Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
Μόνο ὅποιος πίσω ἀγάπες δὲν ἀφίνει
Λίγο τοὺς τάφους χαίρεται, κι’ ἂν πέρα
Κοιτάξῃ ἀπὸ τὸ ξόδι, τὴν ψυχή του
Βλέπει νὰ παραδέρνῃ μὲς τὸ θρῆνο
Τῶν Ἀχερούσιων τέμπλων, ἢ ἀποκάτου
Ἀπὸ τοῦ θείου συχώριου τὰ μεγάλα
Φτερὰ νὰ καταφεύγῃ· μὰ τὴ σκόνη
Ἀφίνει ’ς ἔρμου σβώλου τὰ φλεσκούνια,
Ὅπου οὔτε νὰ προσεύκεται γυναῖκα
ἐρωτεμένη, οὔτε ν’ ἀκούῃ διαβάτης
Μοναχικὸς τὸ στέναγμα ποῦ στέρνει
’ς ἐμᾶς ἡ Φύση μέσα ἀπ’ τὰ μνημούρια.
ΣΗΜ. ΤΟΥ ΕΚΔ. ΣΗΜ. ΤΟΥ ΕΚΔ. Τὸ ἀπόσπασμα, καμωμένο λίγο στερνότερα ἀπό τὴν ἔκδοση τῆς μετάφρασις τῶν «Τάφων» τοῦ Καλοσγούρου στὴν «Τέχνη» τοῦ 1899, σκοπὸ εἶχε ν’ ἀπόδειξῃ τὴ χρησιμότητα τοῦ ἐντεκασύλλαβου στίχου σὲ μεταφραστικά ἔργα, ποῦ ὢς τότες τὴν ἀρνιότουν ἡ σχολὴ τοῦ Πολυλᾶ.
171
