νέου ποιητοῦ, καὶ ὅτι οὗτος κατεχώρισε πλέον ἰδιογράφως τὸ ὄνομά του ἐν τῷ καταλόγῳ τῶν ἀπὸ τῆς Κασταλίας ἀντλούντων.
Ἀπεναντίας. Ἐπιστρέφων ἐκεῖνος εἰς τὴν ἀφάνειαν, ὅθεν πρὸς στιγμὴν προέκυψεν ἵνα στεφανωθῇ, ὑποβάλλει τὴν πρωτόπειρον αὑτοῦ Μοῦσαν ὑπὸ τὴν εὐνοϊκὴν ἐπίβλεψιν πάντων τῶν ἀρχαιοτέρων λειτουργῶν τῆς δαίμονος ταύτης, καὶ διακηρύττει ἀπὸ τοῦ νῦν τὴν πρὸς αὐτοὺς εὐγνωμοσύνην, διὰ τὰς ὁποίας ἤθελον τῷ ἐπιδαψιλεύσει ἐν τῷ μέλλοντι συμβουλὰς καὶ ὁδηγίας. Ἐξομολογεῖται δʾ ἐνταῦθα, ὅτι θλιβερά τις ἰδέα, κατὰ τὴν στιγμήν τῆς ἐπιδόσεως τοῦ βραβείου ἀναβᾶσα εἰς τὴν κεφαλήν του, ἐπεσκότισε καὶ εἰς ἀθυμίαν μετέβαλε καὶ αὐτὴν τὴν προσωρινὴν χαράν! Ἡ ἰδέα, ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἡ γεννήσασα τοὺς Ὁμήρους τοὺς Σοφοκλεῖς καὶ τοὺς Πινδάρους τοσοῦτον ὑστερεῖ σήμερον καὶ κατὰ τὴν ποίησιν ὥστε περιέρχεται ἐρευνῶσα καὶ τὰ Γυμνάσια ἀκόμη, ὅπως στεφανῶσῃ ἕνα ἀγωνιστήν!
Πᾶσα ἐπὶ τοῦ παρόντος ἔργου μου παρατήρησις, ἐξ ἀγαθῶν ἀνατέλλουσα προθέσεων, εὑρίσκει οἵαν ἀποδοχὴν εὑρίσκουσι παρὰ τοῖς ἄρτι ἀφυπνιζομένοις ἄνθεσιν αἱ πρῶται εὐεργετικαὶ ἀκτῖνες τοῦ ἀστέρος τῆς ἡμέρας.
Πᾶσα ὅμως τοιαύτη, ἀλλαχοῦ ἔχουσα τὴν πηγήν της, ὡς ἀπόβρασμα τρικυμιώδους σάλου, θραυομένη ἐπὶ ἀφώνου καὶ ἀναισθήτου βράχου, ἐπανακάμπτει ὅθεν ἐξεκίνησεν.
- Ἔγραφον ἐν Ἀθήναις
- τῇ 10ῃ Μαΐου 1874.
Ἔρρωσο
Γ. Μ. Β.
