Σελίδα:Συριανά Αφηγήματα, Εμμανουήλ Ροΐδου.djvu/71

Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ67

θῶσιν ἱκανοὶ νὰ μαχαιρώσουν ἄνθρωπον μᾶλλον παρὰ νὰ ἐγγίσουν ὀψάριον διὰ μαχαίρας. Εὔκολον ἐκ τούτων εἶναι νὰ μαντεύσῃ τις τὸν ἐκ τοῦ γέλωτος ἐκείνου τῶν ξένων σπαραγμὸν τῆς συριανῆς φιλοτιμίας καὶ πόσης ἐπεκράτησε κατὰ τὸν προμηνυόμενον τόσον εὔθυμον χορὸν κατήφεια καὶ ἀθυμία. Μόνοι ἴσως ἐκρυφοχάρησαν διὰ τὸ ἐπεισόδιον ὑποψήφιοί τινες μνηστῆρες πλουσίων δεσποινίδων ἢ ἐρασταὶ ὡραίων δεσποινῶν, διὰ τοὺς ὁποίους δὲν ἐπερίσσευαν οὔτε βλέμμα οὔτε καδρίλλια οὔτε καλὸς λόγος ὅταν ἐστάθμευαν ξένα πλοῖα εἰς τὰ ὕδατα τῆς Σύρου.

Τὴν ἑπομένην ἡμέραν, πρώτην τῆς Σαρακοστῆς, ἡ ἐξακολούθησίς τῆς κακοκαιρίας ἐχρησίμευσεν ὡς εὔλογος πρόφασις πρὸς ματαίωσιν τῆς σχεδιασθείσης δι’ ἀγγλικῶν λέμβων μεταβάσεως εἰς Δελαγράτσιαν πρὸς ὀστρακοφαγίαν. Τὴν ἔκτακτον ταύτην διασκέδασιν ἀνεπλήρωσεν ἡ τακτικὴ καὶ μονάκριβος τῆς Σύρου, ἤτοι ἡ εὐθὺς μετὰ τὸ πρόγευμα συνάθροισις τῶν γυναικῶν εἰς ταύτην ἢ ἐκείνην τὴν οἰκίαν καὶ ἡ μέχρι τῆς ώρας τοῦ δείπνου ἐντρύφησις εἰς ἐξάωρον χαρτοπαιξίαν καὶ κακολογίαν. Αἱ τότε Συριαναὶ ἐφημίζοντο δικαίως ὡς ἀριστοτέχνιδες περὶ ἀμφότερα ταῦτα. Τὸ ἀπόγεύμα ὅμως ἐκεῖνο οὐδεμία ἠσθάνετο ὄρεξιν διὰ κοντσίναν ἢ ἐξακρίσωσιν τοῦ ἀριθμοῦ τῶν στραβοπατημάτων καὶ τῶν ψευδῶν ὀδόντων τῶν ἀντιζήλων της. Ἡ πληγωθεῖσα ἐκ τοῦ γέλωτος τῶν ξένων πατριωτικὴ φιλοτιμία κατέβαλε πᾶν ἄλλο ταπεινότερον αἴσθημα καὶ συνήνωσεν αὐτὰς εἰς ἔκδοσιν κοινοῦ ψηφίσματος, κατὰ τὸ ὁποῖτον ἦτο ἀδικία καὶ ἐντροπή, ἐνῷ ὄχι μόνον αἱ Ἀθῆναι, ἀλλὰ καὶ αἱ Πάτραι, ή Κέρκυρα, το Ναύπλιον καὶ ἄλλαι ἀσημότεραι πόλεις εἶχον ἁμάξας, μόναι αἱ ἀρχόντισσαι τῆς ὀλίβιας Σύρους νὰ μένουν καταδικασμέναι εἰς ἐπιβάσεις ὄνων, γαλόσια, ἀνασηκώματα φορεμάτων, τυλίγματα ὑποδημάτων εἰς ἐφημερίδας καὶ περιπαίγματα τῶν ξένων. Κατεπείγουσα ἐκ τούτου ἀπέβαινεν ἡ εἰσαγωγὴ εἰς τὴν νῆσον ὀχημάτων καὶ ἡ μεταφορὰ τῆς λέσχης ἀπὸ τὸ μονοπάτιον ποὺ εὑρίσκετο εἰς δρόμον ἁμαξιτόν.

Κατά τι ὅμως δυσκολωτέρα τῆς ἐκδόσεως ἦτο ἡ ἐπικύρωσις τοῦ ψηφίσματος παρὰ τῶν συζύγων των, τῶν ὁποίων ἡ ἀπέχθεια κατὰ παντὸς νεωτερισμοῦ ἦτο ἐφάμιλλος τῆς προσηλώσεως εἰς τὸν βράχον τῶν ὀστρειδίων. Εἰς τὴν πρότασιν εἰσαγωγῆς ἁμαξῶν ἀπήντησαν σταυροκοπούμενοι δι’ ἄλλης προτάσεως περὶ ναυλώσεως