Σελίδα:Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους (Μωραϊτίδης).pdf/45

Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
45
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ

ἐγὼ παραμελήσει ὅλας τὰς ἰδικάς μου ὑποθέσεις καὶ νὰ ἀνέχωμαι νὰ μένουν ἀπροστάτευτα τὰ οἰκιακά μου πράγματα ἐπὶ τόσα ἔτη, νὰ εἶμαι δὲ ἀφωσιωμένος εἰς ὑμᾶς καὶ νὰ ἐργάζωμαι πάντοτε διὰ τὸ ἰδικόν σας συμφέρον, παραλαμβάνων ἰδιαιτέρως τὸν καθένα ἀπὸ σᾶς, ὡς νὰ εἶμαι πατέρας σας, ἢ ὡς μεγαλύτερος ἀδελφὸς σας καὶ νὰ προσπαθῶ νὰ σᾶς πείσω νὰ φροντίζετε διὰ τὴν ἀρετὴν. Καὶ ἂν μὲν βεβαίως ἀπὸ τὸ ἔργον μου αὐτὸ εἶχα καμμίαν ὠφέλειαν καὶ σᾶς ἔδιδα τὰς συμβουλὰς αὐτὰς μὲ μισθὸν, τότε θὰ εἶχα κάποιαν ἀφορμὴν εἰς τὴν τοιαύτην μου ἐνέργειαν τόρα ὅμως βλέπετε δὰ καὶ μόνοι σας, ὅτι οἱ κατήγοροί μου, ἂν καὶ μὲ τόσην ἀναισχυντίαν ἀπέδωκαν ἐναντίον μου ὅλας τὰς λοιπὰς συκοφαντίας, κατὰ τοῦτο τοὐλάχιστον δὲν ἠμπόρεσαν νὰ φανῶσιν ἀναίσχυντοι καὶ ν’ ἀποδειξουν διὰ μαρτύρων ὅτι δῆθεν ἐγὼ ἢ ἔλαβά ποτε μισθὸν ἀπὸ κανένα ἢ ἐζήτησα. Ἀλλ’ ἐγὼ εἰς ἐπιβεβαίωσιν τῆς ἀληθείας τῶν λόγων μου σᾶς παρουσιάζω ἕνα ἀναμφισβήτητον, ὡς φρονῶ, μάρτυρα, τὴν πενίαν μου.

XIX. Ἴσως λοιπὸν ἤθελε φανῆ παράλογον ὅτι πραγματικῶς ἐγὼ ἰδιαιτέρως μὲν δίδω αὐτὰς τὰς συμβουλὰς, περιερχόμενος τὴν πόλιν σας καὶ ἀναμιγνυόμενος περιέργως εἰς ξένας ὑποθέσεις, δημοσίᾳ δὲ δὲν τολμῶ, ἐμφανιζόμενος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ δήμου σας, ἀπὸ τοῦ ῥήματος νὰ δώσω συμβουλὰς εἰς τὴν πόλιν. Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς ἀτολμίας μου εἶνε ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον σεῖς οἱ ἴδιοι μὲ τὰ ὦτά σας πολλάκις μὲ ἠκούσατε εἰς πολλὰ μέρη νὰ λέγω, ὅτι συμβαίνει εἰς ἐμὲ κἄποιον θεῖον πρᾶγμα καὶ δαιμόνιον, τὸ ὁποῖον, ὡς γνωστόν, καὶ εἰς τὸ κατηγορητήριον χλευαστικῶς συμπεριέλαβεν ὁ Μέλητος. Ἀλλ’ εἰς ἐμὲ αὐτὸ τὸ δαιμόνιον ἤρχισε νὰ ἐμφανίζεται ἀπὸ τῆς παιδικῆς ἡλικίας, ὡς μία φωνὴ, ἡ ὁποία ὁσάκις ἀκουσθῇ ἐντός μου, πάντοτε μὲ ἀποτρέπει ἀπὸ ἐκεῖνο, ὁποῦ ἤθελον ἀποφασίσει νὰ πράξω, ποτὲ ὅμως δὲν μὲ προτρέπει τί νὰ πράξω. Τὸ δαιμόνιον αὐτὸ εἶνε ἐκεῖνο, ὁποῦ πάντοτε ἐναντιοῦται εἰς ἐμὲ νὰ ἀναμιγνύωμαι εἰς τὰ πολιτικὰ, καὶ μοῦ φαίνεται ὅτι πολὺ καλὰ κάμνει καὶ ἐναντιοῦται. Διότι, νὰ τὸ ἠξεύρετε καλά, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἐὰν ἐγὼ πρὸ πολλοῦ ἐπεχείρουν νὰ ἀναμι-