πρεσβευτὴς τοῦ Τσάρου ἐνίσχυε τότε τὰς ὑπὸ τοῦ Κωλέττη ἐμφυτευθείσας τῷ Ὄθωνι ἰδέας, περὶ ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, προσπαθῶν νὰ προκαλέσῃ, διὰ τῆς Ἑλλάδος, περιπλοκὰς ἐν τῇ χερσονήσῳ τοῦ Αἵμου, δυναμένας νὰ ἐξυπηρετήσωσι πρωτίστως τὴν ἐν Ἀνατολῇ πολιτικὴν τῆς Ρωσίας. Ἐπειδὴ δὲ καὶ ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνησις συμφέρον εἶχε νὰ ἀποστήσῃ τὴν προσοχὴν τοῦ λαοῦ ἀπὸ τῶν ἐσωτερικῶν πραγμάτων, ἵνα μὴ παρέχῃ οὕτω πράγματα αὐτῇ, διὰ τῶν στάσεων, ἐπὶ τὰ ἐξωτερικά, τοσούτῳ μᾶλλον, καθ’ ὅσον τὸ ἐν Εὐρώπῃ ἐπικρατοῦν ἐπαναστατικὸν πνεῦμα ἀνατρέψαν, κατὰ Μάρτιον τοῦ 1848 καὶ αὐτὸν τὸν πατέρα τοῦ Ὄθωνος Λουδοβῖκον[1] ἐξαναγκασθέντα νὰ παραιτηθῇ ὑπὲρ τοῦ υἱοῦ καὶ μεγαλειτέρου ἀδελφοῦ τοῦ Ὄθωνος Μαξιμιλιανοῦ, ὅστις, ὡς εἴπομεν, κατὰ τὸ 1841 ἐνταῦθα ὢν τὰ μέγιστα ἀνεμίχθη ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς πράγματι τότε, πρὸς ὃν ὁ βασιλεὺς ἀπέστειλε τὸν Σπυρίδωνα Τρικούπην ἵνα προσενέγκῃ τὰ συγχαρητήρια αὐτοῦ ἐπὶ τῇ εἰς τὸν θρόνον ἀναρρήσει, ἐφόβιζον τὸν βασιλέα, ὅστις ἤρξατο ἐνεργείας τινος ἐν Ἠπείρῳ πρὸς παρασκευὴν τῶν πνευμάτων καὶ ἐπεζήτησε καὶ τὴν γνώμην τοῦ Ἀλεξάνδρου Μαυροκορδάτου, εἰς τὸν εἰλικρινῆ πατριωτισμὸν τοῦ ὁποίου πάντες καὶ ἰδίᾳ, ὁ δυσμενὴς αὐτῷ Ὄθων, δικαίως, εἶχον πλήρη πεποίθησιν.
Τότε ἐν μακρῷ ὑπομνήματι, ὁ Ἀλέξανδρος Μαυροκορδάτος ὑπέδειξε τὴν διὰ τὸ ἀπαράσκευον τῆς Ἑλλάδος, ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ, ἀπολεσθεῖσαν εὐκαιρίαν, ἀντετάχθη διὰ πολλῶν καὶ λογικωτάτων ἐπιχειρημάτων, κατὰ πάσης νέας ἀποπείρας ἐξωτερικῆς ἐνεργείας ἄνευ προπαρασκευῆς καὶ ὑπέδειξεν ὡς καταλλήλους περιστάσεις ἐνεργείας «ἢ ρωσοτουρκικὸν πόλεμον ἢ ἐπανάστασιν τῆς σλαυϊκῆς φυλῆς, ὑποβοηθούσης τῆς Ρωσίας».
Αἱ ἀπόπειραι ὅμως αὗται, περὶ ὧν μυθώδη ἐλέγοντο ἐν τοῖς καφείοις τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἰδίᾳ ἐν τῷ τῆς «Ὡραίας Ἑλλάδος», ὅπερ ἐθεωρεῖτο τρόπον τινὰ καὶ πολιτική τις λέσχη, ἐξηγρίωσαν
- ↑ Περὶ αὐτοῦ ἰδὲ τὰς μονογραφίας τοῦ J. Sepp Ludwig, I. Augustus Schaffh. 1869 – H. Hegel, Ludwig I. König von Bayern Leipzig 1872
