τάνων, Σειρήνων, Κυκλώπων, Στησιχόρου, Γέλωνος, Θεοκρίτου, Ἀλκιβιάδου ἀγορεύοντες ἐν τῷ θεάτρῳ τῆς Κατάνης ή Ἀρχιμήδους κράζοντος Εὕρηκα! ἐν Συρακούσαις. Προσθέσατε εἰς ταῦτα, ὅτι τὸ ἐκεῖ κομίσαν μὲ ἀτμόπλοιον ἐκαλεῖτο Αἴγεστα, τὸ ξενοδοχεῖον Τρινάκρια, ὁ ξενοδόχος μου Ἐμπεδοκλῆς καὶ ὁ σκύλλος αὐτοῦ Χαρώνδας. Ταῦτα πάντα ἐκορύφωσαν εἰς τοιοῦτον βαθμὸν τὴν πατριωτικήν μου ἔπαρσιν, ὥστε, ὅτε εὗρον τὸ ἑσπέρας ἐν τῷ προξενείῳ τῆς Μεσσήνης τὰ τελευταῖα φύλλα τῶν ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων τῆς συμπολιτεύσεως, πλήρη συγχαρητηρίων ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς εἰς τὴν Κυβέρνησιν πεμπομένων, καὶ ἑκατομμυρίων πλημμυρούντων τὰς ἀγυιὰς τῶν Ἀθηνῶν, ἤρχισα σπουδαίως νὰ σκέπτομαι ἄν, φθάσαντες ἤδη εἰς τοιοῦτον σημεῖον πλούτου καὶ δόξης, δὲν ἦτο ἴσως καιρὸς νὰ σκεφθῶμεν καὶ περὶ προσαρτήσεως τῆς ἑλληνικωτάτης ταύτης νήσου. Ἀληθὲς εἶναι, ὅτι τὴν προσάρτησιν ταύτην ἀποπειραθέντες ἀπέτυχον οἱ πάλαι Ἀθηναῖοι ἐπὶ Δημοσθένους καὶ Νικία· ἀλλὰ τῆς ἀποτυχίας ταύτης παραίτιοι ὑπῆρξαν μόνοι οἱ Σπαρτιάται· σήμερον δέ, ὅσον καὶ ἂν ὑποτεθῇ ἐμπαθῆς καὶ ἀγρία ἡ ἀντιπολίτευσις τῶν ἀξιοτίμων βουλευτῶν τῆς Λακεδαίμονος, δύσκολόν μοι φαίνεται νὰ προβῇ μέχρις ἀποστολῆς Γυλλίπου τινὸς εἰς Σικελίαν.
Ἐκ πάντων τούτων τῶν σικελικῶν θησαυρῶν, ὧν τὴν ἐκμεττάλλευσιν ἀφήνω εἰς τοὺς κεκτημένους πλείονα ἐμοῦ ἱκανότητα ἢ ὁλιγωτέραν μετριοφροσύνην, ἐξέλεξα πρὸς παράθεσιν τῷ Συλλόγῳ ἐλάχιστόν τι ψῆγμα, ἐξ ἐκείνων τὰ ὁποῖα ὁ μὲν Ἀριστοτέλης κατέτασσεν εἰς τὴν κατηγορίαν τῶν Παραδόξων Ἀκουσμάτων, σήμερον δὲ καλοῦνται Θαύματα· κατὰ τοῦτο ὅμως διάφορον τῶν συνήθων θαυμάτων, ὅτι εἶδον αὐτὸ ἰδίοις ὄμμασι καὶ ἔψαυσα ἰδίοις δακτύλοις.
Οἱ πλεῖστοι ὑμῶν ἠκούσατε βεβαίως περὶ στιγμάτων, τινές δ’ ἐνθυμοῦνται ἴσως καὶ τὴν περικοπὴν τοῦ Ἁγίου Παύλου, λέγοντος εἰς τοὺς Γαλάτας: «Ἐγὼ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου φέρω». Ἐπειδή ὅμως τὰ ἀποστολικὰ ταῦτα στίγματα εἶναι μεταφορικά, ἡ δὲ λέξις ἔχει παρ’ ἡμῖν εὐρυτέραν τινὰ καὶ ἀόριστον σημασίαν, νομίζω καλὸν πρὸς ἀποφυγὴν συγχύσεως νὰ ἐκθέσω διὰ βραχυτάτων τὴν παρὰ Λατίνοις σημασίαν καὶ τὸ ἱστο-
