λισμένα καὶ τὰ στίγματα αὐτῶν ἐλύπουν τὴν ὅρασιν ὑπὸ τὴν διαφάνειαν τῶν ἐκ τουλλίου ἢ ταρλατᾶ παρθενικῶν ἐσθήτων. Ταῦτα ὅμως ἦσαν μικρὰ κατὰ συγκρινόμενα πρὸς τὴν ἐπιβαλλομένην εἰς τὰς πλείστας δεσποινίδας ὑποχρέωσιν νὰ λύσωσιν ἐκ τοῦ προχείρου τὸ ἀρχαῖον μαθηματικὸν πρόβλημα τοῦ μείζονος ἐν τῷ ἐλάσσονι, εἰσάγουσαι εἰς τὰς ἀτλαζίνους θήκας των πόδας διπλασιασθέντας ὑπὸ τοῦ ψύχους. Ὁ πρὸς τοῦτα ἀγὼν ἦτο τόσον βαρὺς καὶ ὀδυνηρέός, ὥστε μὲ ὅλον τὸ ἐπικρατοῦν κρύον ἐζυμώνετο ἐπὶ πολλῶν παρειῶν ὁ ἱδρὼς μὲ τὴν ὀρυζόκοκιν τῆς Ζακύνθου καὶ πολλὰ ἐξέφευγον ἀπὸ τὰ χείλη τῶν βασανιζομένων
Κατ’ ἐκείνην ἀκριβῶς τὴν στιγμὴν εἰσώρμησαν εἰς τὸν θάλαμον οἰ τέσσαρες Ἄγγλοι, μόνοι ἐντελῶς καθαροὶ καὶ ἄσπιλοι ἐκ τῶν ἐκεῖ συνωθουμένων. Τοῦτο εἶχον κατορθώσει προνήσαντες νὰ ἐνοικιάσωσι τὴν προτεραίαν καὶ νὰ μεταβάλωσιν εἰς κομμωτήριον τὸ κάτωθεν τῆς λέσχης καπνοπωλεῖον, ἐκεῖ στολισθέντες καὶ ἐκεῖθεν πηδήσαντες μετὰ εὔθυμον γεῦμα εἰς τὸν χορὸν στιλπνοὶ ὡς νεόκοπα φλωρία.
Οἱ ἀξιωματικοὶ τοῦ ναυτικοῦ παντὸς ἔθνους φημίζονται ὡς οἱ εὐγενέστεροι τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἐπιφύλαξις καὶ λεπτότης τῶν τρόπων των κατήντησαν παροιμιώδεις. Τοιοῦτοι βεβαίως ἦσαν καὶ οἱ τέσσαρες ἐκεῖνοι Ἄγγλοι. Ἀλλὰ καὶ τοῦ πρὸ αὐτῶν θεάματος ὑπερέβαινε πᾶν ὅριον ἢ πρωτότυπος κωμικότης. Ἔπειτα ἦσαν νέοι καὶ εἶχον πίει εἰς τὸ γεῦμα φιάλας τινὰς γεροντοτέρου αὐτῶν οἶνου. Καὶ αὐτὸς ὁ ἀγών, τὸν ὁποῖον κατέβαλλον διὰ νὰ κρατήσωσι τὸν γέλωτά των, συνετέλεσε νὰ καταστήσῃ τὴν τελικὴν αὐτοῦ ἔκρηξιν βιαιοτέραν. Μὴ εὑρίσκοντες ποῦ νὰ στηριχθῶσι, συνεκρατοῦντο ἐκ τοῦ βραχίονος καὶ ἐγέλων ὡς ὁμηρικοὶ θεοί, ζητοῦντες ἐκ διαλειμμάτων συγγνώμην.
Τὸ κυριώτατον γνώρισμα τοῦ ἐπαρχιώτου καὶ τοῦ νεοπλούτου εἶναι ὁ ὑπερβολικὸς αὐτοῦ φόβος νὰ φανῇ τοιοῦτος, ἀπειρόκαλος δηλαδὴ ἢ ὁπωσδήποτε γελοῖος. Οἱ πλεῖστοι αὐτῶν θὰ ἐπροτίμων νὰ κατηγορηθῶσι διὰ παράβασιν ἄρθρου τοῦ ποινικοῦ κώδικος παρὰ δι’ ἄγνοιαν κανόνος τινὸς τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐθιμοτυπίας, νὰ ὑποτε-
