Σελίδα:Οθωμανικόν Σύνταγμα (1876).pdf/12

Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
— 13 —
ΑΡΘΡΟΝ 38.

Ὁπόταν, συνεπείᾳ ἀποφάσεως ληφθείσης ὑπὸ τῆς Βουλῆς τῶν ἀντιπροσώπων κατὰ πλειονοψηφίαν, εἰς τῶν ὑπουργῶν καλῆται ἵνα παραστῇ ἐν αὐτῇ ὅπως δώσῃ ἐξηγήσεις ἐπὶ τινος ἀντικειμένου, δέον ἵνα ἀπαντᾷ εἰς τὰς ἀπευθυνθησομένας αὐτῷ ἐρωτήσεις εἴτε αὐτοπροσώπως παρουσιαζόμενος εἴτε ἀποστέλλων ἀνώτερόν τινα ὑπάλληλον τοῦ ὑπουργείου αὐτοῦ. Ἔχει ὅμως τὸ δικαίωμα νὰ ἀναβάλλῃ τὴν ἀπάντησιν αὐτοῦ, ἐὰν κρίνῃ τοῦτο ἀναγκαῖον, ἀναλαμβάνων αὐτὸς τὴν εὐθύνην τῆς ἀναβολῆς ταύτης.


ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ.
ΑΡΘΡΟΝ 39.

Διὰ νὰ διορισθῇ τις εἰς δημοσίαν θέσιν, δέον νὰ ἔχῃ τὴν ἀπαιτουμένην ἀξίαν καὶ ἱκανότητα συμφώνως πρὸς τοὺς ὄρους τοῦ ἐπὶ τούτῳ συνταχθησομένου νόμου.

Πᾶς ὑπάλληλος οὕτω διοριζόμενος δὲν δύναται νὰ παυθῇ ἢ ἀντικατασταθῇ: Ἐὰν δὲν ἀποδειχθῇ ὅτι ἡ διαγωγὴ αὐτοῦ δικαιολογεῖ νομίμως τὴν παῦσιν αὐτοῦ.

Ἐὰν δὲν δώσῃ τὴν παραίτησιν αὐτοῦ ἢ ἐὰν ἡ παῦσις αὐτοῦ δὲν κριθῇ ἀπαραίτητος ὑπὸ τῆς κυβερνήσεως.

Οἱ ὑπάλληλοι, οἵτινες ἤθελον ἀποδείξει καλὴν διαγωγὴν καὶ χρηστότητα ὡς καὶ ἐκεῖνοι, οὓς ἡ κυβέρνησις ἤθελε κρίνει ὡς ἀπαραίτητον νὰ θέσῃ εἰς διαθεσιμότητα, ἔχουσι δικαίωμα εἴτε εἰς προαγωγὴν, εἴτε εἰς σύνταξιν εἴτε εἰς μισθὸν διαθεσιμότητος, συμφώνως πρὸς τὰς διατάξεις αἵτινες ὁρισθήσονται ὑπὸ εἰδικοῦ κανονισμοῦ.

ΑΡΘΡΟΝ 40.

Ἡ δικαιοδοσία τῶν διαφόρων ὑπουργημάτων θέλει ὁρισθῆ δι’ εἰδικοῦ κανονισμοῦ. Ἕκαστος δὲ ὑπάλληλος εἶναι ὑπεύθυνος ἐν τῷ κύκλῳ τῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ.

ΑΡΘΡΟΝ 41.

Πᾶς ὑπάλληλος εἶναι ὑπόχρεως νὰ σέβηται καὶ νὰ τιμᾷ τὸν ἀνώτερον αὐτοῦ· ἀλλ’ ἡ ὑπακοὴ ὀφείλεται μόνον εἰς τὰς διαταγὰς τὰς διδομένας ἐντὸς τῶν ὁρίων τῶν διαγραφομένων ὑπὸ τοῦ νόμου. Ἡ ὑπακοὴ εἰς τὸν ἀνώτερον ἐπὶ ἀντικειμένων τῷ νόμῳ πράξεων δὲν δύναται νὰ ἀπαλλάξῃ τῆς εὐθύνης τὸν ὑπακούσαντα ὑπάλληλον.


ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ.
ΑΡΘΡΟΝ 42.

Ἡ Γενικὴ Συνέλευσις σύγκειται ἐκ δύο Σωμάτων, ἐκ τῆς Γερουσίας καὶ ἐκ τῆς Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων.