γεύσεως καὶ τοῦ ἀρώματος. Πολλαὶ δὲ ἐκκενώθησαν καὶ φιάλαι μαλβασίας καὶ καμπανίτου εἰς ὑγείαν τοῦ Θωμᾶ, ὅστις ηὐχαρίστει ὑποκλινόμενος καὶ ἀντέπινε σουμάδαν, τὴν ὁποίαν εἶχε τὴν ἀδυναμίαν νὰ προτιμᾷ παντὸς ἄλλου ποτού.
Κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἀναχωρήσεως πρόπεμψε μέχρι τῆς κλίμακος πάντας τοὺς τιμήσαντας τὴν ἑορτήν, σφίξας τὴν χεῖρα τῶν κυρίων ὡς Ἄγγλος εὐπατρίδης καὶ ἀσπασθεὶς τὴν τῶν δεσποινῶν ὡς Γάλλος ἱππότης. Οὐδὲ παρέλειψε τὸ τελευταῖον τοῦτο δυσάρεστον καθήκον, διὰ τὸν λόγον ὅτι ὁ βαρῶνος Κοῦστε διεκρίνετο ὡς δεινότατος τῆς Τοσκανίας ἐραστής, ἐκτιμητὴς ὄχι μόνον μαρμάρων καὶ νομισμάτων, ἀλλὰ καὶ τῆς ζώσης γυναικείας καλλονῆς. Ὅπως ὁ Πυθαγόρας, ὁ Θαλῆς, δὲν ἐνθυμοῦμαι, εἶχεν ἐπιγράψῃ ἐπὶ τῆς εἰσόδου τῆς σχολῆς αὐτοῦ: Οὐδεὶς ἀγεωμέτρητος εἰσίτω, οὕτω καὶ ὁ βαρῶνος ἀπέκλειε τῆς αἰθούσης του πᾶσαν ἀσχημομούραν, ἔστω καὶ ἂν ἦτο ἀπόγονος τῶν Μεδίκων.
Καὶ τοιαῦται μὲν ἦσαν τοῦ Θωμᾶ αἱ διασκεδάσεις, ἡ δὲ ἐργασία του ἦτο, ὡς ἤδη εἴπομεν, ἡ ἀκριβὴς ἐκτέλεσις τῶν καθηκόντων τοῦ βιβλιοφύλακος. Ὁσάκις ὁ βαρῶνος ἐκλείετο εἰς τὸ σπουδαστήριον διὰ νὰ ἐργασθῇ, ὁ Θωμᾶς ἐγκαθιδρύετο ἐπὶ τῶν γιγαντιαίων τόμων τῆς ἀρχαιολογίας τοῦ Βισκόντι καὶ δὲν ἐπέτρεπε τὴν εἴσοδον παρὰ εἰς μόνους τοὺς συναδέλφους τοῦ κυρίου του ἐν ἀρχαιολογία. Ὁσάκις ἤκουε κρουόμενον τὸν κώδωνα τῆς αὐλείου θύρας, ἔτρεχεν εἰς τὸ παράθυρον νὰ ἰδῇ τίς ἦλθε, καὶ ἔπειτα ἐπανερχόμενος, τόσον πιστῶς ἀπεμιμεῖτο τοῦ ἐπισκέπτου τὴν στάσιν καὶ τὰς κινήσεις, ὥστε ὁ κύριος αὐτοῦ, μαντεύων ἀσφαλῶς τί εἶνε ὁ ἐπισκέπτης, ἠδύνατο ἐγκαίρως νὰ εἴπῃ εἰς τὸν θαλαμηπόλον του νὰ τὸν εἰσάξῃ ἢ νὰ τὸν ἀποκλείσῃ. Τὰ ἑρμάρια τῶν βιβλίων ἔφθαναν μέχρι τῆς ὀροφῆς, ἀλλ’ ὁ Θωμᾶς, σπουδάσας πιθανῶς κατὰ τὴν παιδικήν του ἡλικίαν τὴν ἀναρριχητικὴν τέχνην εἰς τοὺς ἑκατονταπήχεις κορμοὺς τῶν φοινίκων, τῶν ἀρτοκάρπων καὶ τῶν κοκκεδένδρων τῶν παρθένων δασῶν τῆς πατρίδος του, οὐδεμίαν ἠσθάνετο δυσκολίαν ν’ ἀναρριχηθῇ μέχρι τῆς κορυφῆς τῆς βιβλιοθήκης, νὰ λάβῃ τὸ ζητούμενον βιβλίον καὶ νὰ τὸ προσφέρῃ εἰς τὸν μελετῶντα, ἀφοῦ προηγουμένως ἐφύσα ἐπ’ αὐτοῦ καὶ τὸ ἐτίνασσε πρὸς ἀπόσεισιν τοῦ κονιορτοῦ. Ἐν ἀρχῇ ἔπρεπεν ὁ αὐθέντης νὰ τοῦ δεικνύῃ διὰ τῆς ἄκρας καλαμίου τίνα τόμον θέλει, κατόπιν ὅμως συ-
