Βαλαντῖνον. Ἡ εὐεργεσία αὕτη ηὔξησε μὲν τὴν εὐγνωμοσύνην τοῦ νέου, ἀλλὰ δὲν ὠλιγόστευσε καὶ τὴν συστολήν του.
Φίλος τις τῆς οἰκογενείας τῆς Κ. Νελὶς κατοικῶν εἰς Ῥαμβουλιὲ, ὅπου κατεστάθη ἕνεκα τῆς Κ. Ὀρβινιὺ ὑπὲρ ἧς ἔτρεφεν, εἰ καὶ ἑξηκονταετὴς, ἀνωφελῆ αἰσθήματα, ἐπέπληττε πολλάκις τὴν Κ. Νελὶς ὡς πολυδάπανον. Ὁ γέρων οὗτος δικηγόρος ἦτο καλός λογιστὴς, καὶ ὁ πλατωνικὸς ἔρως του πρὸς τὴν ἑτέραν των ἀδελφῶν, δὲν τὸν ἐτύφλωττεν ὥστε νὰ μὴ βλέπῃ τὴν ἀκαταστασίαν τῆς ἄλλης.
—Ἠξεύρω, ἔλεγεν ὁ δικηγόρος, μέχρι λεπτοῦ τί ἔχετε, καὶ ὅτι δὲν σᾶς μένουν πολλά.
—Δὲν ἠξεύρετε τίποτε, ἀπεκρίνετο ἡ χήρα, ἔχω ἀρκετά.
—Καὶ ποῦ τὰ ἔχετε;
—Εἰς χεῖρας ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἠξεύρουν πῶς νὰ τὰ μεταχειρισθοῦν.
—Καὶ τί ἀπολαμβάνετε;
—Δέκα καὶ δεκαπέντε τὰ ἑκατόν. Λαμπρὸν εἰσόδημα!... Εὐχαριστεῖσθε, κύριε,
—Διόλου... Αὐτοὶ θὰ σας δίδουν ἔως οὗ νὰ τὰ φάγουν ὅλα.
Ἡ δὲ Κ. Νελὶς ἀνύψωνε τοὺς ὤμους καὶ ἄφινε τὸν δικηγόρον τερετίζουσα. Οὗτος δὲ ἀγανακτῶν καὶ ἀπελπιζόμενος· Α! ἔλεγε, κτυπῶν μὲ τὸν πόδα τὸ ἔδαφος, ἔχει αἰωνίαν ἄνοιξιν, πάντοτε ἄνθη, ἀλλὰ ποτὲ καρπόν! Καὶ ὅμως, ἐὰν δὲν ἠγάπων τὴν ἀδελφὴν θὰ ἐλάτρευα τὴν τρελὴν αὐτήν.
Ἀλλ' ὅσα δὲν ἐπρόφθανε νὰ εἴπῃ, πρὸς τὴν μητέρα, Τὰ ἔλεγε πρὸς τὴν κόρην της Μάρθαν. Αὕτη ὅμως μετά τινα συζήτησιν, ἔφερε Τὰς χεῖρας καὶ πρὸς τὰ δύο μέρη Τῆς ἐσθῆτός της, διέστελλεν ὀλίγον αὐτὴν καὶ χαιρετοῦσα τὸν δικηγόρον ἐδείκνυε τὴν ράχιν της.
Μίαν Τῶν ἡμερῶν ἐνῷ ὁ γέρων φίλος ἐδίδασκε, ζητῶν ν’ ἀποδείξη ὅτι ἔπρεπε νέοι ἔτι νὰ συνειθίζωμεν εἴς ὅλα καὶ νὰ προβλέπωμεν τὰς μεγαλητέρας δυστυχίας διὰ νὰ προετοιμαζώμεθα ὥστε νὰ τὰς ὑπομένωμεν, ἡ Μάρθα πλησιάσασα αὐτόν· —Ἀκούσατε, κύριε, εἶπεν· ὑπάρχουν πολλοὶ σοφοὶ συγγραφεῖς χονδρῶν βιβλίων τὰ ὁποῖα κατὰ περίστασιν ἐφυλλολόγησα· ὅλη των δὲ ἡ εὐγλωττία συνίσταται εἰς τὸ ν’ ἀποδείξουν ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι ἄλλο ξενοδοχεῖον εἰς τὸ ὁποῖον καταλύει πρὸς ὥραν ὁ ἄνθρωπος, καὶ ὅτι πρέπει νὰ μάθωμεν πῶς ν’ ἀποθάνωμεν. Ἀλλ' ἐγὼ νομίζω ὅτι ἐὰν ἡ ζωὴ εἶναι ξενοδοχεῖον, δὲν εἶναι ὅμως καὶ συνήθεια νὰ πηγαίνωμεν εἴς αὐτό διὰ νὰ νηστεύωμεν καὶ νὰ ἀηδιάζωμεν. Ὅσον δὲ διὰ τὸν - θάνατον, αὐτός δὲν ἔχει ἀνάγκην, διὰ νὰ γείνῃ γνωστὸς, διδασκαλιῶν καὶ ῥητορικῶν λόγων. Πλῆθος μωρῶν οἱ ὁποῖοι δὲν ἐγνώριζαν τίποτε περὶ αὐτοῦ, τὸν ἔμαθαν εἴς ὀλίγα λεπτὰ, καὶ ἀπέθαναν ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι· εὑρέθησαν μάλιστα καὶ κερδεμένοι, διότι δὲν ἐξώδευσαν τὸν καιρόν των εἴς ματαίας σκέψεις,
—Καὶ τὸ συμπέρασμά σου;
—Τὸ συμπέρασμά μου, φίλε μου, εἶναι, μὲ ὅλον τὸ πρὸς ὑμᾶς σέβας μου, ὅτι δὲν ἐσπουδάσατε ἀρκετὰ τὴν δύναμιν τῶν τριῶν τούτων λέξεων· ὅ, τι πρέπει πρέπει.
Ὁ δὲ δικηγόρος δὲν ἀπεκρίθη. Ἐνόμισεν ὅτι τὴν ὥραν ἐκείνην εἶχεν ἔμπροσθέν του τὸν Κ. Νελὶς, νέον ἔτι καὶ ὡραῖον, διότι ἡ Μάρθα εἶχε Τοὺς ὀφθαλμοὺς, τὰ κινήματα, τὴν θέλησιν καὶ τὴν φωνὴν τοῦ πατρός της. —Παράδοξος νέα! εἶπε μετὰ τὴν ἀναχώρησίν της· ζῇ μὲ τραγούδια καὶ μὲ ζαχαρωτά· καὶ ὅμως δὲν στερεῖται νοός.
(Ἀκολουθεῖ.)
ΔΗΜΟΤΙΚΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ. Ὀλίγον μακρὰν τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν πρὸς τὸν Πάρνην κεῖται χαρίεσσά τις ἔπαυλις τῆς βασιλίσσης, καὶ παρ’ αὐτὴν χωρίον ἐκ τριάκοντα χωρικῶν οἰκογενειῶν κατοικούμενον, τὸ ὁποῖον καθίσταται ὁσημέραι τερπνότερον, χάρις κυρίως εἴς τὴν σύντονον μέριμναν Τῆς σεβαστῆς αὐτοῦ γείτονος. Εἰς τὸ χωρίον τοῦτο τὸ κοινῶς Λιόσσα καλούμενον, καί τινες ἐκ τῶν Ἀθηνῶν ᾠκοδόμησαν ἐαρινὰς κατοικίας καὶ ναὸς εὐπρεπὴς καλεῖ τοὺς. πιστοὺς εἴς προσευχήν, καὶ δημοτικόν σχολεῖον ἀνηγέρθη πρό μικροῦ. Τὸ ἠβητήριον τοῦτο ἀντικρὺ τῆς ἐκκλησίας κείμενον, εὐρύθμως μὲν ᾠκοδομημένον, ἐσωτερικῶς δὲ ἀξιολόγως κατηρτισμένον, φέρει κατὰ μέτωπον ἐγκεχαραγμένα ταῦτα· «Δημοτικὴ σχολὴ·» καὶ «Α. Μανάκης Ἠπειρώτης ἀνήγειρε. » Μακάριοι οἱ πλούσιοι οἱ δαπανώμενοι εἰς ἔργα φιλάνθρωπα καὶ κοινωφελῆ, ὅπως ὁ φιλότιμος καὶ φιλογενὴς Κ. Μανάκης!
ΠΡΟΣΦΟΡΑΙ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΩΝ. Εἰς τὴν κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ ἔτους τούτου γενομένην ἔκθεσιν τοῦ γραμματέως τῆς Φιλεκπαιδευτικὴς Ἑταιρίας ἀναγινώσκομεν ὅτι ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Κ. Κύριλλος, ὁ διακρινόμενος μεταξὺ τοῦ κλήρου τῆς ἀνατολικῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας διὰ τὰς ἀρετὰς αὐτοῦ καὶ ἰδίως διὰ τὴν παιδείαν, πρὸς διάδοσιν Τῆς ὁποίας δαπανᾷ πολλὰ, συστήσας καὶ σχολεῖα καὶ τυπογραφεῖον λαμπρὸν ἐν Ἱεροσολύμοις, προσέφερεν εἴς τὴν Φιλεκπ. Ἑταιρίαν διάφορα βιβλία θεολογικὰ ἐκτυπωθέντα ἐν τῷ τυπογραφείῳ τούτῳ. Προσέφερε δὲ καὶ ὁ Κ. Α. Μελᾶς εἴκοσι καὶ δύο ἀντίτυπα τοῦ ἠθικοῦ συγγράμματος αὑτοῦ ὁ Γεροστάθης· ὁ δὲ ἐν Ἱασίῳ ἀρχιμανδρίτης καὶ ἔξαρχος τοῦ Ἁγίου Τάφου Κ. Ἄνθιμος Καμπάνης, γνωστὸς ἐπὶ τῇ φιλογενείᾳ αὑτοῦ, ὁ ἐν Λιβόρνῳ Κ. Ἡλ. Πανᾶς, ὁ ἐν Λονδίνῳ Κ. Σ. Ξένος, ὁ ἐν Σύρῳ Κ. Παντολέων Μάσκας, ὁ ἐν Κερκύρᾳ Κ. Κουρκουμέλης, οἱ ἐν Χίῳ ἀδελφοὶ Κοκκάλη, ἡ Κ. Μαριγὼ Κωνσταντουλάκη καὶ ἄλλοι, προσέφεραν εἰς τὴν αὐτὴν Ἑταιρίαν χρηματικὰς ποσότητας. Διεκρίθησαν δὲ πρό πάντων οἱ Κερκύρᾳ διὰ τὴν πρόθυμον αὐτῶν συνδρομὴν, δι' ὁ καὶ ὀφείλεται ἴδια χάρις πρὸς τὸν δραστηρίως ἐνεργήσαντα ἐπὶ τούτου Αἰδεσιμώτατον Κ. Σπ. Καλογερᾶν.
