Σελίδα:Μελέτη 1 (1912).djvu/58

Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
56
Η ΜΕΛΕΤΗ

ΧΡΗΣΤΙΝΑ. — Εἶναι ἑπτά.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ. —Θὰ φάω ἀργότερα ἀπόψε. Ἔχω προηγουμένως... κἄτι νὰ γράψω... μιὰ δουλειά...

ΧΡΗΣΤΙΝΑ (Θρηνωδῶς). — Κύριε! Τί ἔχετε, Κύριε!;...

ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Ἀνυπομονῶν). — Δὲν ἔχω τίποτε. Ἄφησέ με, σὲ παρακαλῶ.

ΧΡΗΣΤΙΝΑ (Στὸν ἴδιο θρηνώδη τόνο). — Κύριε!... Δὲν θὰ φᾶτε ἀπόψε Κύριε!

ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Ἐν μεγάλῃ ἐξάψει). —Λοιπὸν ὄχι, ἀφοῦ τὸ θέλεις!

ΧΡΗΣΤΙΝΑ (Γοερῶς). — Κύριε!...

ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Ἄγρια, σὰν ἕνας γίγας ποῦ μαίνεται). — Δὲν θὰ φάω σοῦ λέγω ἀπόψε!! (Ὁρμᾷ καὶ τῆς κλείνει κατάμουτρα τὴν πόρτα).

ΧΡΗΣΤΙΝΑ (Ἔξωθεν). — Ἄχ! (Ἀκούεται νὰ πέφτῃ ἡ λάμπα καὶ νὰ σπάῃ).

ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Παραπονιάρικα, σὰν ἕνα παιδάκι ποῦ κλαίει). — Δὲ’ θὰ φάω σοῦ λέω ἀπόψε....


ΑΥΛΑΙΑ


Φεβρουάριος 1908.