λέως τῆς Μηδίας, ἤτις καὶ πιθανῶς ἀντικατέστησεν ἐπί τινα ἔτη εἰς τὴν ἀρχὴν τὸν Ναβουχοδονόσορα, παραφρονήσαντα. Οἱ διάδοχοι τοῦ Ναβουχοδονόσορος δὲν ἦσαν ἐφάμιλλοι αὐτοῦ κατὰ τὴν δραστηριότητα. Ὁ υἱὸς αὐτοῦ Ἔνιλ Μεροδὰχ 561-559, ἐφονεύθη ὑπὸ τοῦ κηδεστοῦ του Νεριγλισσὰρ (559-555)· τούτου δὲ τὸν υἱὸν Λαβοσοαρχὰδ, ἐθανάτωσαν συνωμόται, καὶ τοῦτον διεδέχθη εἰς τὸν θρόνον ὁ Λαβονέτος καθ’ Ἡρόδοτον, ὀρθῶς δὲ Ναβονέδος κατ’ ἐπιγραφὰς, ὑποταγεὶς τῷ 538 εἰς τὸν Κῦρον, ἐξ οὗ τὸ κράτος αὐτοῦ ἐγένετο περσικὴ ἐπαρχία.
Νάβλα καί Ναῦλα, μουσικὸν ὄργανον ἐντατὸν, φοινικικῆς καταγωγῆς κατ’ Ἀθήναιον (Δ, 77), βεβαίως τὸ ἐν τοῖς ψαλμοῖς συνεχῶς μνημονευόμενον Νεβέλ. Ἦν δὲ δεκάχορδον, ἢ, κατὰ τὸν ’Ιώσηπον (Ἀρχ. Ζ, 10) δωδεκάχορδον καὶ τετράγωνον, παιζόμενον διὰ τῶν δύο χειρῶν ἄνευ πλήκτρου, ὡς ἡ νῦν ἅρπη. Ἦν ἐν χρήσει εἰς τὰ συμπόσια, καὶ ἐπαίζετο ὑπὸ γυναικῶν (Ov. A. An. III, 327). Ἀλλὰ φαίνεται ὅτι ὑπῆρχε. τοιοῦτο ὄργανον καὶ ὑδραυλικὸν (Ἀθήν. Αὐτ.).
Νάγαρα καὶ Διονυσόπολις, πόλις ἰνδικὴ δυτικῶς τοῦ Γάγγου, πιθανῶς ἡ πρὶν Νύσσα.
Νάγιδος, πόλις παράλιος τῆς Κιλικίας, ἀποικία τῶν Σαμίων.
Ναζαρὲτ ἢ Νάζαρα, πόλις τῆς Γαλιλαίας, μεσημβρινῶς τῆς Κανᾶς.
Ναζιανζὸς, πρὶν Διοκαισάρεια, πόλις τῆς Καππαδοκίας, ΝΑ τῆς Ἀρχελαΐδος.
