Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
64
Κ’ ἤθελεν ἴσως τοῦ ἐξαρπάσει
ἀγρία ζάλη τὸ λογικόν,
ἄν, ἀκατάληπτος τῇ ὁράσει,
πνεῦμα συνέσεως μυστικὸν
εἰς τὴν ψυχήν του δὲν ἐνεφύσα
φίλη θεότης παρασταθεῖσα.
Συνῆλθε μόλις καὶ μετὰ βίας·
καί, τὸν πατέρα περιπτυχθείς,
τρανῶς ἀνῴμωξεν ἐκ καρδίας,
εἰς μαῦρα δάκρυ’ ἀναλυθείς.
Τὴν οἰμωγήν του ἀπεμιμήθη
ἠχὼ στενάξασα θρηνῳδός,
καὶ τὸ στρατόπεδον ἐκινήθη
τῶν Δωριέων θορυβωδῶς·
κ’ ἐδόθ’ ἐξαίφνης ἡ πόλις πᾶσα
εἰς θρηνῳδίας, ἐξαναστᾶσα.
Ἀλλά, τοῦ Ἄστεως κηδομένη,
ἐπέστη τέλος ἡ Ἀθηνᾶ,
(μόνω τῷ Μέδοντι φαινομένη,)
κ’ ἀπό τῆς νάρκης τὸν ἐξυπνᾷ.
