ρίας ἐπιτροπῆς συγκειμένης ἐκ τῶν Δημητρίου Χατζίσκου, Ἀδὰμ Δούκα, Ν. Κορφιωτάκη, Ρήγα Παλαμήδη, Κων. Δοσίου, Α. Δουρούτη, Διομήδους Κυριακοῦ, Νικολάου Στεφανίδη καὶ Ἐμ. Ἀντωνιάδου.
Ὁ Πάλμερστον δ’ ἀφ’ ἑτέρου γινώσκων τὰς προθέσεις τοῦ Ὄθωνος καὶ φοβούμενος μὴ τυχὸν ἡ Ἑλλὰς προκαλέσῃ ταραχὰς ἐν Τουρκίᾳ ἐθεώρησεν εὔκαιρον τὴν περίστασιν νὰ ἐπιτεθῇ κατὰ τῆς Ἑλλάδος, καθ’ ἣν περίστασιν αἱ περιπλοκαὶ τῶν Δυνάμεων ἀπέτρεπον αὐτὰς πάσης ἐνασχολήσεως περὶ τῶν ἑλληνικῶν πραγμάτων.
Ὁ Οὐάϊς διετάχθη λοιπὸν νὰ ἐπιδιώξῃ τὴν ἐπίλυσιν τῶν ὑφισταμένων μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Ἀγγλίας διαφορῶν, ἐν ᾧ ἀφ’ ἑτέρου ἰσχυρὸς ἀγγλικὸς στόλος, ὑπὸ τὸν Πάρκερ περιέπλεε τὰ μέχρι Ἑλλησπόντου παράλια τοῦ Αἰγαίου, ἕτοιμος, τοῦτο μὲν ἵνα ἐπέμβῃ ἐν περιπτώσει αἰφνιδίας τινὸς κατὰ τῆς Τουρκίας ρωσικῆς ἐπιθέσεως, τοῦτο δὲ ἵνα ἐκφοβίσῃ τὴν Ἑλλάδα. Ἵνα δὲ δικαιολογήσῃ τὴν διαγωγὴν αὐτοῦ ταύτην ὁ Πάλμερστον ἐξεζήτει παντοίας ἀφορμὰς κατὰ τῆς Ἑλλάδος.
Οὕτω δὲ γενομένης στάσεως ἐν Κεφαλληνίᾳ κατὰ τὸ 1849, ὁ λόρδος ἁρμοστὴς Οὐάρδ παντοιοτρόπως προσεπάθησε νὰ ἐνοχοποιήσῃ ἐν αὐτῇ αὐτὸν τὸν βασιλέα Ὄθωνα· ἐν τῷ διαγγέλματι δ’ αὐτοῦ πρὸς τοὺς ἀντιπροσώπους τῶν Ἰόνων ἀποδίδων τὴν στάσιν μυστικαῖς τισὶν ἑταιρείαις ἐν Ἑλλάδι ὑπαρχούσαις καὶ ἰδίᾳ τῇ καλουμένῃ Μεγάλῃ Ἀδελφότητι, ρητῶς, λέγει, ὅτι αἱ ἐνέργειαι αὗται εὐαρέστως παρηκολουθοῦντο ὑπὸ τοῦ Ὄθωνος.
Τοιαῦται ἦσαν αἱ ἀξιώσεις τῶν Ἄγγλων, αἵτινες οὔτε δίκαιαι ἦσαν οὔτε νόμιμοι καὶ πολὺ δὲ δικαιοτέρας ἀφορμὰς κατὰ τῆς Ἀγγλίας εἶχεν αὐτὴ αὕτη ἡ Ἑλλάς· διότι οἱ Ἄγγλοι πρεσβευταὶ προεκάλουν στάσεις, οἱ Ἄγγλοι ἀντιπρόσωποι ἀνεμιγνύοντο ἐν τοῖς ἐσωτερικοῖς, ἐφέροντο αὐθαδῶς πρὸς τὸν βασιλέα, κατεσκόπευον πᾶσαν ἐνέργειαν τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως καὶ παρεῖχον ἄσυλον ἔτι πρὸς κοινοὺς κλέπτας καὶ λῃστάς.
Εἶναι δὲ γνωστόν, ὅτι αὐτοὶ διεπεραίωσαν τὸν Γρίβαν εἰς Λευκάδα, ὅτι ἄλλους ναύτας ἔσωσαν, ὅτι αὐτοὶ τὸν κλέπτην τοῦ ταμείου
