λίτου εἰς 4,500 (Πλουτ. Ἆγις, ΣΤ—Η), αἱ δὲ λοιπαὶ γαῖαι νὰ διανεμηθῶσιν εἰς 15,000 περιοίκους, καὶ καὶ ν' ἀποκοπῶσι τὰ χρέη, προσφέρων πρῶτος τὰς ἱδίας του γαὶας πρὸς διανομὴν. Καὶ ὁ μὲν λαὸς ἐπεκρότησεν εἰς τὰς γενναίας προτάσεις· ἁλλ' ἡ Γερουσία, ἐκ τῶν πλουσίων συγκειμένη, ὑπὸ τὴν ἐπιρροὴν Λεωνίδου Β, τοῦ συμβασιλέως καὶ ὰντιπάλου τοῦ Ἄγιδος ἀπεψήφισεν αὐτάς. Καὶ ἐξεθρονίσθη μὲν ὁ Λεωνίδας, διότι εἶχε νυμφευθῆ Ἀσιάτιδά τινα· ἀλλ' έξῆλθε τῆς Ἐφορείας καὶ ὁ Λύσανδρας, ὅτε ἔληξε τὸ ἔτος αὐτοῦ, καὶ διεδέχθησαν αὐτὸν οἱ τἀναντία φρονοῦντες. Βιαίως ὅμως ἐξεβλήθησαν οὗτοι, καὶ μεταξὺ τῶν ἀντικαταστησάντων αὐτοὺς ἧν καὶ ὁ θεῖος τοῦ Ἄγιδος Ἀγησίλαος, ὃστις ἕως τότε ὕπεστήριζε τὸν ἀνεψιὸν του. Κατ' αὐτοῦ τὴν συμβουλὴν ὁ Ἆγις ἐπρότεινε κατ' ἀρχὰς μόνον τῶν χρεῶν τὴν ἀποκοπὴν, διότι χρέη εἷχεν ὁ θεῖός του· αὕτη δὲ καῖ ἐνεκρίθη εἰς τὸ δεύτερον ὃμως μέτρον ἀντέστη ὁ Ἀγησίλαος, καθ' ὃ ἔχων γαίας ὁ ἴδιος. Ὁ Ἆγις συνεξεστράτευσεν ἔπειτα μετὰ Ἀράτου καὶ τῶν Ἀχαιῶν κατὰ τῶν Αἰτωλῶν, ἀλλὰ μάχη δὲν ἐδόθη (Πλουτ. Ἆγις, ΙΓ—ΙΕ). Ὅτε δ' ἐπανῆλθεν εἰς Σπάρτην, εὖρε τὸν λαὸν ἀγανακτοῦντα λίαν διότι ἠπατήθησαν, αἱ πρῶταί του προσδοκίαι, ἐξηρεθισμένον κατὰ πλείστων τοῦ Ἀγησιλάου αὐθαιρεσιῶν, καὶ κηρυχθέντα ὑπὲρ τοῦ ἐκπτώτου Λεωνίδου, ὃστις καὶ ἐπανέκαμψε. Καὶ ὁ μὲν Ἀγησίλαος ἐδραπέτευσεν, ὁ δὲ Ἆγις κατέφυγεν εἰς ναὸν, ὃν πεισθεὶς νὰ ἐγκαταλείψῃ, κατεδικάσθη ὑπὸ τῶν Ἐφόρων, εἱς θάνατον, τὸ 240, καὶ μετ' αὐτοῦ· ἐφονεύθησαν καὶ ἡ μήτηρ, ὡς καὶ ἡ μάμμη του (Πλουτ. αὐτόθ. ΙΣΤ).
Ἀγκαῖος. 1) Υἱὸς τοῦ Ἀρκάδος Λυκούργου καὶ τῆς Εὐρυνόμης, εἰς τῶν Ἀργοναυτῶν καὶ τῶν μετὰ τοῦ Μελεάγρου θηρευσάντων τὸν Καλυδώνιον κάπρον. Ὁ υἱὸς αὐτοῦ Ἀγαπήνωρ ἐστρατήγει τῶν Ἀρκάδων κατὰ τῆς Τροίας (Ὁμ. Ἰλ. Β, 609)· κατὰ τὴν ἐπάνοδον δὲ, εἰς τὴν Κύπρον πλανηθεὶς, ἔκτισεν ἐκεῖ ,τὴν πόλιν Πάφον, καὶ ἴδρυσεν ἐν αὐτῇ ναὸν τῆς Ἀφροδίτης (Ἀπολλ. Α, 8, 2).— 2) Αἰτωλὸς ἐκ Πλευρῶνος, ὃν τρὶς ἐνίκησεν εἰς πάλην ὁ Νέστωρ (Ὁμ. Ἰλ. Ψ, 635).—3) Υἱος τοῦ Ποσειδῶνος καὶ τῆς Ἀστυπαλαίας βασιλεὺς τῶν Λελέγων εἰς τὴν Σάμον τῆς Κεφαληνίας, Ἀργοναύτης ἑπίσης, κομίσας δὲ, προσταγῇ τοῦ Ἀπόλλωνος, ἀποικίαν εἰς τὴν ἐξ αὐτῆς Σάμον κληθεῖσαν νῆσον (Ἀπολλ. Ῥοδ. Α, 185. — Καλλ. εἱς Δῆλ. 50). Περὶ αὐτοῦ διηγεῖται ὁ Παυσανίας (Ζ, 4, 2), ὃτι μάντις, βλὲπων αὐτὸν φυτεύοντα ἄμπελον, τῷ προεῖπεν ὃτι δὲν θὰ πίῃ ἐκ τοῦ οἴνου αὐτῆς. Ὅτε δὲ μετὰ ἔτη, πληρώσας οἴνου φιάλην, ἔμελλε νὰ πίῃ αὐτὸν χλευάζων παρόντα τὸν μάντιν, οὗτος τῷ εἶπε· «Πολλὰ μεταξὺ πέλει κῦλικος καὶ χείλεος ἄκρου.» Κατ' ἐκείνην τὴν στιγμὴν ἀγγελθέντος ὃτι ἄγριος κάπρος ἐδῄου τὴν χώραν, ὁ Ἀγκαῖος κατέθεσε τὴν κύλικα, ὥρμησε κατὰ τοῦ κάπρου, καὶ ἐφονεύθη ὑπ' αὐτοῦ, οὕτω πληρωθείσης τῆς προφητείας.
Ἄγκοίνη, δεσμὸς τῆς κεραίας πρὸς τὸν ἱστὸν, ὡς ἐν τῇ εἰκόνι, ἐκ λύχνου κεραμίνου. Ἡ διπλῆ ἀγκοίνη ἦ ἡ διὰ διπλοῦ σχοινίου ἰσχυροτέρα.
Ἀγκύλη, λωρίον πρὸς δεσμὸν, ἰδίως 1) εἰς τὰ ἀκόντια (ἴδ.) — 2) εἰς τὰς κρηπίδας, τὸ διερχόμενον δι' ὀπῶν εἰς τὸ δέρμα καὶ προσδέον αὐτὰς εἰς τὸν πόδα.
Ἄγκυρα, πόλις ἐμπορικωτάτη τῆς μεγάλης Φρυγίας, ἧς ἡ ἵδρυσις ἀπεδίδετο εἰς τὸν Μίδαν· μετὰ τὴν εἰσβολὴν δὲ τῶν Γαλατῶν, πρωτεύουσα τῆς Γαλατικῆς φυλῆς τῶν Τεκτοσάγων, καὶ ἐπὶ Ῥωμαίων, πρωτεύουσα Γαλατίας τῆς πρώτης λεγομένης (Ἀρρ.
