ἐπιστολὴν πρὸς τὸν ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν ὑπουργὸν τῆς Τουρκίας Ἀαλῆν, ἐν ᾗ ἐξέφραζε τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ νὰ συνδέσῃ μετὰ τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας σχέσεις σπουδαίας καὶ ἐμπράκτου φιλίας, ἐπιστολὴν ἀναθεωρηθεῖσαν πρότερον ὑπὸ τοῦ μεσιτεύοντος πρίγκηπος Μέττερνιχ.
Αἴφνης ὅμως τὰ ἀποφασισθέντα ἔλαβον ἀλλοίαν τροπήν· διότι ἡ ὑπὸ χρονολογίαν 18 Ἰουλίου 1847 ἐπιστολὴ τοῦ Ἀαλῆ εἰς ἀπάντησιν τῆς τοῦ Κωλέττη ἦτο μὲν ἁβρόφρων, ἀλλὰ καὶ αἰτητικὴ ἑτέρου τινὸς περὶ οὗ οὐδεὶς λόγος παρὰ τοῦ μεσίτου ἐγένετο· δηλονότι νὰ ἐπιτρέψῃ, δι’ ἐπιστολῆς αὐτοῦ, ὁ Κωλέττης τῷ Ἀαλῇ, ἵνα δηλώσῃ τῷ Μουσούρῳ τὴν ἔκφρασιν τῆς λύπης τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως·
Οὕτω δὲ τὰ πράγματα καὶ αὖθις ἐδεινώθησαν, τῇ ὑπομνήσει, ὡς φαίνεται τῆς Ἀγγλίας ἥτις διὰ τοῦ πρεσβευτοῦ αὐτῆς Σὶρ Στάδφορτ Κάνιγγ, τὸ ἐπεισόδιον Μουσούρου ἐθεώρησε πρόσφορον μέσον πρὸς ἀπαλλαγὴν αὐτῆς ἀπὸ τοῦ Κωλέττη ἀλλ’ ὅμως ἵνα ἐπιτευχθῇ, καθ’ ὁλοκληρίαν, τοῦτο μεγίστην εἶχεν ἀνάγκην ἢ ἐξευτελιστικωτάτης διὰ τὴν Ἑλλάδα λύσεως ἢ, ἀρνουμένου τοῦ Κωλέττη, τὴν πρόκλησιν μειζόνων περιπλοκῶν, τοῦθ’ ὅπερ αὕτη ἐπεθύμει.
Ὁ Κωλέττης λαβὼν τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Ἀαλῆ ἔπεμψε ταύτην πρὸς τὸν Μέττερνιχ ἵνα ἀποδείξῃ αὐτῷ τὴν τῆς Πύλης κακὴν πίστιν. Τῆς ἑλληνικῆς λοιπὸν Κυβερνήσεως ἀνεμενούσης ἀπάντησιν ἐκ Βιέννης, ἡ Πύλη διεκήρυξε τῷ ἐν Κωνσταντινουπόλει πρεσβευτῇ τῆς Αὐστρίας κόμητι Στίρμερ, τῇ 26 Ἰουλίου 1847 ὅτι, ἐὰν διὰ τοῦ πρώτου ἀτμοπλοίου δὲν λάβῃ ἐξ Ἀθηνῶν τὴν ἔκφρασιν λύπης προσωπικῶς διὰ τὸν Μουσοῦρον, ἡ μεσιτεία τῆς Αὐστρίας θέλει θεωρηθῆ ὡς ἀποπερατωμένη καὶ θέλουσιν ἐξασκηθῇ μέτρα καταναγκαστικὰ κατὰ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως.
Ἡ τὴν δήλωσιν ταύτην τῆς Πύλης περιέχουσα ἐπιστολὴ τοῦ κόμητος Στίρμερ ἐλήφθη ἐν Ἀθήναις τῇ 10 Αὐγούστου, ὁ δὲ Κωλέττης στερούμενος ἔτι ἐκ Βιέννης ἀπαντήσεως τοῦ Μεττέρνιχ ἀπέρριψε τὴν τουρκικὴν ἀπαίτησιν, τοῦθ’ ὅπερ γνωσθὲν ἐν Κωνστατινουπόλει, ἐνέβαλε τὴν Τουρκικὴν Κυβέρνησιν ἐν τοιαύτῃ ὀργῇ, ὥστε ἤρξατο τῆς, ἧς ἠπείλει, ἀποδιώξεως τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν
