υπάτης μέχρι της νήτης έχει το μέγεθος του προ του Τερπάνδρου δωρικού οκταχόρδου.
---
Το ζήτημα της γνησιότητος της μουσικής της χριστιανικής αρχαιότητος θεωρούντες εκ των ζωτικωτάτων, ερχόμεθα ίν’ ανασκευάσωμεν την δοξασίαν ενίων, θεωρησάντων την ημετέραν μουσικήν καθαρώς Εβραϊκήν Μουσικήν και μη έχουσαν σχέσιν προς την αρχαίαν ελληνικήν.
Oι την μουσικήν της Εκκλησίας Εβραϊκήν θεωρούντες, εστηρίζοντο πάντως εις την ομοιότητα μελών τινων της χριστιανικής αρχαιότητος προς την Εβραϊκήν μουσικήν, ήτις ετηρήθη ίσως υπό της εν Ιερουσαλήμ συστάσης πρώτης Εκκλησίας, της απαρτιζομένης εξ Εβραίων μόνον, ουχί δε και υπό των Εβραίων των λεγομένων της διασποράς, οίτινες καθιέρωσαν διά την δημόσιον λατρείαν μέλη της εθνικής των Ελλήνων μουσικής. Kαι Κλήμης ο Αλεξανδρεύς ιστορεί ότι η φωνητική μουσική των Εβραίων ωμοίαζε μόνον προς την ελληνικήν μουσικήν του δωρίου μέλους, και ότι oι Έλληνες ως ερασταί της μουσικής και ειδήμονες της θεωρίας της Εβραϊκής μουσικής επεξειργάσθησαν ταύτην κατά τας θεωρητικάς αρχάς της Ελληνικής μουσικής. Αλλ’ εάν μέλη τινά της Εκκλησίας ωμοίαζον προς τα της Εβραϊκης μουσικής, εκ τούτου δεν αποδεικνύεται ότι η εις την Εκκλησίαν εισαχθείσα μουσική ην η Εβραϊκή, αφού μάλιστα και η των Εβραίων, υπό την ελληνικήν επιρροήν κατά τον εξελληνισμόν του εν Παλαιστίνη και Αλεξανδρεία Ιουδαϊσμού, πολλώ προ της του Χριστού Γεννήσεως είχε καταπέσει. Ιστορείται ότι κατά την Β' π.Χ. εκατονταετηρίδα άπας ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος των Μακκαβαίων ανεπλάσθη επί το ελληνικώτερον, μεγάλη δε μερίς Εβραίων προσφιλώς διέκειτο προς τα ελληνικά ήθη, ψυχρώς δε προς το πάτριον θρήσκευμα και πολίτευμα. Αυτοί οι Εβραιοι εν τη Αγία Γραφή περιγράφουσιν ολόκληρον το σύστημα του εξελληνισμού της Παλαιστίνης, αποκαλούντες βασιλείαν Ελλήνων την
