Ὁ Ὄθων ἦτο δευτερότοκος υἱὸς τοῦ μόνου ἐκ πάντων τῶν ἡγεμόνων ἀληθοῦς φιλέλληνος Λουδοβίκου βασιλέως τῆς Βαυαρίας, ὅστις ὁρμώμενος ἐκ τοῦ ἄκρου φιλελληνισμοῦ αὐτοῦ ἀπέστειλε τὸν υἱὸν βασιλέα εἰς Ἑλλάδα. Ὁ Ὄθων ἐγεννήθη τῇ 20ῇ Μαΐου (1 Ἰουνίου) 1815 ἐν Σάλσβουργ τῆς Βαυαρίας, ἔσχε δὲ μητέρα τὴν Θηρεσίαν, κόρην τοῦ Δουκὸς τοῦ Σάξεν-Ἄλτεμβουργ. Ἐκ παιδικῆς δ’ ἡλικίας ἔτυχεν αὐστηροτάτης ἡγεμονικῆς ἀγωγῆς καὶ ἐπιμεμελημένης ὑπὸ τοῦ παιδαγωγοῦ αὐτοῦ Ὠτέλ, τοῦ κατόπιν γενομένου ἀρχιεπισκόπου Ἄϊχσταδτ, ἐξ οὗ λέγουσιν ὅτι ἐπὶ τοσοῦτον ἐμυήθη ἐν τοῖς θρησκευτικοῖς τοῦ καθολικισμοῦ δόγμασιν, ὥστε εἶχεν ἀποβῇ πάντῃ θεοκρατικὸς καὶ τοιοῦτος διέδραμεν ἅπαντα αὐτοῦ τὸν βίον ἔχων μάλιστα κλίσιν πρὸς τὸ ἱερατικὸν στάδιον[1].
Τὸν Ὄθωνα ἐξελθόντα τοῦ πλοίου ἐπὶ ἀγγλικῆς λέμβου δὲν ὑπεδέχθησαν αὐτὸν οὔτε λαμπρὸς ἑλληνικὸς στρατός, οὔτε χρυσοπαρύφους στολὰς φέροντες ἀξιωματικοί, οὔτε ἀδαμαντοστόλισται αὐλικαὶ κυρίαι, οὔτε πληθὺς κόσμου κομψοῦ, οὔτε ἡ πόλις ἐκτάκτως διακεκοσμημένη· ἀπέριττος ὅμως καὶ πενιχρὰ ἐνεῖχε μείζονα μεγαλοπρέπειαν, ἀνέκφραστόν τινα αἴγλην, ἀναδιδομένην ἀπὸ τῶν ἐνδόξων ἐκείνων ἀνδρῶν, ὧν ἠδύνατό τις νὰ μετρήσῃ τὰ ὀστᾶ, ὡς ἐκ τῆς λιποσαρκίας, οὐχὶ ὅμως καὶ τὰς νίκας, οὐχὶ καὶ τὰ ἔνδοξα κατορθώματα αὐτῶν. Οἱ πάντες συνωθοῦντο μέχρις ἀποπνιγμοῦ ἐν ταῖς στεναῖς ὁδοῖς τοῦ Ναυπλίου. Μετὰ τὴν προσφώνησιν τῆς προσωρινῆς κυβερνήσεως, πρὸς ἣν ὁ Ὄθων ἀπήντησε γερμανιστί, ἐπιβαίνων λαμπροῦ ἵππου φέρων κυανῆν βαυαρικὴν στολήν, περιστοιχιζόμενος ὑπὸ τῆς τριμελοῦς ἐπιτροπῆς, ἀποτελουμένης ὑπὸ τῶν Α. Μιούλη, Κ. Μπότσαρη καὶ Δ. Πλαπούτα, τῆς μεταβάσης εἰς Μόναχον καὶ τῶν διασημοτέρων συγχρόνων στρατιωτικῶν καὶ πολιτικῶν ἀνδρῶν καὶ ἀκολουθούμενος ὑπὸ τοῦ βαυαρικοῦ καὶ ἑλληνικοῦ στρατοῦ καὶ ἀπείρου πλήθους, διῆλθεν ὁ νεαρὸς βασιλεὺς τὴν πύλην τοῦ Ναυ-
- ↑ Βιογραφικὰς σημειώσεις περὶ Ὄθωνος ἔγραψεν ὁ Μαρ. Π. Βρεττὸς γαλλιστὶ μὲν ἐν τῇ Revue Moderne, τεῦχος τοῦ Ὀκτωβρίου 1868· ἑλληνιστὶ δὲ ἐν τῷ Ἐθνικῷ Ἡμερολογίῳ τοῦ αὐτοῦ ἔτους 1869 καὶ ὁ Κ. Ν. Παπαμιχαλόπουλος (παρὰ τὸν τάφον τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος, Λειψία 1883).
