ἀληθὲς ὅτι γνωρίζει αὐτὴν τὴν σπουδαίαν τέχνην καὶ τὴν διδάσκει τόσον ἁρμονικῶς. Ἐγὼ τοὐλάχιστον καὶ ὁ ἴδιος βεβαίως θὰ τὸ ἐθεώρουν αὐτὸ τιμήν μου καὶ θὰ ἤμουν ἔνδοξος καὶ ὑπερήφανος, ἐὰν ἐγνώριζα αὐτὰ τὰ ὁποῖα διδάσκει ὁ Εὔηνος. Ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν τὰ γνωρίζω, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι.
V. Ἀλλ’ ἠμποροῦσε νὰ μὲ διακόψῃ καὶ νὰ μὲ ἐρωτήσῃ ἴσως κάθε ἕνας ἀπὸ σᾶς. Ἀλλ’ ὦ Σώκρατες, ἐὰν ἀληθῶς δὲν ἔχῃς αὐτὰς τὰς γνώσεις, τί ἀκατανόητον πρᾶγμα εἶνε αὐτὸ τὸ ἰδικόν σου; Πόθεν προῆλθαν αἱ συκοφαντίαι αὐταί, αἱ ὁποῖαι διασπείρονται ἐναντίον σου; Διότι βέβαια διὰ σέ, ὅπου δὲν ἔκαμνες τίποτε περιεργότερον ἀπὸ ὅ,τι κάμνουν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, δὲν θὰ διεσπείρετο τόση φήμη, καὶ δὲν θὰ ἐγίνετο ποτὲ τόσος λόγος, ἐὰν δὲν ἔκαμνες κάτι τι διαφορετικὸν ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Λέγε μας λοιπὸν ποῖον εἶνε αὐτὸ ποῦ ἔκαμνες, διὰ νὰ μὴ ἐκδώσωμεν ἄδικον ἀπόφασιν, ἐπινοοῦντες μὲ τὴν φαντασίαν μας ἀνύπαρκτα πράγματα διὰ σέ. Μοῦ φαίνεται ὅτι, ὅστις κάμνει αὐτὴν δὰ τὴν ἔνστασιν, ἔχει δίκαιον. Ἐγὼ λοιπὸν θὰ προσπαθήσω νὰ ἀποδείξω τί ἐπὶ τέλους εἶνε αὐτό, τὸ ὁποῖον ἔκαμε καὶ τὸ ὄνομά μου τόσον ἔνδοξον καὶ συνάμα ἔγινεν ἀφορμὴ τῶν ἐναντίον μου συκοφαντιῶν. Ἀκούσατε λοιπόν. Καὶ ἴσως μὲν φανῶ εἰς μερικοὺς ἀπὸ σᾶς ὅτι δὲν ὁμιλῶ σοβαρῶς, ἀλλ’ ὅτι παίζω. Νὰ ἠξεύρετε ὅμως καλά, θὰ σᾶς εἴπω ὅλην τὴν ἀλήθειαν.
Ἐγώ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, διὰ κανὲν ἄλλο πρᾶγμα δὲν ἀπέκτησα αὐτὸ τὸ ὄνομα, ἄλλα διὰ κάποιαν σοφίαν βέβαια. Ποία δὲ ἀκριβῶς λέγω ὅτι εἶνε αὐτὴ ἡ σοφία; Αὐτὴ εἶνε ἀνθρωπίνη σοφία βεβαίως. Διότι τῳόντι στοχάζομαι ὅτι ὡς πρὸς αὐτὴν τὴν σοφίαν εἶμαι σοφὸς· ἐνῷ οὗτοι οἱ ἄλλοι σοφοί, διὰ τοὺς ὁποίους πρὸ ὀλίγου ὡμίλησα, ἴσως ἠμπορεῖ νὰ εἶνε σοφοὶ ὡς πρὸς ἕν ἄλλο εἶδος σοφίας, πολὺ ἀνωτέρας ἀπὸ τὴν ἀνθρωπίνην, ἢ δὲν ἠξεύρω τί νὰ σᾶς εἴπω δι’ αὐτὴν τὴν σοφίαν των. Διότι ἐγώ τοὐλάχιστον αὐτὴν τὴν σοφίαν δὲν τὴν γνωρίζω βεβαίως, ἀλλ’ ὅστις λέγει ὅτι γνωρίζω αὐτὴν, αὐτὸς καὶ ψεύδεται καὶ λέγει ταῦτα μὲ σκοπὸν νὰ μὲ συκοφαντήσῃ. Ἀλλὰ σᾶς παρακαλῶ, ὦ ἄνδρες
