Σελίδα:Οθωμανικόν Σύνταγμα (1876).pdf/13

Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
— 14 —
ΑΡΘΡΟΝ 43.

Τὰ δύο Σώματα τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως συνέρχονται τῇ 1 Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους. Ἡ ἔναρξις γίνεται δι’ Αὐτοκρατορικοῦ Ἰραδέ. Ἡ δὲ λῆξις αὐτῶν, κατὰ τὴν 1 Μαρτίου ἐπιόντος, κηρύσσεται ἐπίσης δι’ Αὐτοκρατορικοῦ Ἰραδέ.

Οὐδέτερον τῶν Σωμάτων τούτων δύναται νὰ συνέλθῃ ἐκτὸς τοῦ χρόνου τῆς συνόδου τοῦ ἑτέρου Σώματος.

ΑΡΘΡΟΝ 44.

Ἡ Α. Μ. ὁ Σουλτάνος εἰς περιστάσεις καθ’ ἂς ἤθελε κυβερνητικῶς κριθῆ ἀναγκαῖον, δύναται ν’ ἀνοίξῃ τὴν Γενικὴν Συνέλευσιν καὶ πρὸ τῆς ἐποχῆς τῆς ἐνάρξεως, ὡς ἐπίσης καὶ νὰ συντάμῃ ἢ παρατείνῃ τὸν ὡρισμένον χρόνον τῆς συνόδου.

ΑΡΘΡΟΝ 45.

Ἡ ἐπίσημος ἔναρξις τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως γίνεται εἴτε παρισταμένου τῆς Α. Μ. τοῦ Σουλτάνου, εἴτε ἐκπροσωπουμένου ὑπὸ τοῦ Σαδραζάμη καὶ ἐπὶ παρουσίᾳ τῶν ὑπουργῶν καὶ τῶν μελῶν τῶν δύο Σωμάτων. Ἀναγινώσκεται δὲ Αὐτοκρατορικὸς λόγος ἐκτιθεὶς τὴν ἐσωτερικὴν κατάστασιν τοῦ Κράτους καὶ τὴν τῶν ἐξωτερικῶν αὐτοῦ σχέσεων κατὰ τὸ λῆξαν ἔτος καὶ ὑποδεικνύων τὰ μέτρα, ὧν ἡ ἀποδοχὴ διὰ τὸ ἑπόμενον ἔτος κρίνεται ἀναγκαία.

ΑΡΘΡΟΝ 46.

Πάντα τὰ μέλη τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως ὁρκίζονται κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἐνάρξεως ἐνώπιον τοῦ Σαδραζάμη, τὰ δὲ κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἀπόντα ἀκολούθως ἐνώπιον τοῦ προέδρου τοῦ Σώματος εἰς ὃ ἀνήκουσι καὶ ἐν δημοσίᾳ συνεδριάσει, ὅτι ἔσονται πιστοὶ εἰς τὴν A. Μ. τὸν Σουλτάνον καὶ τὴν Πατρίδα, ὅτι θέλουν τηρήσει τὰς διατάξεις τοῦ Συντάγματος, ἐκπληρώσει τὴν ἀνατεθεῖσαν αὐτοῖς ἐντολὴν καὶ ἀπέχει ἀπὸ πάσης πράξεως ἀντικειμένης εἰς ταῦτα.

ΑΡΘΡΟΝ 47.

Τὰ μέλη τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως εἰσιν ἐλεύθερα εἰς τὸ ἐκφράζειν τὴν γνώμην καὶ ἐκφέρειν τὴν ψῆφον αὐτῶν. Οὐδὲν τούτων δύναται νὰ δεσμευθῇ ὑπὸ ὑποσχέσεων ἢ ὁδηγιῶν, οὔτε νὰ ἐπηρεασθῇ ὑπὸ ἀπειλῶν. Οὐδόλως δὲ δύναται νὰ καταδιωχθῇ δι’ ἣν ἐξήνεγκε γνώμην ἢ ψῆφον κατὰ τὸ διάστημα τῶν συζητήσεις τοῦ Σώματος, οὗ ἀποτελεῖ μέλος, ἐκτὸς ἐὰν παραβῇ τὸν ἐσωτερικὸν κανονισμὸν τοῦ Σώματος τούτου· ἐν τῇ περιπτώσει δὲ ταύτῃ ἐφαρμόζονται αὐτῷ αἱ διατάξεις τοῦ κανονισμοῦ.

ΑΡΘΡΟΝ 48.

Πᾶν μέλος τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως, ὅπερ διὰ τῆς ἀπολύτου πλειονοψηφίας τῶν 2/3 τοῦ Σώματος εἰς ὃ ἀνήκει, ἤθελε κατηγορηθῆ ἐπὶ προδοσίᾳ, ἀποπείρᾳ παραβιάσεως ἢ καταργήσεως τοῦ Συντάγματος ἢ ἐπὶ δωροδοκίᾳ, ἢ κατεδικάσθη κατὰ νό-