«ος εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι
ώφθη Αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν,
επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη».
Kαι Πλίνιος ο Νεώτερος, όστις ήτο διοικητής της Βιθυνίας εν έτει 103 μ.Χ. ιστορεί εν τη προς τον αυτοκράτορα Τραϊανόν 97 επιστολή αυτού ύμνον εις Χριστόν ως εις Θεόν ψαλλόμενον υπό των Χριστιανών εξ υπαμοιβής.
Εις τα ψαλλόμενα κατά τους αποστολικούς χρόνους δέον να κατατάξωμεν το εν ταις Αποστολικαίς Διατάξεσιν αναγινωσκόμενον ευκτήριον άσμα «Κύριε ελέησον», όπερ κατ’αρχάς εξεφώνει ο λαός, βραδύτερον δε ατικατέστησεν ο χορός· τον αγγελικόν επινίκιον ύμνον «άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ», όστις εν ταις Αποστολικαίς Διατάξεσι περιέχεται μεταξύ των ασμάτων της Εκκλησίας, εις πάσας δε τας αρχαίας Λειτουργίας, του Κλήμεντος, του Ιακώβου, Βασιλείου του Μεγάλου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου αναφέρεται ως ψαλλόμενος μετά μέλους σοβαρού υπό των πιστών· τον αινετικόν ύμνον «Αλληλoύϊα», όστις ελήφθη εκ της Ιουδαϊκής υμνολογίας και εκφράζει λύπην και μετάνοιαν· την Κυριακήν Προσευχήν «Πάτερ ημών», ήτις ορίζεται εν τοις Αποστολικοίς Κανόσιν ίνα ψάλλεται τρίς καθ’εκάστην την υπό των Αποστόλων παραδοθείσαν τη Εκκλησία μικράν Δοξολογίαν «Δοξα Πάτρι καιΥιώ και Αγίω ΙΙνεύματι»· την εωθινήν Δοξολογίαν «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία», ην έψαλλον αι άνω δυνάμεις κατά την γέννησιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις επήκοον των ποιμένων της Βηθλεέμ, και ης μεγάλη χρήσις εγίνετο εν τη αρχαιοτάτη Εκκλησία· τον εκ του 94 ψαλμού του Δαβίδ ειλημμένον Εισοδικόν ύμνον «Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ»· τον εν ταις Αποστολικαίς Διαταγαίς αναφερόμενον εσπερινόν ύμνον του πρεσβύτου Συμεών «Νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα», ψαλλόμενον από των αποστολικών χρόνων μέχρι του Ε' αιώνος, αντικατασταθέντα δε τότε διά των Απολυτικίων Τροπαρίων, ούτως ονομασθέντων ως ψαλλομένων μετά
