ἤδη ἀπολαύει, διατηρηθήσονται ἐπίσης· καὶ οἱ εἰς τὸ δόγμα τοῦτο ἀνήκοντες ὑπήκοοι θ’ ἀπολαύωσιν ἐν ταῖς Ἰονίοις Νήσοις τῆς αὐτῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῆς ἀναγνωρισθείσης ὡς πρὸς αὐτοὺς, ἐν Ἑλλάδι, διὰ τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς 22 Ἰανουαρίου (3 Φεβρουαρίου) 1830.
Ἡ ἀρχὴ τῆς ἀπολύτου ἀστυκῆς καὶ πολιτικῆς ἰσότητος μεταξὺ τῶν ὑπηκόων τῶν διαφόρων δογμάτων, καθιερωμένη ἐν Ἑλλάδι ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Πρωτοκόλλου, θέλει ἐπίσης ἰσχύει ἐν ταῖς Ἰονίοις Νήσοις.
Ἡ Βουλὴ τῆς Ἡνωμένης Πολιτείας τῶν Ἰονίων Νήσων ἐθέσπισε, διὰ Ψηφίσματος ἐκδοθέντος τῇ 7/19 Ὀκτωβρίου 1863, ὅτι τὸ ποσὸν δέκα χιλιάδων λιρῶν στερλινῶν δοθήσεται ἐτησίως εἰς αὔξησιν τῆς ἀνακτορικῆς χορηγίας τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως τῶν Ἑλλήνων, κατὰ μηνιαίας δόσεις καταβαλλόμενον, εἰς τρόπον ὥστε ν’ ἀποτελέσῃ τὸν πρῶτον εἰσπρακτέον φόρον ἐπὶ τῶν εἰσοδημάτων τῶν Ἰονίων Νήσων, ἐκτὸς ἂν ληφθῇ πρόνοια κατὰ τοὺς συνταγματικοὺς τύπους περὶ τῆς ἀποτίσεως αὐτοῦ ἐκ τῶν εἰσοδημάτων τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος.
Κατὰ συνέπειαν, ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων ὑποχρεοῦται νὰ ἐφαρμόσῃ δεόντως τὸ ψήφισμα τοῦτο.
Ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Αὐτοκράτωρ τῶν Γάλλων, ἡ Αὐτῆς Μεγαλειότης ἡ Βασίλισσα τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ἰρλανδίας καὶ ἡ Αὑτοῦ Μεγαλειότης ὁ Αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν συνεφώνησαν ὅπως παραιτήσωσιν, ὑπὲρ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως Γεωργίου τοῦ Α′, ἕκαστος τέσσαρας χιλιάδας λιρῶν στερλινῶν ἐτησίως, ἐκ τῶν ποσῶν ἃς τὸ Ἑλληνικὸν Ταμεῖον ὑποχρεώθη ν’ ἀποτίνῃ ἐτησίως ἑκάστῳ Αὐτῶν, δυνάμει τῆς συμφωνίας τῆς ἐν Ἀθήναις συναφθείσης ὑπὸ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, τῇ συμπράξει τῶν Ἑλληνικῶν Βουλῶν, κατὰ μῆνα Ἰούνιον τοῦ 1860.
Ῥητῶς συνομολογεῖται ὅτι τὰ τρία ταῦτα ποσὰ, ἀποτελοῦντα κεφάλαιον δώδεκα χιλιάδων λιρῶν στερλινῶν ἐτησίως, προσδιορίζονται, εἰς προσωπικὴν προίκησιν τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως Γεωργίου τοῦ Α′, πρὸς τῇ ἀνακτορικῇ χορηγίᾳ τῇ ὑπὸ τοῦ νόμου τοῦ Κράτους ὁριζομένη. Ἡ εἰς τὸν Ἑλληνικὸν θρόνον ἀνάβασις τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος οὐδεμίαν, ἄλλως τε, θέλει ἐπιφέρει μεταβολὴ εἰς τὰς οἰκονομικὰς ὑποχρεώσεις, ἃς ἡ Ἑλλὰς συνῆψε διὰ τοῦ ἄρθρου 12 τῆς Συμβάσεως τῆς 25 Ἀπριλίου (7 Μαΐου) 1832 πρὸς τὰς Δυνάμεις τὰς ἐγγυηθείσας τὸ δάνειον, οὐδ’ εἰς τὴν ἐκτέλεσιν, τῆς ὑποχρεώσεως ἣν ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνησις ἀνέλαβε, κατὰ τὸν Ἰούνιον τοῦ 1860, μετὰ τὰς παραστάσεις τῶν τριῶν Αὐλῶν.
Ἡ Αὑτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων ὑποχρεοῦται ν’ ἀναδεχθῇ εἰς βάρος Αὑτοῦ πάσας τὰς ὑποχρεώσεις καὶ συμβάσεις τὰς νομίμως. συναφθείσας ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἡνωμένης Πολιτείας τῶν Ἰονίων Νή-
