Σελίδα:Συριανά Αφηγήματα, Εμμανουήλ Ροΐδου.djvu/16

Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
12ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΟΥ

κερδεῖς αἱ περιποιήσεις της, αἱ συμβουλαί της καὶ αἱ ἀποστολαὶ παξιμαδίων. Ἡ ἀπροσδόκητος αὕτη ἀποκάλυψις τῶν νυμφικῶν ἀξιώσεων γεροντοκόρης, ἡ ὁποία θὰ ἠδύνατο νὰ ἤναι μήτηρ μου ἂν ὑπανδρεύετο ἐγκαίρως, ἦτο βεβαίως ἀστειοτάτη. Τὴν ἑσπέραν ὅμως ἐκείνην εἶχα τὰ νεῦρα μου καὶ ἀντὶ νὰ γελάσω δὲν ἀπηξίωσα νὰ ἐκδικηθῶ ἀποκρινόμενος:

«Δὲν ἐνθυμοῦμαι νὰ ἔκαμα ποτὲ τοιαύτας ὁμιλίας εἰς καμίαν νέαν».

Ἡ κυρία Κλεαρέτη ἐδάγκασε τὸ χεῖλος της καὶ μοῦ ἐγύρισε τὴν ῥάχιν· ἡ φράσις της ὅμως ἔκαμεν ἐργολαβίαν μὲ ὅλον τὸν κόσμον καὶ ἐξακολουθεῖ μετὰ τὸν γάμον της τὰ ἴδια δὲν ἔπαυε ν’ ἀντηχῇ εἰς τὴν ἀκοήν μου ὡς συριγμὸς ἐχίδνης. Ἡ ἀλήθεια ἦτο ὅτι τὸ ἐπαράκαμνε καὶ ἡ Χριστίνα. Ἐξακολουθῶν νὰ τὴν κατασκοπεύω, παρετήρησα ὅτι ἡ διανομὴ τῶν βλεμμάτων καὶ τῶν μειδιαμάτων της δὲν ἐγίνετο μὲ ὅσην κατ’ ἀρχὰς ὑπέθεσα ἰσότητα καὶ ἀμεροληψίαν. Πολὺ μεγαλειτέρα της τῶν ἄλλων ἦτο μερὶς κομψοτάτου τινὸς ξανθοῦ νεανίσκου, ὅστις, ἀφοῦ ἔλαβε δυὸ χορούς, ἔμενεν ὄπισθέν της ἐνῷ ἐχόρευε μὲ ἄλλον, συνεχίζων κατὰ τὰ διαλείμματα τῆς καδρίλιας ἀτελεύτητόν μετ’ αὐτῆς συνομιλίαν. Τὸ περίεργον εἶνε ὅτι μοῦ ἦτο τελείως ἄγνωστος ὁ κύριος οὗτος, ἐνῷ οἱ κάτοικοι τῆς μικροσκοπικῆς Ἑρμουπόλεως γνωρίζονται ὅλοι ὡς καλόγηροι τοῦ αὐτοῦ μοναστηρίου. Ἡ ἀμηχανία μου ἦτο μεγάλη, ὅταν ἦλθε νὰ καθίσῃ πλησίον μου ὁ παλαιός μου φίλος Εὐάγγελος Χαλδούπης, ὁ ἐξυπνότερος ἀλλὰ καὶ ὁ πλέον διεστραμμένος τῶν Συριανῶν, ἀδιάντροπος ὡς πίθηκος καὶ κυνικώτερος τοῦ Διογένους. Διὰ ν’ ἀποφύγῃ τὰ σκώμματα τοῦ κόσμου εἶχεν ἐφεύρει νὰ γελᾷ ὁ ἴδιος δυνατώτερα παντὸς ἄλλου διὰ τὰς πολλὰς καὶ ἐπιφανεῖς τῆς μακαρίτιδος συζύγου του ἀπιστίας. Εἰς τὸν τοῖχον τοῦ γραφείου του εἶχε κρεμάσει τὰς εἰκόνας τοῦ Ἡφαίστου, τοῦ Ἀγαμέμνονος, τοῦ Μενελάου, τοῦ Βελισαρίου, τοῦ Ἐρρίκου Δʹ καὶ τὴν ἰδικήν του φωτογραφίαν πλησίον τῶν ἐνδόξων αὐτοῦ συναδέλφων. Καθ’ ὅλην τὴν πενταετῆ διάρκειαν τοῦ συζυγικοῦ αὐτοῦ βίου οὐδέποτε ἐξέφυγεν ἀπὸ τὰ χείλη του, οὔτε παράπονον οὔτε ἐπίπληξις, οὔτε μομφή, οὔτε παρατήρησις καμμία, ἀλλὰ μόνον εἰρωνείαι, σκώμματα καὶ μειδιάματα τόσον φαρμακερά, ὥστε ζήτημα ἀπέμενε διὰ πολλοὺς ἂν πράγματι ἀπέθανεν ἀπὸ καρκίνον, ἢ μᾶλλον ἐκ τῆς