αὐτοῦ ἐργασίαν τοῦ γάτου, ὡς πολύτιμον εἰς τοὺς γράφοντας ὑπόμνησιν ὅτι ἴσον πρέπει καὶ οὗτοι νὰ καταβάλλωσι κόπον πρὸς τέλειόν του ὕφους τῶν ὁμαλισμόν. Ζητῶν συγγνώμην διὰ τὴν καὶ ὑπὲρ τοῦ ἰδικοῦ μου γάτου περιαυτολογίαν, τολμῶ νὰ προσθέσω εἰς τ’ ἀνωτέρω καὶ τὸ ἑξῆς ἰδιαίτερον αὐτοῦ προσόν, ὅτι ὁσάκις βλέπει ἐπὶ πολλὴν ὥραν τὴν χεῖρα μου ἀκινητοῦσαν ἐξ ἀνικανότητος νὰ συρράψῃ ἄλλην περίοδον μετὰ προηγουμένης, ἔρχεται τότε καὶ ἁπλώνεται ἐπὶ τοῦ χειρογράφου μου μακρὺς πλατύς, ὡς ἂν ἤθελε νὰ μὲ εἰδοποιήσῃ ὅτι προτιμότερον εἶνε νὰ ὑπάγω νὰ κοιμηθῶ παρὰ νὰ ἐπιμένω γράφων φράσεις ὑπνωτικάς.
Ἀπορίας ἄξιον εἶνε πὼς οὐδεὶς φυσιοδίφης ἔτυχεν ἀκόμη νὰ παρατηρήσῃ τὴν εἰς μόνον τὸ γένος τῶν οἰκιακῶν αἰλούρων παρατηρουμένην προφανῆ του θήλεος ὑπεροχήν. Ἡ γάτα εἶνε ἀνωτέρα του γάτου, ὅσον τουλάχιστον ἡ Πολωνὶς τοῦ Πολωνοῦ. Ἡ ὑπεροχὴ αὕτη πρέπει ἴσως νὰ ἀποδοθῇ εἰς τὸ ὅτι τὸ ζῷον καὶ τὸ ἔθνος τοῦτο ἔχουσιν ἀμφότερα χαρακτῆρα φύσει θηλυκόν, ὀξύν, εὐπαθῆ, εὐερέθιστον, ἰδιότροπον, φιλήδονον, ῥάθυμον καὶ αἰσθηματικόν, τὰ δὲ γυναικεῖα ταῦτα προσόντα ἑπόμενον εἶνε ν’ ἀναδεικνύωνται ἐναργέστερα καὶ λαμπρότερα εἰς τὰς θηλείας. Διὰ τὸν αὐτὸν λόγον, διὰ τὸν ὁποῖον ὑπερέχει ὁ ἐμβριθὴς Ἄγγλος τὴν Ἀγγλίδα κατὰ τὴν ἐμβρίθειαν, ἔπρεπε νὰ εἶνε καὶ ὁ εὔχαρις Σλάβος κατώτερος τῆς γυναικός του κατὰ τὴν χάριν. Ἀγνοῶ κατὰ πόσον ἀληθεύουσιν ὅσα διηγοῦνται ὁ Καραμζῖνος καὶ ὁ κακόγλωσσος Καζανόβας περὶ τοῦ δεσποτικοῦ χαρακτῆρος καὶ τῶν ἐλευθέρων ἠθῶν τῶν μεγάλων δεσποινῶν τῆς Πολωνίας, βέβαιον ὅμως εἶνε ὅτι ἡ γάτα καταχρᾶται κάπως τὴν ὑπεροχὴν αὐτῆς. Εἰς οὐδένα ἄλλον ὑποτάσσεται πλὴν τῆς ὀρέξεως αὐτῆς ζυγόν· δὲν θέλει δεσπότην, ἀλλ’ ἀρέσκεται νὰ σύρῃ ὄπισθεν τῆς οὐρᾶς της ὑπόδουλον σμῆνος λατρευτῶν. Καὶ ὅμως, οὖσα τὸ ἠδυπαθέστατον τῶν ζῴων, εἶνε συγχρόνως καὶ τὸ μόνον τὸ προικισθὲν ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ διὰ τοῦ ἀνθρωπίνου αἰσθήματος τῆς αἰδοῦς. Οὐδεὶς εἶδε ποτὲ γάταν παραδιδομένην εἰς ἐρωτικὰς περιπτύξεις ὑπὸ τὸ φέγγος τοῦ ἡλίου καὶ τὰ βλέμματα παντὸς διαβάτου, ὡς πράττουσιν αἱ σκύλλοι, αἱ ὄρνιθες, αἱ αἶγες καὶ τ’ ἄλλα ἀδιάντροπα κτήνη, ἀλλὰ ζητεῖ τὸ σκότος τῆς νυκτὸς καὶ τὴν μοναξίαν ἀπατήτων κορυφῶν. Διὰ τοῦτο πιθανῶς ἐξωμοιώθη ἐν Αἰγύπτῳ ὄχι μόνον πρὸς τὴν Ἀφροδίτην, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν αἰδή-
