Σελίδα:Νέα Ζωή Τεύχος 37 (α).djvu/2

Γιατὶ νὰ μᾶς δακρύσῃ Τὸ βλέμμα τὸ περήφανο Ἐκείνη τὴ στιγμή; Κι’ ἂν τύχῃ καὶ μιλήσῃ Καὶ λάβῃ τὴν αὐθάδεια Μιὰ λέξι νὰ μᾶς πῇ;		Τὴ μάνα μας ἂν δοῦμε Χλωμὴ χλωμὴ κι’ ὁλότρεμη Βοήθεια νὰ ζητῇ... Γεμίσετε νὰ πιοῦμε... Γελᾶστε πῶς ἐδάκρυσα Ἀφ’ τὸ πολὺ κρασί...
Ἂς τρέξουμε σιμά του Νὰ σφίξουμε στὰ δάχτυλα Τὰ κάτασπρα μαλλιά, Τα χέρια τα δικά του Πόσες φορὲς τὴ ράχη μας Μᾶς χτύπησαν σκληρά!		Γεμῖστε τὸ ποτῆρι Νὰ κάμουμε μιὰ πρόποσι Εἰς τὴν ἀναισθησιὰ [.......κ]αρδιά [...φθ]είρει [...]τροφο ἔχει ἀ[......]στο [....]θητὴ χαρὰ,
	Κ’ ἐλᾶτε ἐδώ σιμὰ μου Νὰ σᾶς φιλήσω ὁλόχαρος Τὸ μέτωπο γλυκά. Ὢ εὖγέ σας παιδιά μου Εὖγε ποῦ συμφωνήσατε Μ’ ἐμένα μιὰ φορά!
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ