Σελίδα:Σμίτ. Η περιστερά.pdf/22

— 20 —

πης μου· ὁ σύζυγος μου Γρηγόριος ἀπέθανεν ἐκ τῶν πληγῶν, τὰς ὁποίας ἔλαβεν εἰς τὸν πόλεμον. Σεῖς ἐγνωρίσατε τὸν καλὸν αὐτὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἔκαμνε τόσα καλὰ εἰς τοὺς δυστυχεῖς. Τὴν περιουσίαν τὴν ὁποίαν ἐκληρονομήσαμεν ζητοῦσι τώρα νὰ μᾶς ἁρπάσωσι δύο ἀχόρταγοι ἄρχοντες. Ὁ μὲν πολλὰ καὶ διάφορα προφασιζόμενος ζητεῖ νὰ μοῦ ἁρπάσῃ τὰ καρποφόρα χωράφια, τὰ ὁποῖα ἐκτείνονται ὑπὸ τὰ τείχη τοῦ πύργου, ὁ δὲ ἄλλος θέλει νὰ οἰκειοποιηθῇ τὰ δάση, τὰ ὁποῖα μᾶς ἀνήκουσι. Καὶ οἱ δύο οὗτοι δυνατοὶ καὶ ἄδικοι γείτονες ἔκαμαν συνωμοσίαν ἐναντίον μου καὶ ἐνῷ ἄλλοτε ἦσαν φίλοι τοῦ ἀνδρός μου, ἔγειναν τώρα οἱ ἀσπονδότεροί μου ἐχθροί. Ὁ Γρηγόριος προέβλεπε τοῦτο καὶ ὅταν ἔπνεε τὰ λοίσθια ἐπρόφερε τὸ ὄνομά σας. «Ἔλπιζε εἰς τὸν Θεὸν, μοῦ εἶπε, καὶ ἐμπιστεύσου εἰς τὸν ἄρχοντα Χριστόδουλον· τότε κανεὶς δὲν θὰ δυνηθῇ νὰ σὲ βλάψῃ». Δικαίωσε λοιπὸν τώρα, γενναιότατε, τοὺς λόγους τοῦ Γρηγορίου. Ἀλ-