τοῦ ἐξ Ἀκυτανίας, πλουτήσας μεθ’ ὑπομνημάτων καὶ σημειώσεων, καὶ—Ἐκ τῆς διαλεκτικῆς τοῦ μαγίστρου Πέτρου τοῦ Ἱσπανοῦ[1].
Ἔγραψε προσέτι ὁ Σχολάριος καὶ τὰ ἑξῆς, ἐν οἷς σημειοῦται μὲ τὸ ἀρχικὸν ὄνομα αὐτοῦ Γεώργιος Κορτέσης.
—Περὶ στοιχείων ἤτοι γραμμάτων, προσῳδιῶν καὶ τῶν ὀκτὼ τοῦ λόγου μερῶν, ἤτοι εἰς γραμματικὴν πρώτη εἰσαγωγή.
—Περὶ τῆς κλίσεως τῶν ἀρσενικῶν ὀνομάτων.
—Περὶ στοιχείων.
—Ἐπιστολαὶ 18[2].
Ὁ οἶκος τοῦ Νοταρᾶ ἦτο ἐκ τῶν περιφανεστέρων τοῦ Βυζαντίου. Νικόλαος ὁ Νοταρὰς, τετιμημένος ἐπὶ τοῦ αὐτοκράτορος Μανουὴλ τοῦ Παλαιολόγου τῷ ἀξιώματι τοῦ Μεγάλου Διερμηνευτοῦ, ἐγέννησε δύο υἱοὺς, ὧν νεώτερος ἦτο ὁ Λουκὰς· ὁ πρεσβύτερος, ἀξιωματικὸς τοῦ ἡγεμονόπαιδος Ἰωάννου τοῦ ὕστερον βασιλεύσαντος, φιλοπόλεμος καὶ ῥιψοκίνδυνος νέος, ἐφονεύθη ὑπὸ τῶν Τούρκων, οἵτινες ἀποκόψαντες τὴν κεφαλήν του ἀπέδωκαν ὕστερον ἀντὶ πολλῶν χρημάτων εἰς τὸν δυστυχῆ πατέρα πρὸς ταφήν.
Ὁ ἐπιζήσας Λουκὰς ἐτιμήθη, ὑπὸ τῶν τελευταίων αὐτοκρατόρων, Ἰωάννου καὶ Κωνσταντίνου, διὰ τῶν ἐξοχωτέρων ἀξιωμάτων. Κατὰ Φεβρουάριον τοῦ 1424 ἐστάλη μετὰ τοῦ Γεωργίου Φραντζῆ καὶ Μανουὴλ Μελαχρηνοῦ πρὸς τὸν σουλτάνον Ἀμουράτην εἰς συνομολόγησιν τῆς εἰρήνης. Τὴν 24 Ἰουλίου 1441 συνώδευσεν, ὡς ναύαρχος, τὸν Κωνσταντῖνον Παλαιολόγον εἰς Λέσβον, πρὸς ἐκτέλεσιν τοῦ μετὰ τῆς θυγατρὸς τοῦ ἡγεμόνος τῆς νῆσου συνοικεσίου. Ὕστερον δὲ προήχθη, εἰς τ’ ἀξιώματα συμβούλου (μεσάζοντος), καὶ μεγάλου δουκός.
Ὅταν ὁ πάπας Νικόλαος ἔπεμψεν εἰς Κωνσταντινούπολιν τὸν καρδινάλιον Ἰσίδωρον πρὸς ἐκπλήρωσιν τῆς ἐν τῇ Φλωρεντινῇ συνόδῳ συνομολογηθείσης ἑνώσεως, ὁ Νοταρὰς, ἔχων συνεργὸν καὶ τὸν Σχολάριον, ἐξανέστη κατὰ τῶν λατινοφρονούντων, διεγείρων κατ’ αὐτῶν τὸν λαὸν, καὶ πάντα λίθον κινῶν πρὸς ματαίωσιν τῆς ἑνώσεως· δεικνύων
- ↑ Fabricii, Bibliotheca Græca XI, σελ. 369—79.
- ↑ Matthæi, Codices Mss. bibliothecarum Mosquensium· (σελ. 24, 253, 299). Ἡ εἰς τὰ συλλογιστικὰ κεφάλαια Μάρκου τοῦ Ἐφέσου ἀτελὴς ἀπάντησις, ἡ δῆθεν αἰτήσει τοῦ πρωτοσυγγέλλου Γεωργίου Μάμα (τοῦ ὕστερον πατριαρχεύσαντος) ὑπὸ Σχολαρίου γραφεῖσα, ϗ ἔπειτα ὑπὸ Βησιαρίωνος συντελεσθεῖσα, εἶνε πλάσμα λατινόφρονός τινος· ϗ ἄλλα δέ τινα συνηγοροῦντα ὑπὲρ τῆς Φλωρεντινῆς συνόδου πονημάτια δῆθεν τοῦ Γενναδίου, νόθα εἰσι πλαστουργηθέντα ὑπὸ Ματθαίου Καρυοφύλλη καὶ ἄλλων.
