ἀμνησικακία! Τῶν τοιούτων χριστιανικῶν ἀρετῶν ἐστερεῖτο τελείως ἕνας μόνον ἐκ τῶν ὑποτρόφων τοῦ ἱππικοῦ ἐκείνου καταγωγείου. Οὗτος ἦτο εὔρωστος ψαροκόκκινος ἵππος, καλούμενος Ζαναμπέτης, ὅστις εἶχεν ἀγορασθῆ εὐθυνά, οὐχὶ ἕνεκα γήρατος, οἰδημάτων, χωλότητος, ψώρας, ρευματισμοῦ ἢ ἄλλου ἐλαττώματος σωματικοῦ, ἀλλὰ διὰ μόνην τοῦ χαρακτῆρος τὴν ἀγριότητα καὶ δυστροπίαν. Ἡ ἐλάττωσις τῆς μερίδος κριθῆς καὶ ἡ αὔξησις τῶν ὡρῶν ἐργασίας συνετέλεσαν νὰ τὸν καταστήσσωτι διὰ τοῦ χρόνου κατά τι χειροηθέστερον. Καὶ πάλιν ὅμως ἠναγκάζεντο οἱ πλησιάζοντες αὐτὸν νὰ προφυλάσσονται κατ’ ἐνδεχομένης αὐτοῦ ζαναμπετιᾶς, ἤτοι κακῆς χρήσεως τῶν ποδῶν ἢ τῶν ὀδόντων του. Ὁ μόνος, ὁ οὐδὲν ἔχων ἐξ αὐτοῦ νὰ φοβηθῇ ἦτο μικρόσωμον καὶ καχεκτικὸν δεκαπενταετὲς περίπου παιδάριον καλούμενον Τσέκος, τέκνον μεθύσου Ἰταλοῦ πρόσφυγος ὑπηρετοῦντος εἰς τὸν σταύλον. Μόνον ὁ Τσέκος οὗτος ἐπλησίαζεν ἀφόβως, ἐθώπευε τὸν τράχηλον καὶ τὰς πλευρὰς ἢ λαμβάνων εἰς χεῖρας τὴν κεφαλὴν κατεφίλει τοὺς ρώθωνας τοῦ φοβεροῦ ζώου, τὸ ὁποῖον ἀπέδιδε τὰς θωπείας γλείφων τοῦ μικροῦ φίλου του τὸ μέτωπον καὶ τὰς παρειάς. Τὸ δὲ ἄξιον σημειώσεως εἶναι ὅτι κατώρθωσε διὰ τοῦ γλειψίματος τούτου ν’ ἀπαλλάξῃ τὸ παιδίον ἀπὸ χρόνον ἐξάνθημα, κατὰ τοῦ ὁποίου εἶχον ἀποτύχῃ ὅλαι τοῦ Σταυράκη καὶ τοῦ Μποτάρου αἱ αλοιφαί! Οὐδὲ περιωρίζοντο αἱ τοιαῦται τρυφερότητες ἐντὸς τοῦ στάβλου, ἀλλ’ ὁσάκις συνέβαινε νὰ ἐκπεμφθῇ ὁ Τσέκος πρὸς ἐκτέλεσιν παραγγελίας δὲν ἔλειπε νὰ μεταβῇ εἰς τὴν πλατεῖαν τῶν ἁμαξῶν διὰ νὰ ἴδῃ τὸν φίλον του ὑπὸ τὸν ζυγόν. Κατὰ δὲ τὰς θερμὰς ἡμέρας ἐρρόσιζεν αὐτὸν πλύνων διὰ σπόγγου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τοὺς μυκτῆτας του ἢ προσφέρων ὡς ἀναψυκτικὸν καυλὸν χλωροῦ ἀραβοσίτου, ξυλάγγουρον ἢ καὶ βοτρύδιον σταφυλῆς.
Κατ’ ἐκεῖνο τὸ θέρος ἔτυχεν ἐκ τοῦ ὑπερβολικοῦ κόπου νὰ πάθωσιν αἱ κνῆμαι τοῦ ἵππου οἰδήματα, λεγόμενα γάγγλια ἢ κοινῶς νερά, κατὰ τῶν ὁποίων οὐδὲν ἄλλο γνωρίζουσι φάρμακον οἱ ἐκτελοῦντες καθήκοντα κτηνιάτρου Συριανοὶ πεταλωταί, παρά μόνην τὴν φωτιάν, ἤτοι τὴν διὰ πυρακτωμένου σιδήρου στίξιν ἢ καὶ αὐλάκωσιν τοῦ πάσχοντος μέλους. Τὸ μέγιστον βάσανον τῶν ὑποβαλλομένων εἰς τοιαύτην ἐγχείρησιν ζώων εἶνε αἱ ἀπειροπληθεῖς μυῖγαι, αἱ συσσωρευόμεναι εἰς τὰ αἱμοσταγῆ ἕλκη. Ταύτας
