παλαιστοῦ, ὅστις ὑφ’ ἁπλοῦ, μὴ ἀθλητοῦ Ὑδραίου αἰσχρῶς καταβληθεὶς ἐγένετο ἀφορμὴ ἵνα οἱ θεαταὶ ᾄδωσι πρὸς ἐμπαιγμὸν τοῦ δοκησιδεξίου Γάλλου τὸ ᾆσμα τό δε:
«Σὰν δὲν ἤξερες, Φραντσέζε, νὰ παλαίψῃς
τί κολλοῦσες τὰ χαρτιὰ
’ς τὰ σοκάκια τὰ πλατιά;
Σὰν δὲν ἤξερες νὰ φᾷς τὰ μακαρόνια
τ’ ἔξυνες πολὺ τυρί;
Τὴν κακή σου τὴ ψυχρή!»,
ὅπερ ἔδωκεν ἀφορμὴν τῷ Θουβενὲλ νὰ γράψῃ τῇ 29 Ἰανουαρίου 1847 πρὸς τὸν Κουβιλλιὲ Φλερὺ καθ’ ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων τὰ ὑβριστικὰ καὶ χλευαστικὰ ταῦτα:
«Ἡ ἀπόκρεως εἶναι ἐγγὺς τοῦ τέλους. Οἱ ἄνθρωποι ἐχόρευσαν ὡς οἱ κάτοικοι πεπολιτισμένης πρωτευούσης· ἔφαγον δ’ ὡς ἄγριοι. Κατὰ βάθος κυριαρχεῖ ἡ ἀγριότης. Ἰδοὺ δὲ ἡ ἀπόδειξις. Ἐσχάτως ἀφίκετο ἐνταῦθα ἀθλητής τις Γάσκων, ὅστις ἀγνοῶν τὴν ἑλληνικὴν προὐκήρυξεν ἀμοιβὴν 500 φράγκων ὑπέρ ἐκείνου, ὅστις ἤθελε καταβάλει αὐτὸν ἐν τῇ πάλῃ. Ὁ ὄχλος ἀθρόος ἔσπευσε εἰς τὸ θέαμα. Ὑδραῖός τις κατέρριψεν αὐτόν· τὰ ἀρχαῖα τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἡρακλέους πάθη ἐξήφθησαν. Χειροκρατήματα, κραυγαί, ὠρυγαί. Ὁ ἡττηθεὶς κατεχλευάσθη, κατεπατήθη, μόλις διεσώθη ὑπὸ τῆς δημοσίας δυνάμεως. Τοὐναντίον δὲ ὁ νικητὴς ἐστέφθη δι’ ἀνθέων καθάπερ ἐπὶ τῶν ἐνδόξων ἀρχαίων χρόνων, ἀνεβιβάσθη ἐφ’ ἵππου καὶ θριαμβευτικῶς περιήχθη ἀνὰ τὴν ἀγορὰν καὶ τὴν πόλιν· νῦν δὲ ὁ ἔσχατος φουστανελλοφόρος τῶν τριόδων βλέπων, καθ’ ὁδόν, Γάλλον τρέχει ὀπίσω αὐτοῦ ᾄδων τὴν ἐπῳδὸν ἐπικαίρου ὑβριστικοῦ ᾄσματος.»
Ὁ ἐν Λονδίνῳ δὲ ἐπιτετραμμένος τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας Μοντρὸ ἐξεδήλωσε τῷ Πάλμερστον τὴν θλῖψιν τῆς κυβερνήσεως αὐτοῦ εἰπών: «ἡ Γαλλία ἐν τῇ ἰδιότητι αὐτῆς ὡς προστάτιδος τῆς Ἑλλάδος δυνάμεως, δικαιοῦται νὰ ἀνησυχῇ περὶ τῶν ἐναντίον αὐτῆς ληφθέντων μέτρων·» ὁ δὲ Πάλμερστον ἠρκέσθη ν’ ἀπαντήσῃ
