Σελίδα:Το ποιητικόν έργο του Κ. Π. Καβάφη.djvu/10

Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
ΤΟ

Δὲν εἶν’ ἀνάγκη ν’ ἀνοιχτῶ ἐδῶ σὲ θεωρίες. Φέρνω γιὰ ν’ ἀποδείξω, ἀπὸ τὴ μιὰ τὴ φτώχια τῆς γλώσσας, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὸ πεζὸ τῶν ἰδεῶν καὶ νοημάτων, παραδείγματα παρμένα ἀπὸ τὰ διάφορα ποιήματά του.

*
Ἔτσ’ ἡ ἐπιθυμίες μοιάζουν ποῦ ἐπέρασαν

Χωρὶς νὰ ἐκπληρωθοῦν· χωρὶς ν’ ἀξιωθεῖ.

*
Κρύα κεριά, λυωμένα καὶ κυρτά.


*
Γιὰ νὰ ἐπιστρέψει γρήγορα καὶ νἆν καλοὶ καιροὶ


*
Ἡ σαστισμένες κι' ἀντιφατικὲς


*
Μὲς στὰ παληά των τὰ πετσιὰ τ' ἀφανισμένα.


*
Καὶ σπάνιο νὰ σὲ πολιτογραφήσουν.


*
Ποτὲ ἀπὸ τὸ χρέος μὴ κινοῦντες·

Γενναῖοι ὁσάκις εἶναι πλούσιοι, κ' ὅταν
Εἶναι πτωχοί, πάλ’ εἰς μικρὸν γενναῖοι,
Πάλι συντρέχοντες ὅσο μποροῦνε·
Πάντοτε τὴν ἀλήθεια ὁμιλοῦντες
Πλὴν χωρὶς μῖσος γιὰ τοὺς ψευδομένους.

*
Ὁ ἀρνηθεὶς δὲν μετανοιώνει

Κι ὅμως τὸν καταβάλλει
Ἐκεῖνο τ' ὄχι—τὸ σωστὸ—εἰς ὅλην τὴν ζωή του.

*
Βγαίνει, καὶ μὲ φωνὲς μεγάλες μᾶς τρομάζει.


*
.......... Πολύτιμα μπαστούνια

Μ' ἀσήμια καὶ μαλάματα ἔκτακτα σκαλιγμένα,


ΧII