πολυτίμους, ἐὰν δὲ μετεῖχον καὶ τῆς ἀπαιτουμένης παιδείας καὶ πολιτικῆς ἐμπειρίας, ἀπαραιτήτων διὰ τὴν ἐν γένει διακυβέρνησιν τοῦ Κράτους, ἀναμφιβόλως ἤθελον λαμπρύνει τοὺς χρόνους τῆς κυβερνήσεως αὐτῶν ὡς ἐλάμπρυναν τὸ ἑλληνικὸν ναυτικὸν διὰ τῶν κατὰ τὸν Ἀγῶνα μεγαλουργημάτων.
Ἡ ἐπιμονὴ τοῦ Ὄθωνος ἵνα καὶ μετὰ τὴν ἀνακήρυξιν τοῦ Συντάγματος διευθύνῃ τὴν γενικὴν πολιτικὴν ἀπήρεσκε τέλεον τῇ Ἀγγλίᾳ. Ὁ θάνατος τοῦ Κωλέττη, καθ’ οὗ ἰδίᾳ κατεφέρετο ἡ ἀγγλικὴ διπλωματία, προήγαγεν εἰς τὸ μέσον αὐτὸν τοῦτον τὸν βασιλέα Ὄθωνα ὡς πολέμιον τῆς ἀγγλικῆς πολιτικῆς, συνεχίζοντα τὴν πορείαν τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς 6 Αὐγούστου, καὶ κατ’ αὐτοῦ, ἑπομένως, ἐστράφησαν πάντα τὰ ὅπλα τοῦ λόρδου Πάλμερστον.»
Ἀφορμὴν δὲ εἰς τὴν ἀπέναντι τῆς Ἑλλάδος διαγωγὴν ταύτην τῆς Ἀγγλίας ἔδωκαν τὰ ἑξῆς ζητήματα: α’). Ἀπὸ τοῦ 1839 ὑφίστατο ἀπαίτησίς τις τῆς Ἀγγλίας περὶ δύο νήσων, ὧν ἡ μία, ἡ Ἐλαφόνησος, (Ὀνούγναθος), κεῖται ἐγγύτατα τῆς πελοποννησιακῆς ἀκτῆς, κατὰ τὴν ἔναρξιν τοῦ Λακωνικοῦ κόλπου καὶ ἀπέναντι τῶν Κυθήρων ὴ δὲ ἑτέρα, Σαπιέντζα, (Οἰνοῦσαι) ἐγγύτατα τῆς Μεθώνης ἧς τινος τὸν λιμένα ἀποτελεῖ ἡ Σαπιέντζα μετὰ τῆς ἑτέρας μικροτάτης νήσου Σχίζης.
Ὁ μέγας τῶν Ἰονίων Νήσων ἁρμοστὴς Δούγγλας ἔγραψε, κατ’ Ὀκτώβριον τοῦ 1839, ἐπιστολὴν πρὸς τὸν ἐν Ἀθήναις Λάϊενς λέγων ὅτι, ἐπεσκεφθεὶς τὸν πορθμὸν τὸν διαχωρίζοντα τὰ Κύθηρα ἀπὸ τῆς Ἐλαφονήσου εὗρεν ἐπὶ τῆς τελευταίας ταύτης κατοίκους, Ἕλληνας πολίτας, παρ’ ὧν ἔμαθεν, ὅτι ἡ νῆσος αὕτη ἀνήκει τῇ Ἰονίῳ Πολιτεία καὶ ὅτι ἤθελε ἀποστείλει καὶ ἔγγραφα καθιστῶντα καταφανὲς τὸ δικαίωμα τοῦ Ἰονίου Κράτους ἐπὶ τῶν νησίδων ἐκείνων. Τὴν ἐπιστολὴν ταύτην ἀπέστειλεν ὁ Λάϊενς πρὸς τὸν τότε ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν ὑπουργὸν Ζωγράφον, ὅστις ὅμως ἀπέσχε ν’ ἀπαντήσῃ, ἀναμένων βεβαίαν τὴν προσαγωγὴν τῶν τίτλων, οὓς ὑπέσχετο ὁ Δούγγλας· ὅτε ὅμως, κατὰ τὴν 18 Σεπτεμβρίου 1841, ὁ Λάϊενς ἀπέστειλε διακοίνωσιν πρὸς τὴν Ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν διαμαρτυρόμενος, ὅτι ὁ ὑγειονόμος τῆς Ἐπιδαύρου Λιμηρᾶς ἀπέστειλε πρὸς τοὺς ἐν τῇ Ἐλαφονήσῳ ἔγγραφον κοινοποιῶν αὐτοῖς ὅτι
