Σελίδα:Συριανά Αφηγήματα, Εμμανουήλ Ροΐδου.djvu/53

Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ49

δίδει τὸ δικαίωμα νὰ τὸν γδέρνουν ὣς τὸ κόκκαλο, νὰ τὸν καταδικάζουν εἰς τὴν βρώμαν, τὴν ἀρρώστειαν καὶ τὴν ἀτιμίαν, νὰ φέρνωνται μαζί του καθὼς οἱ ἄκαρδοι ἐκεῖνοι καρραγωγεῖς, που σκοτώνουν τ’ ἄλογα ἀπὸ τὸ πολὺ φόρτωμα καὶ τὸ πολὺ ξύλο γιὰ τὸ λόγο ποὺ δὲν δαγκάνουν καὶ δὲν κλωτσοῦν. Ἂν ἔχῃς μέσα στὸ στῆθός σου καρδιὰ καὶ ὄχι πέτρα, μὴ λὲς πὼς φταίει ὁ λαός, ἀλλὰ φώναξε μαζί μου: ἀνάθεμα εἰς τοὺς λαοπλάνους.»

Τὴν χάριν ταύτην δὲν ἠμπόρεσα νὰ κάμω εἰς τὸν δυστυχῆ νεκροθάπτην, διότι ὀλίγην ἔχω φωνὴν καὶ δὲν ἀγαπῶ τὰς φωνάς. Ἂν ἐνόησα αὐτὸν καλά, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐζήτει, παραβάλλων τοὺς πολιτικούς μας πρὸς καρραγωγεῖς, ἦτο, καθὼς ὑπάρχουσιν ἀλλαχοῦ ἑταιρεῖαι πρὸς προστασίαν τῶν ἀνυπερασπίστων πλασμάτων, ἀλόγων, γάτων, περιστερῶν, καὶ ἄλλων πτερωτῶν καὶ μαστοφόρων, οὕτω νὰ συστηθῇ καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα προστατευτικὴ τῶν ψηφοφόρων.