του, καὶ ἑπομένως ἀμφίβολος καθίσταται ἡ εἰς τὸν χριστιανισμὸν πίστις τοῦ περιδόξου καρδιναλίου[1].
—Λόγος περὶ ἑνώσεως.
—Δογματικὸς λόγος περὶ ἑνώσεως.
—Λόγος περὶ τῆς Φλωρεντινῆς συνόδου.
—Λόγος εἰς τὴν ἁγίαν κάραν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
—Λόγος πρὸς Παῦλον Γʹ.
—Πρακτικὰ τῆς ἐν Φεῤῥαρίᾳ συνόδου.
—Κατὰ συλλογιστικῶν κεφαλαίων Μάρκου Ἐφέσου.
—Ἀπολογία κατὰ Γρηγορίου Παλαμᾶ, καὶ ὑπὲρ Ἰωάννου Βέκκου.
—Πρὸς Ἀλέξιον Λάσκαριν Φιλανθρωπινὸν, περὶ τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ συνόδου, καὶ περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
—Ἐγκύκλιος πρὸς τοὺς Ἕλληνας.
—Ἐγκύκλιος ἐπιστολὴ περὶ Ἀζύμων.
—Κατὰ Μαξίμου Πλανούδη περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
—Πρὸς Γεμιστὸν περὶ τοῦ αὐθυποτάκτου, περὶ τοῦ μεθεκτοῦ καὶ ἀμεθέκτου, περὶ τῆς τῶν ὄντων συνωνυμίας ἢ ὁμωνυμίας, καὶ περὶ εἰμαρμένης;
—Φυσικαὶ ἀποδείξεις περὶ Θεοῦ.
—Ἐπιστολὴ πρὸς παιδαγωγὸν Θωμᾶ τοῦ Παλαιολόγου.
—Λόγος εἰς τὸν κατὰ Τούρκων στόλον.
—Ἀπαντήσεις πρὸς τοὺς πρέσβεις τῶν Γερμανῶν.
—Ἐπιστολὴ πρὸς Παῦλον Γʹ. περὶ τῆς ὑπ’ αὐτοῦ μεταφράσεως τοῦ Αʹ. Φιλιππικοῦ τοῦ Δημοσθένους.
—Ἔκθεσις Χριστιανικῆς πίστεως κατὰ πασῶν αἱρέσεων.
—Περὶ πρωτείου τοῦ πάπα.
—Μονῳδία ἐπὶ τῇ θανῇ Μανουὴλ τοῦ Παλαιολόγου.
—Πρὸς τὰ Πλήθωνος πρὸς Ἀριστοτέλη περὶ οὐσίας.
—Περὶ τοῦ τῆς ἱερᾶς εὐχαριστίας μυστηρίου, καὶ ὡς τοῖς τοῦ Κυρίου ῥήμμασι μάλιστα τελειοῦται.
—Ἐπιτομὴ Ἱστοριῶν Ἀππιανοῦ, καὶ Διοδώρου.
—Παρασημειώσεις εἰς Θουκυδίδην, Ἡρόδοτον κλπ.
—Ἐπιστολὴ πρὸς Βενετοὺς περὶ ἁλώσεως Κωνσταντινουπόλεως.
- ↑ Πηγαί. Platinæ Panegyricus in Bessarionem—Μιχαὴλ Ἀποστόλη Ἐγκώμιον Βησσαρίωνος—Bandini, vita Bessarionis—Niceroni, commentaria, Tom. XXI— Nicol. Papadopoli. Historia Gymnasii Patavini—Iovii, Elogia—Volaterrani commentaria—Bzovii, Annal. Eccles. Ton. XVII—Gyraidi, dialog. poster, de poetis—Ciaconii, histor. pontif et cardin. Tora. II—Hodii, de Græcis illustribus, lib. I, cap V, —Boerneri, de Doctis Græcis—Bayle Dictionnaire—Brantome, Vie des hommes illustres—Mabillon, itiner, Italic. —Gobellinus. κλπ.1
