κων, ἅπερ εἶχε ζητήσει ὁ Πατσίφικος, ἀνεγνώρισαν ὅτι δικαιοῦται νὰ λάβῃ μόνον 3,750 δραχμῶν, αἵτινες καὶ ἐπληρώθησαν αὐτῷ!
Ἐκ τοῦ γεγονότος τούτου καὶ μόνου καταφαίνεται, νομίζομεν, σαφῶς, τὸ ἄδικον τῶν ἀγγλικῶν ἀπαιτήσεων· ἀλλ’ ὁ Πάλμερστον ὅμως, ὡς εἴπομεν ἤδη, ἐνεργήσας ταῦτα πάντα κατὰ τῆς Ἑλλάδος, ἐπεδίωκεν ἕτερον σκοπόν, νὰ πλήξῃ τὴν Ρωσίαν, ἧς αἰ ἐν Αὐστρίᾳ ἐπιτυχίαι ἐξώργιζον αὐτὸν καὶ νὰ ἐξασθενήσῃ τὴν Ἑλλάδα, ἣν προέβλεπε σύμμαχον τῆς Ρωσίας ἐν τῇ μετ’ ὀλίγον ἐπελθούσῃ ἀνατολικῇ κρίσει, ἐν τῷ Κριμαϊκῷ λεγομένῳ πολέμῳ.
Ὡς δὲ μὴ ἤρκουν αἱ περὶ τῆς καταβολῆς τῶν τόκων καὶ τῶν χρεωλυσίων τοῦ δανείου τῶν 60,000,000, ὡς καὶ αἱ ὑπὲρ τοῦ Πατσιφίκου καὶ τῶν Ἰόνων ναυτικῶν ἀπαιτήσεις τῆς Ἀγγλίας, ἀνερχόμεναι εἰς πολλὰς ἑκατοντάδων χιλιάδων δραχμῶν, καὶ ὁ ὑπὲρ τοῦ υἱοῦ Μαξιμιλιανοῦ παραιτηθεὶς τοῦ θρόνου πατὴρ τοῦ Ὄθωνος, ἐν ἔτει 1849 καὶ 1850, ἀπῄτει τὰ χρήματα, ἅπερ ἐδάνεισε τῷ Ὄθωνι, ἔγραφε δὲ ἐπανειλημμένως πρὸς αὐτὸν ἐπιστολάς, ἐν αἷς καὶ τάς δε:
«Ὁ υἱός μου βασιλεὺς καὶ τὸ ὑπουργεῖόν του μὲ πιέζουσι ν’ ἀποδώσω τὸ δάνειον εἰς τὸ δημόσιον ταμεῖον ἐκ τῆς ἰδίας μου περιουσίας. Ἐὰν τοῦτο γείνῃ θὰ ματαιωθῇ, ἡ ἐν τῇ διαθήκῃ μου πρόθεσις, ὅπως τὰς οἰκονομίας μου κληροδοτήσω εἰς τοὺς δύω νεωτέρους υἱούς μου, καταλίπω δὲ τὴν ἐπικαρπίαν τοῦ κληροδοτήματος τοῦ Ἀδαλβέρτου εἰς τὴν μητέρα των.
»Ὄθων, εἶσαι ἀγαθὸς υἱὸς καὶ ἀδελφός· ἀνάγκη λοιπὸν νὰ φροντίσῃς ὅπως ἡ Ἑλλὰς ἐκπληρώσῃ τὰς διὰ συμβάσεως ἀναληφθείσας ὑποχρεώσεις καὶ ἀποδώσῃ τὰ πρὸς σωτηρίαν της δανεισθέντα ταῦτα χρήματα.
»Ἐφ’ ὅσον ἦσο ἀπόλυτος κύριος ἐγένετο τὸ δάνειον, κατόρθωσον νῦν τοὐλάχιστον νὰ τὸ ἀναγνωρίσωσιν αἱ Βουλαὶ καὶ νὰ καταβάλλωσι τοὺς καθυστεροῦντας καὶ τοὺς τρέχοντας τόκους, ἐὰν οὐχὶ τὸ κεφάλαιον· εἶμαι πνιγμένος· θὰ ἦτο σκληρόν, ἀφ’ οὗ αἱ πρόσοδοί μου ἐμειώθησαν τόσον διὰ τῆς καταθέσεως τοῦ στέμματος, νὰ ὑφίσταντο ἔτι μείζονα μείωσιν καὶ ἐὰν ἀπέβαινέ μοι ἀδύνατον
