σαντος τὰ Συριανά. Τὸν γέροντα τοῦτον κύκνον τῆς Νοβάρας διεσκέδασε νὰ κρατήσῃ ἐπὶ ὅλον μήνα εἰς τὴν Σύρον, καὶ εἰς τοιοῦτον βαθμὸν ν’ ἀπομωράνῃ, ὥστε μὴ ἀρκούμενος εἰς ὅσα ἔγραφεν εἰς τὸ λεύκωμά της ἀκροστίχια, ἀπήγγειλε καὶ ἀπὸ τῆς σκηνῆς ὕμνον εἰς τὴν Σειρῆνα τοῦ Αἰγαίου, ὑπερσκανδαλίσαντα τοὺς Συριανοὺς καὶ πρὸ πάντων τοὺς μὴ ἐννοοῦντας ἰταλικά. Ἀλλ’ ἐγὼ ἤμην ἤδη πολὺ ἡσυχώτερος βλέπων τοὺς εὐνοουμένους νὰ διαδέχωνται ἀλλήλους ὡς φαντάσματα μυθικῆς λυχνίας. Δύσκολον τῷ ὄντι ἦτο νὰ εὕρῃ καιρὸν ν’ ἀγαπήσῃ κανένα ἡ ἐπιχειροῦσα τὸν κόσμον ὅλον νὰ κατακτήσῃ. Τὴν ἄμετρον φιλαρέσκειαν τῆς γυναικός μου ἐσυνείθισα βαθμηδὸν νὰ θεωρῶ ὡς ἀσφάλειαν κατὰ τῆς μεγάλης συμφορᾶς, ὡς εἶδος τι ἀλεξικεραύνου, ἤ, ὡς θὰ ἔλεγεν ὁ Χαλδούπης, ἀλεξικεράτου. Τὸ μόνον τὸ ὁποῖον ἐξηκολούθει νὰ μὲ στενοχωρῇ ἦτο, ὅτι ὀλίγος τῆς ἐπερίσσευε καὶ δι’ ἐμὲ καιρός. Εἶχον ἀπελπισθῇ νὰ τὴν ἴδω ἥσυχον πρὸ τῆς μυριοποθήτου σαρακοστῆς, ὅταν διέκοψεν αἰφνιδίως τὰς διασκεδάσεις ὁ θάνατος τοῦ γέροντος Μισὲ Λιονῆ Λεγαμένου, συγγενεύοντος μὲ ὅλον τὸν χορευτικὸν κόσμον τῆς νήσου. Οὐδ’ αὐτοί, πιστεύω, οἱ κληρονομοῦντες περὶ τὸ ἐκατομμύριον ἀνεψιοί του ἠκολούθησαν τὴν κηδείαν μὲ περισσοτέραν τῆς ἰδικῆς μου πρὸς τὸν εὐδοκήσαντα ν’ ἀποθάνῃ εὐγνωμοσύνην.
Ὡς τὰ κακά, οὕτω καὶ τὰ εὐτυχήματα σπανίως ἔρχονται μόνα. Ὀλίγας ἡμέρας μετὰ τὴν ἀπαλλαγήν μου ἀπὸ τὸν ἐφιάλτην τῶν χορῶν, παραβάλλων πρὸς τὴν Ἐφημερίδα τῶν Κληρώσεων τὰς πέντε λαχειοφόρους τοῦ Ἀμβούργου, τὰς ὁποίας εἶχα κληρονομήσει ἀπὸ τὸν μακαρίτην θεῖον μου, ἐθαμβώθην ὑπὸ τοῦ ἀριθμοῦ 14.517. Ἦτο ὁ τρίτος κληρωθεὶς καὶ ἐκέρδιζε πεντήκοντα πέντε χιλιάδας φιορίνια, ὑπὲρ τὰς τριακοσίας χιλιάδας Συριανὰς δραχμάς! Ἔτρεξα ἀσθμαίνων ν’ ἀναγγείλω τὴν καλὴν εἴδησιν εἰς τὴν Χριστίναν, ἡ ὁποία ἔλειπεν εὐτυχῶς εἰς ἐπισκέψεις. Λέγω εὐτυχῶς, διότι ἡ ἀπουσία της μ’ ἔδωκε καιρὸν νὰ σκεφθῶ, ὅτι πολὺ περισσοτέραν θὰ ἠσθάνετο πρὸς ἐμὲ εὐγνωμοσύνην καὶ κάλλιον θὰ μὲ ἀντήμειβεν ἄν, ἀντὶ νὰ μὲ ἠξεύρῃ πλούσιον, μὲ ὑπέθετεν ὑπὲρ τὰς δυνάμεις μου πρόθυμον νὰ τὴν εὐχαριστήσω. Χωρὶς λοιπὸν νὰ εἴπω τίποτε εἰς κανένα ἀνεχώρησα μετὰ τρεῖς ἡμέρας εἰς Βιέννην ὑπὸ τὸ πρόσχημα νὰ συμβουλευθῶ εἰδικὸν ἰατρὸν διὰ τὰς ἀνυπάρκτους ἐνοχλήσεις τοῦ στομάχου, τὰς ὁποίας ἐπροφασιζόμην πρὸ δυὸ
