Τοιαῦτα εἶπε· τὸν ἐπαινοῦσε,
καὶ τὸν θαυμάζουν ἐν σιωπῇ.
Ἄσμενος θέλει νὰ ὑπακούσῃ
καθεὶς εἰς ὅ,τι καὶ ἂν εἰπῇ·
κʾ ἐκεῖνος «Σπεύσωμεν, εἶπε, φίλοι,
πρὸ τῆς πατρίδος, ὅπου μᾶς στείλῃ.
Τοὺς λόγους πάντες τῶν ἡγεμόνων
ἔργον νομίζουσι τῶν λαῶν,
πλὴν τῆς πατρίδος τὸ νεῦμα μόνον,
εἶναι τὸ θέλημα τῶν θεῶν.»
Καὶ μετʾ ὀλίγον καθεὶς ὠρθοῦτο
ὑπὸ χαλκόστηθον στρατηγόν,
ὁ δὲ περίβολος ὠχυροῦτο
διʾ ὑψωμάτων ἀρτιπαγῶν.
Πᾶν ἐκ τῶν ἔξω συνεκομίσθη
κʾ εἰς τὴν Ἀκρόπολιν συνεκλείσθη.
Ὡς ὅταν ἔλθῃ, νέφη χιόνος
χειμὼν ἀνέλπιστος ἐκκενῶν,
σπεύδʾ ὐπὸ στέγασμα ὁ γηπόνος
μετὰ τῶν δούλων καὶ τῶν κτηνῶν.
