τα ἦσαν μέλι καὶ γάλα. Ἐξ ἐναντίας οἱ περιηγηταὶ πολλὰς ὑπέστησαν δοκιμασίας· τὸ ψῦχος μάλιστα ἐγίνετο ἐνίοτε δριμύτατον, τὸ δὲ θερμόμετρον (centigrade) κατέβη μέχρι τοῦ 56 βαθμοῦ. Οὐαὶ τῷ ταλαιπώρῳ ἐκείνῳ ὅςτις θέλων νὰ πίῃ ἤγγιζε τὰ χείλη ἐπὶ τοῦ ἀγγείου, μὴ φορῶν χειρόκτια ἐλάμβανε ἀνὰ χεῖρας τεμάχιον μετάλλου! διότι τὸ δέρμα τῶν χειλέων ἢ τῶν χειρῶν αὐτοῦ ἐκολλᾶτο ἐπὶ τοῦ ἀγγείου ἢ ἐπὶ τοῦ μετάλλου, ὡς εἰ προσεβάλλετο ὑπὸ πεπυρακτωμένου σιδήρου.
Εὗρον δὲ μετὰ τριάκοντα καὶ ἐν ἔτη καὶ τὰ ἐφόδια ὅσα εἶχεν ἀποθέσει ἐκεῖ ὁ Πάῤῥυ καὶ ὠφελήθησαν μάλιστα ἀπ’ αὐτῶν. Χαράξαντες δὲ καὶ ἐπὶ τῆς ὀφρύος βράχου ὑψηλοῦ ἐπιγραφὴν, ὑπὸ τὴν ἄλλην τὴν χαραχθεῖσαν ἐπὶ Πάῤῥυ, ἀνεχώρησαν εἰς τὴν νῆσον Γρίφφιτ.
Ὁ δὲ πλοίαρχος Πέννυ ἐξηρεύνα τὸν μακρότατον πορθμὸν Οὐέλλιγκτον· διαβὰς αὐτὸν καὶ προχωρήσας μέχρι τῆς 77° πλάτους, ἀνεκάλυψεν inlet ἢ νέον πορθμὸν ἀπὸ δυσμῶν πρὸς ἀνατολὰς, καὶ ὠνόμασε πορθμὸν τῆς βασιλίσσης. Ἀφοῦ δὲ διέτρεξεν ἑτέρας λεύγας ὑπὲρ τὰς πεντήκοντα ἐπὶ τοῦ πάγου, εὑρέθη παραδόξως πλησίον ἀχανοῦς θαλάσσης ἄνευ πάγων ἐκτεινομένης πρὸς ἄρκτον· ἀλλὰ δι’ ἔλλειψιν καὶ χρόνου καὶ ἐφοδίων δὲν ἐξηρεύνησε τὰ παράλια καὶ τὸ ἐσωτερικὸν τῆς περιέργου ταύτης θαλάσσης, ὅπου εἶδε φώκας καὶ πτηνὰ. Τὴν θάλασσαν ταύτην ἀνεγνώρισε μετὰ ταῦτα συμπλωτήρ τις τοῦ Κέν.
Κατὰ τὰς πρώτας ἡμέρας τοῦ Ἰουλίου ἐπανῆλθον εἰς τὴν νῆσον Γρίφφιθ ὅλα τὰ ἀποσπάσματα, φέροντα ἀξιολόγους μὲν ἐπιστημονικὰς εἰδήσεις, οὐδεμίαν ὅμως περὶ τῆς μυστηριώδους τύχης τῶν πληρωμάτων τοῦ Τρόμου καὶ τοῦ Ἐρέβους.
Εἴπομεν ἀνωτέρω· ὅτι ὁ Ἰωάννης Ῥὸς ἦλθεν αὐτοπροσώπως φέρων τὴν συνδρομὴν τῆς ἐμπειρίας καὶ τοῦ θάῤῥους αὑτοῦ, οὐδ’ ἐφοβήθη ὁ ὀγδοηκοντούτης ἀπόμαχος τῶν ἀρκτικῶν θαλασσῶν νὰ τρέξῃ, ὡς εἶχεν ὑποσχεθῆ, εἰς ἀναζήτησιν τοῦ Φραγκλίνου, ἐπὶ μικροῦ πλοίου ἑκατὸν εἴκοσι τόννων, καταφρονῶν τοὺς πολλοὺς καὶ δεινοὺς κινδύνους ὧν καὶ ἄλλοτε παρ’ ὀλίγον ἐγίνετο θῦμα κατὰ τὰ πελάγη ἐκεῖνα. Ἐπιχειρήσας προηγουμένως δύο ἀποδημίας, ἐπλούτισε τὴν γεωγραφικὴν ἐπιστήμην διὰ πολυαρίθμων ἀνακαλύψεων· ἡ δευτέρα μάλιστα (1829-1833) ἐγένετο γνωστοτάτη διὰ τὰς δραματικὰς αὐτῆς περιπετείας. Ὁ Ἰάκωβος Ῥὸς, ἀνεψιὸς τοῦ ὁμωνύμου θαλασσοπόρου, ὁδηγῶν ἀπόσπασμα, ἀφοῦ ἀνεγνώρισε τὴν γῆν τῆς Βουθίας, ἀνεπέτασε πρῶτος τὴν 1 Ἰουνίου 1830 τὴν βρετανικὴν σημαίαν ἐπὶ τοῦ ἀρκτικοῦ μαγνητικοῦ πόλου· ἀποκλεισθεὶς ὅμως ἐπὶ τέσσαρας χειμῶνας ὑπὸ τῶν πάγων, ἠναγκάσθη νὰ ἐγκαλείψῃ τὸ πλοῖον ἐκεῖ σχεδὸν, ὅπου καὶ ὁ Πάῤῥυ πρὸ ὀκτὼ ἐτῶν κατέλιπε τὸ ἴδιον αὑτοῦ. Σωθεὶς ὡς ἐκ θαύματος ἐκ τοῦ ἀποκλεισμοῦ τούτου, ἀγνώστου εἰς τὰ χρονικὰ τῆς ἀρκτικῆς θαλασσοπορίας, ἐπανῆλθεν εἰς τὴν Ἀγγλίαν, ὅπου πρὸ δύο ἐτῶν ἐθεωρεῖτο ἀποθανών· ἀλλ' ἡ μνήμη τῶν τοιούτων κινδύνων δὲν ἀνεχαίτισε τὸν γέροντα ναύαρχον. Τὰ εὐγενῆ αἰσθήματα τῆς φιλίας καὶ τῆς ἀνθρωπότητος, ἴσως δὲ καὶ ἐπιθυμία νέας δόξης, ἐζωογόνουν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ ἀπέκρουον τὰ πάγη τῆς πρεσβυτικῆς ἡλικίας· ἀλλὰ μάτην ἀνεζήτητε τὸν Τρόμον καὶ τὸ Ἔρεβος. Ὅτε δὲ ἔφθασεν ὁ χειμὼν ὁ Ἰωάννης Ῥὸς, ὅπως στείλῃ εἰδήσεις πρὸς τοὺς ἐν Εὐρώπῃ φίλους αὐτοῦ, ἀφῆκε δύο περιστερὰς ἃς εἶχε δώσει αὐτῷ κυρία τις ἐν Σκωτίᾳ· ἡ ἑτέρα δὲ αὑτῶν ἐπανῆλθε τὴν 13 Ὀκτωβρίου εἰς τὸν οἰκεῖον περιστερῶνα, διατρέξασα ἐντὸς δέκα ἡμερῶν 4, 500 χιλιόμετρα καὶ ἐπέκεινα. Διεχείμασε δὲ ὁ Ῥὸς ἐν τῇ νήσῷ Γρίφφιθ μετὰ τῶν πλοίων τοῦ Ὤστεν.
Ἰδοὺ πῶς περιγράφει ἐν τῷ ἡμερολογίῳ αὑτοῦ ὁ Κ. Ὀσβόρν, ἀξιωματικὸς ἐκ τῶν δραστηριωτέρων, τὸ πλοῖον ἐν ᾧ διαχείμασε. «Φαντάσθητε τὸ ἐσωτερικὸν τοῦ πλοίου, οὗ τινος ὅλαι αἱ ὀπαὶ καὶ αἱ θύραι εἰσὶν ἐπιμελῶς κεκλεισμέναι ὅπως μὴ εἰσχωρήσῃ ἔξωθεν ἀὴρ ἢ ἐξατμισθῇ ἡ ἔσω θερμότης! Τὴν ὥραν τοῦ προγεύματος φέρουσι σοκολάταν καπνίζουσαν, ἧς ὁ ἀτμὸς μιγνυόμενος μετὰ τῆς ἄχνης τῆς ἐξερχομένης ἀπὸ τῶν στομάτων τοῦ πληρώματος, γεμίζει τὸ πλοῖον πυκνοτάτης ὀμίχλης. Ἐπὶ τοῦ καταστρώματος, ὅπου ἡ θερμοκρασία καταβαίνει πολλάκις μέχρι 40*, ἐνῷ ἡ τοῦ ἐσωτερικοῦ διατηρεῖται πάντοτε ἴση πρὸς 10*, ἀόρατοι ἀναψυκτῆρες ἀνανεοῦσιν ἀδιακόπως τὸν ἐσωτερικὸν ἀέρα. Μετὰ τὸ τέλος τοῦ προγεύματος, γινομένου ἐν φαιδρότητι, τὸ πλήρωμα φέρον θερμότατα ἐνδύματα ἀναβαίνει εἰς τὸ κατάστρωμα, ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν ἄμεσον καὶ ταχεῖαν μεταβολὴν τῆς θερμοκρασίας, ἐνῷ οἱ ὑπηρέται μένουσι κάτω ἵνα καθαρίσωσι τὸ πλοῖον καὶ ἐτοιμάσωσι τὰ τοῦ γεύματος. Μετ' ὀλίγον οἱ ἀξιωματικοὶ ἐπιθεωροῦσι μετ’ αὐστηρότητος τὸ τε πλήρωμα καὶ τὸ πλοῖον, ἵνα βεβαιωθῶσιν ἐὰν καὶ κατ’ ἀμφότερα διατηρεῖται ἡ καθαριότης[1]. Εἶτα ἐκπληροῖ ἕκαστος τὴν ἰδίαν ὑπηρεσίαν, εἴτε σαρῶν τὸ κατάστρωμα, εἴτε δίδων πρὸς τὸν μάγειρον χιόνα ὅσης ἔχει ἀνάγκην πρὸς παρασκευὴν τῶν ἐδεσμάτων κτλ. Τινὲς δὲ καὶ παίζουσιν ἐπὶ τοῦ πάγου ἐὰν τὸ ψῦχος δὲν εἶναι ὑπερβολικὸν, ἐνῷ ἄλλοι καθήμενοι ὄπισθεν τοῦ πλοίου συνδιαλέγονται περί τε τῶν παρελθόντων καὶ τῶν μελλόντων. Τὴν μεσημβρίαν δίδονται ἐν ἀφθονίᾳ ῥόφημα, κρέας παστὸν καὶ μάλιστα γεωμηλα πρὸς τοὺς ἔχοντας ἀνδρικωτάτην τὴν ὄρεξιν ναύτας, καὶ μετ’ αὐτὸ ἐπιδίδονται εἰς γυμνασίας. Τὸ δ’ ἑσπέρας δειπνοῦσι καὶ πίνουσι τέϊον. Ὁσάκις δὲ εἶναι ἡμέρα διδασκαλίας, διδάσκαλοι καὶ μαθηταὶ ἀσχολοῦνται εἰς ἀνάγνωσιν, γραφὴν καὶ ἰχνογραφίαν. Παίζουσι πρὸς τούτοις καὶ χαρτία καὶ πεσσοὺς (ζατρίκιον), καὶ συνδιαλέγονται καπνίζοντες, καὶ ροφοῦντες σίκερα μέχρι τῆς ὥρας τοῦ ὕπνου.»
Ἡ περιγραφὴ αὕτη ἐξεικονίζει τοὺς περιηγητὰς ὡς
- ↑ Ἡ καθαριότης, ἀναγκαιοτάτη πανταχοῦ καὶ πάντοτε εἰς τὴν ὑγείαν, καθίσταται ἔτι μᾶλλον ἀναγκαία πρὸς τοὺς εὑρισκομένους κατὰ τὰς πρὸς τὸν πόλον χώρας· διότι ἡ ὑγρασία καὶ ἄλλαι ἐλλείψεις γεννῶσι τήν νόσον στομακάκην, τρομερὰν καὶ ἀναπόφεκτον μάστιγα τῶν τόπων ἐκείνων. Πολλὰ πλοῖα ἐκ των ἀπερχομένων εἰς τὸν ἀρκτικὸν πόλον περιβάλλονται ἔσωθεν μετὰ φελλοῦ ὅπως μετριασθῇ τὸ ψῦχος καὶ ἡ πλέον τούτου ἐπικίνδυνος ὑγρασία.
