Ἀφ’ ἑτέρου, ἡ Α. Μ. ὁ βασιλεὺς τῆς Βαυαρίας, ἐνεργῶν ὑπὸ ἰδιότητα ἐπιτρόπου τοῦ ρηθέντος πρίγκηπος Ὄθωνος, διαρκούσης τῆς ἀνηλικιότητος αὐτοῦ, συμμεριζόμενος τὴν πρόθεσιν τῶν τριῶν Αὐλῶν, καὶ ἐκτιμῶν τοὺς λόγους, δι’ οὓς αἱ ψῆφοι αὐτῶν ἔπεσαν ἐπὶ Πρίγκηπα τοῦ οἴκου αὐτοῦ, ἀπεφάσισε νὰ δεχθῇ τὸ Ἑλληνικὸν στέμμα ὑπὲρ τοῦ δευτεροτόκου υἱοῦ αὐτοῦ, τοῦ πρίγκηπος Φρεδερίκου Ὄθωνος τῆς Βαυαρίας.
Τούτου ἕνεκα, καὶ διὰ νὰ συμφωνήσωσι περὶ τῶν ὑπὸ ταύτης τῆς ἀποδοχῆς ὑπαγορευομένων μέτρων, ἡ Α. Μ. ὁ βασιλεὺς τῆς Βαυαρίας ἀφ’ ἑνός, καὶ αἱ ΑΑ. ΜΜ. ὁ βασιλεὺς τῆς Γαλλίας, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρεττανίας καὶ Ἰρλανδίας, καὶ ὁ αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν Ρωσιῶν ἀφ’ ἑτέρου, διώρισαν πληρεξουσίους αὐτῶν.
Ἡ Α. Μ. ὁ βασιλεὺς τῆς Βαυαρίας τὸν κ. Αὔγουστον Βαρῶνον Κέττ, ἔκτακτον ἀπεσταλμένον καὶ πληρεξούσιον ὑπουργὸν παρὰ τῇ Α. Β. Μ.
Ἡ Α. Μ. ὁ βασιλεὺς τῶν Γάλλων, τὸν κ. Κάρολον Μαυρίκιον Ταλλεϋρὰνδ Περιγόρδ, πρίγκηπα δοῦκα Ταλλεϋράνδ, ἰσότιμον τῆς Γαλλίας, ἔκτακτον ἀπεσταλμένον καὶ πληρεξούσιον ὑπουργὸν τῆς Α. Μ. παρὰ τῇ Α. Β. Μ. κτλ.
Ἡ Α. Μ. βασιλεὺς τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρεττανίας καὶ Ἰρλανδίας, τὸν ἐντιμότατον Ἑρρῖκον Ἰωάννην ὑποκόμητα Παλμερστῶνα, Βαρῶνον Τέμπλ, ἰσότιμον τῆς Ἰρλανδίας, σύμβουλον τῆς Α. Β. Μ. ἐν τῷ ἰδιαιτέρῳ αὐτῆς συμβουλίῳ, μέλος τοῦ κοινοβουλίου, καὶ πρώτιστον αὐτῆς γραμματέα τῆς ἐπικρατείας ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν ὑποθέσεων.
Ἡ Α. Μ. ὁ αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν Ρωσιῶν, τὸν κ. Χριστόφορον πρίγκηπα Λῆβεν, στρατηγὸν τῆς γραμμῆς τῶν στρατῶν αὐτοῦ, γενικὸν αὐτοῦ ὑπασπιστὴν καὶ πληρεξούσιον παρὰ τῇ Α. Β. Μ. ἔκτακτον πρέσβυν κτλ.
Οἵτινες, ἀπαλλάξαντες τὰ πληρεξούσια αὐτῶν ἔγγραφα, εὑρεθέντα ἐν τάξει, ἀπεφάσισαν καὶ ὑπέγραψαν τὰ ἑπόμενα ἄρθρα:
1) Αἱ Αὐλαὶ τῆς Γαλλίας, τῆς Μεγάλης Βρεττανίας καὶ τῆς Ρωσίας, δυνάμει τῆς πρὸς αὐτὰς προσηκόντως δοθείσης πληρεξουσιότητος ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, προσφέρουσι τὴν διαδοχικὴν κυριαρχίαν τῆς Ἑλλάδος πρὸς τὸν πρίγκηπα Φρεδερῖκον Ὄθωνα τῆς Βαυαρίας, δευτερότοκον υἱὸν τῆς Α. Μ. τοῦ βασιλέως τῆς Βαυαρίας.
2) Ἡ Α. Μ. ὁ βασιλεὺς τῆς Βαυαρίας, ἐνεργῶν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ μνησθέντος υἱοῦ αὐτοῦ, ἀνηλίκου εἰσέτι, ἀποδέχεται ἀντ’ αὐτοῦ τὴν διαδοχικὴν κυριαρχίαν τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τοὺς ἐφεξῆς προσδιοριζομένους ὅρους.
3) Ὁ πρίγκηψ Ὄθων τῆς Βαυαρίας θέλει φέρει τὸ ὄνομα Βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος.
4) Ἡ Ἑλλάς, ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τοῦ πρίγκηπος Ὄθωνος τῆς Βαυαρίας καὶ τὴν ἐγγύησιν τῶν τριῶν Αὐλῶν, θέλει ἀποτελεῖ Κράτος μοναρχικὸν ἀνεξάρτητον, ὡς τοῦτο ὁρίζεται ὑπὸ τοῦ, κατὰ τὴν 3 Φεβρουαρίου 1830, ὑπὸ τῶν
