Σελίδα:Ιστορία του ρε της Σκωτίας με την ρήγισσα της Εγγλητέρας.pdf/30

[285—306]

—16—

Καὶ ὡσὰν εἶδεν τὸν νεούτζικον, τρέχει νὰ πάῃ σιμά του,
Καὶ ὁ νεούτζικος τὰ ὅμοια ἐζύγωσε κοντά του·
Καὶ δίδει του δυὸ τρεῖς ξυλιαῖς μ’ ὅλην τὴν δύναμιν του,
Ὅτι ὀλίγον ἔλειψεν νὰ ξέβῃ ἡ ψυχή του·
Καὶ λέγει του· πολιτικὴ, πῶς σὲ βαστᾷ ἡ ψυχή σου,
Τὸν ῥήγαν τὸν αὐθέντη σου ὁπὦναι ἡ τιμή σου,
Νὰ τὸν ’ντροπιάσῃς, ἄνομη^[1], μ’ ἐμέν’ τὸν δουλευτή του,
Ὁποῦ ψυχή μου, ἤ ζωὴ ἔν’ ὅλη ἐδική του;
Μὰ ’γὼ, σκύλα, δοκίμασα νὰ ἰδῶ τὴν ὄρεξί σου,
Πᾶς εἶσαι τὸν ἀφέντη μου, καὶ ἂν ἦσαι στὴν τιμή σου^[2]·
Μὰ ’γὼ δεν εἶμαι ’πὸ ’κεινοὺς κόντρα^[3] τοῦ ἀφεντός μου,
Ὁποῦ αὐτὸς μὲ τίμησε, κ’ ἔχω τον σὰν τὸ φῶς μου,
Ὁποῦ ἐδῶ στὴν ξενιτειὰ γι’ ἀφέντην, γιὰ πατέραν,
Ἄλλον τινὰν δὲν ηὗρηκα τὴν σημερνὴν ἡμέραν·
Καὶ σύρε^[4] στὸν διάβολο, κ’ ἔβγα τώρα ἀπ’ ὀμπρός μου,
Μὴ σὲ φονεύσω, ἄνομη, ὡσὰν κακὸν ἐχθρόν μου·
Μὰ τοῦτο νἆσαι θαῤῥετὴ ὅτι ἀνεξημερώσω
Τοῦ ἀφεντός μου νὰ τὸ ’πῶ, νὰ τοῦ τὸ φανερώσω.
—Ὁ ῥήγας τότε μίσευσε, πάγει στὴν κάμαρά του,
Ἀπὸ ταῖς τόσαις ταῖς ραβδιαῖς ἔπεσαν τὰ νεφρά του.
Καὶ λέει του ἡ ῥήγισσα· ὠϊμὲ, παρηγοριά μου,
Ηὗρες ἐκεῖ τὸν ἀσεβῆ, τὸν κλεπτὴ, τὸ φονειά μου; —

1. Ἄνομη, impie. C’est la rea femina de Boccace.
2. Il nous a été impossible de rétablir le texte de ce vers.
3. ’Kεινούς, l’accent a été déplacé à cause du rhythme.—Κόντρα, c’est le mot latin contrà.
4. Σύρε στὸν διάβολο, va au diable.