγικὸν τέλος θὰ τοῖς ἐπιβληθῇ διὰ τὸν λόγον τοῦτον.
Ἡ Γερμανικὴ Κυβέρνησις θὰ παραδώσῃ ἀνυπερθέτως εἰς τὴν Βελγικὴν τ’ ἀρχεῖα, βιβλία, σχέδια, τίτλους καὶ ἔγγραφα πάσης φύσεως, ἅτινα ἀφορῶσι τὴν πολιτικήν, στρατιωτικήν, οἰκονομικήν, δικαστικὴν ἢ ἑτέρας ὑπηρεσίας τοῦ μεταβιβαζομένου ἐδάφους ὑπὸ τὴν Κυριαρχίαν τοῦ Βελγίου.
Ἡ Γερμανικὴ Κυβέρνησις θ’ ἀποδώσῃ ἐπίσης εἰς τὴν Βελγικὴν τ’ ἀρχεῖα καὶ ἔγγραφα πάσης φύσεως τὰ διαρπαγέντα κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ πολέμου ὑπὸ τῶν Γερμανικῶν Ἀρχῶν ἐκ τῶν διαφόρων δημοσίων Βελγικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ ἰδίως ἐκ τοῦ Ὑπουργείου τῶν Ἐξωτερικῶν ἐν Βρυξέλλαις,
Ἡ ἀναλογία καὶ ἡ φύσις τῶν δημοσιονομικῶν βαρῶν τῆς Γερμανίας καὶ τῆς Πρωσσίας, ἅτινα τὸ Βέλγιον λόγῳ τῶν ἐκχωρουμένων αὐτῷ ἐδαφῶν θὰ ὑποστῆ, θέλουσι καθορισθῇ συμφώνως πρὸς τὰ ἄρθρα 254 καὶ 256 τοῦ Θ′ Μέρους (Δημοσιονομικοὶ Ὅροι) τῆς παρούσης Συνθήκης.
Ὡς πρὸς τὸ μέγα Δουκᾶτον τοῦ Λουξεμβούργου, ἡ Γερμανία παραιτεῖται τῶν ὠφελημάτων πάσης διατάξεως ἀναγραφομένης ὑπὲρ αὐτῆς ἐν ταῖς Συνθήκαις τῆς 8ης Φεβρουαρίου 1842, 2ας Ἀπριλίου 1847, 20ῆς—25ης Ὀκτωβρίου
