Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
[359—376]
—20—
Εἰς χιλίους πεντακόσιους καὶ ἀρχὴ μὲ τοὺς σαράντα,
Στὴν Βενετιὰ τὴν φουμιστὴν[1] ὅπου νὰ στέκῃ πάντα·
Σταῖς κθ’ τοῦ Ἀπριλλιοῦ, μπαίνοντας του Μαΐου,
Καὶ ὅλοι νἄχετε χαρὰν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου.
Καὶ ἔτσι τὸ ἐχάρισα Βητόριου Πετριτίνου[2],
Τοῦ εὐγενοῦς καὶ ἔνδοξου καὶ ἀνδρείου ἐκείνου·
Καθημερνῶς νὰ τὸ κρατῇ, νἄχῃ παρηγορία,
Καὶ μένα νὰ μὲ ἀγαπᾷ μὲ ὅλην τὴν καρδία.
ΤΕΛΟΣ.
- ↑ Φουμιστός, ή, όν, renommé, célèbre. R. φήμη.
Καὶ ὡς καλὸς κὶ ἀπόκοτος, καὶ φουμιστὸς στρατιώτης.
(Noces de Thésée, etc.; liv. V.)
En outre, Lambecius cite un manuscrit de la Bibliothèque impériale de Vienne (n° 297, folio 115a—116a) qui contient une description en vers de la ville de Venise, intitulée: «Διήγησις τῆς φουμιστῆς Βενετίας». - ↑ Victor Petritinos, c’est à lui que Trivoli a dédié son poëme.
