Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
ΜΙΚΡΑ ΕΛΕΓΕΙΑ
βήματα φωνὲς καὶ ρίγη
μέσ’ τὰ βάθη τοῦ Χειμῶνα
α΄,
Μέσ’ στὸ σούρουπο τὸ μαῦρο,
τὶ προσμένω ἐγὼ γιὰ νάβρω!
Μιὰ ψυχὴ ποὺ κλαίει μονάχη,
τὸν καημό της ποιὸς δὲ θἄχει!
Κι’ ἕνα φύλλο μαδημένο,
στέκει μόνο τὸ καημένο.
Κι’ ἕνα ἀστέρι ποὺ νυστάζει,
τὸ κοιτάζει καὶ τρομάζει.
β΄.
Μέσ’ στὸ ἄγριο μεσονύχτι,
μιὰ φωνὴ βαθιὰ γροικήθη!
Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ πάει
μοναχός, τὶ νά ζητάει;
«Ἡ σκιὰ τὸ ξέρει μόνη,
ποῦ πηγαίνει ποῦ νυχτώνει.
Ἡ σκιὰ καὶ τὸ φεγγάρι
ποὺ τοῦ δώσαν τέτοια χάρη!»
γ΄.
Μέσ’ στὸ ἄγριο μεσονύχτι,
ποιὰ ψηχὴ δὲν ἐπλανήθη;
